I’M A LUCKY GIRL

1 JAAR IN CANADA, PIRAAT JASON NÓG STEEDS OP ZEE, TRIP NAAR PRINCE RUPERT, VISWIJF, 121.000 POND ZALM, WALVIS IN HET NET, I’M A LUCKY GIRL.

Het is nog steeds zomer, en in plaats van relaxen aan het strand werk ik in de volle zon bij de buren. Als Jason terug komt van 2 weken vissen zullen we gaan kamperen. Maar met een man als visser kan je nooit iets plannen. We zijn alweer ruim 5 weken verder en hij is nóg steeds aan het vissen in het noorden van het land. Ze blijven veel zalm vangen….
Als de man niet naar huis kan komen……laat hij de vrouw overvliegen. Wat een geweldige verrassing! I'm a lucky girl. Dus hup, spullen pakken en auto, ferrie, bus, skytrain, vliegtuig, bus, ferrie, bus en 9 uur (!!) later ben ik in regenachtig Prince Rupert en spring in de armen van Jason. Ik ben zó blij hem weer te zien! Heerlijk bijknuffelen.

Maar er is werk aan de winkel. Ik ga namelijk mee vissen! Haha. Jaja, ik hoor jullie denken: ‘Carla op de boot? oeioeioei, als dat maar goed komt.’
We beginnen met ijs laden en 5 grote krabben uit de krab-val halen, mmmm.
Gezien vissers niet op vrijdag de haven uitvaren omdat dat ongeluk brengt, hebben we een vrije dag en huren een afgetrapte auto om Jason’s familie in Terrace op te zoeken.
Om precies 1 minuut over 12 middennacht (als het dus zaterdag is) varen we uit en 9 uur later komen we aan in het visgebied gelegen tussen allerlei eilandjes (dus géén golven! Hiehaa). We gaan op zoek naar ‘Jumpers’, omhoogspringende zalm en ankeren op een plek waar we er veel zien, bij Gribbell Island.
Dan is het wachten. Wachten tot de opening op maandagochtend 6 uur. We maken krabdip, ik vang een grote zalm met de ouderwetse hengel voor op de BBQ, we varen met het kleine bootje naar een eilandje voor een wandeling langs de rivier, kletsen met de crew (5 gezellige mannen) en kijken een film.

Maandagochtend om 5 uur maken we ons klaar voor 16 uur non-stop zalmvissen. De eerste set kijk ik hoe alles gaat. Elke set duurt ongeveer een uur en gaat in een notendop als volgt: De kapitein vaart extreem dicht langs het eiland, het kleine bootje laat los en knoopt de lijn aan een boom op het eiland. De boot vaart een halve cirkel en laat ondertussen een mega groot net los. We zien zalm richting het net springen en iedereen raakt opgewonden en schreeuw ‘Coming in!’ of ‘Inside!’. Na 20 minuten maken we de cirkel rond, draaien het net in, scheppen de zalm aan dek, gooien de verboden zalm overboord en de juiste zalm in de ijsbakken.
Ik werk als vliegende kiep en vergezel de kapitein, help de kok, sorteer de zalm en schep de zalm met een sneeuwschep in de ijsbakken. Daarnaast raak ik niet uitgekeken op de 2 walvissen welke met regelmaat erg dicht bij komen. Toen we bij een set het net binnenhaalde zei Jason: ‘The line is very tight, I think we caught a rock.’ En 2 seconde later stond iedereen verbaasd; er kwam een mega walvis naar boven, spoot water, liet zijn vin zien, maakt een scherpe duik, staart de lucht in en bevrijd zichzelf door onder het net door te zwemmen. WOOOOOOWWWW!!! A-MA-ZING!!

Direct na onze laatste set om 22:00 uur op dag 2, varen we terug naar Prince Rupert. Iedereen doet Wheelturn (de boot terug varen) en ik hou Jason wakker tijdens zijn wheelturn van 12 tot 2 snachts. Dan is het wachten tot we mogen unloaden en weten hoeveel we precies hebben gevangen. Ik was Miss Lucky want we hadden 121.000 pond zalm (bijna 55.000 kilo)!!
Deze trip was echt geweldig! Een en al liefde, knuffels, en lol tussen Jason en mij, super om het proces mee te maken en nu kan ik alles veel beter plaatsen en begrijpen. Fijn. I’M A LUCKY GIRL. But sad to say goodbye to Jason again. No clue when he will be home....

Terug op het zonnige eiland was ik precies op tijd voor de Licour, Laquer and Lollipop girls-only night ter voorbereiding op Rena’s bruiloft (nichtje van Jason). De bruiloft was ontzettend gezellig en de day-after-BBQ ook. Jason heeft een enorme gezellige familie net zoals mijn familie van Gemert en van de Westelaken, dus ik voel me erg thuis.

WIST JE DAT:
- Het enkele weken geleden voor het eerst in vele weken weer geregend heeft?
- En ik blij was met regen? “Goed voor de plantjes.” (wie had ooit gedacht dat ík dat zou zeggen…)
- Ik op 12 Augustus precies 1 jaar in Canada was? Wat vliegt de tijd!
- Jason’s vader (Garth, de kapitein) de kapiteins-slaapkamer heeft afgestaan voor ons?! Lief he?!
- Ik dus niet zeeziek ben geworden? Maar wel enorm veel last had van zeebenen aan land? Niet grappig. Het restaurant en hotel bewogen continu….
- Ik op de terugweg van de trip een watervliegtuig van 20 min. naar het eiland heb genomen ipv 2 uur durende ferrie? En ik daarbij co-piloot mocht zijn?
- Er echt een enorme grote, dikke, harige spin in mijn slaapkamer zat? Een Wolf spider! En bij gebrek aan man, heb ik deze zelf gevangen en opgesloten in een tupperware bakkie! Ik ben een KEI!
- We een ‘wie-groeit-de-hoogste-zonnebloem’ wedschrijd hebben gehouden tussen ons thuis en hier? Ingrid en Janice (Jasons moeder) strijden om de eerste plaats; 2,87 m en 2,9 meter. WOW!


SPREUK VAN DE DAG:
It is not happy people who are thankful, it is thankful people who are happy.