Pos: A hidden paradise. Neg: I´ve been robbed

VOLCANO BOARDING, CORN ISLANDS, REISDAG VAN 27 UUR, A HIDDEN PARADISE, SNORKELEN, JEUX DE BOELES MET KOKOSNOTEN, ZWEMMEN MET NURSE-SHARKS, MAAR OOK...WEER HEEL SLECHT NIEUWS.

De eerste dagen in Nigaragua waren moeilijk gezien het verlies van ons lieve oma. Maar de vele lieve reacties van jullie allemaal hebben me goed gedaan. Oma heeft een heel mooi afscheid gehad, tranen met een lach vermengt.
Na diverse verdrietige dagen werd het weer tijd voor iets leuks: Volcano Boarding in Leon op de vulkaan Cerro Negro. En dat betekend op een houten plank zo snel mogelijk de steile helling van de vulkaan af sjeesen. En dat betekend weer dat we eerst de vulkaan op moeten hiken. Niet erg zou je zeggen. Maar het was HEET!!
Bovenop de vulkaan hebben we eerst nog de krater bekeken waar al het kwaad uitkomt. Dan, klaar voor vertrek, af...joehoe....40 km/h...gaaf! maar wel uitkijken dat je niet valt. De vulkaan bestaat namelijk uit kleine scherpe steentjes waar je je behoorlijk aan kan bezeren. Uiteraard ging alles goed :)

Van het hete Leon ga ik naar The Corn Islands, 70 km uit de kust van Nigaragua midden in de Carribean. Maar daar ben je niet zomaar: een reisdag van 27 uur!! Van de Minibus naar de de chickenbus (7 uur !! niet comfortabel maar wel met jaren 80 muziek :) ), dan de speetboot, en nog een. In de avond met de nokkie volle (goederen)boot vol met zooi, mensen en dieren de zee op. Er staat zelfs een paard in de gang (jaja, zing maar mee) en 2 koeien. Maar we zijn nog geen 500 m uit de kust en we zitten vast in een zandbank. Hoezo, zwaar beladen?! Er zit geen beweging meer in. En nu? Tsjah, gewoon wachten tot het ochtend wordt?! Ik heb mezelf een mooi slaapplekkie gevonden op de grond achterop de boot (bedjes en stoelen waren al bezet) en ik heb heerlijk geslapen! Om 1 uur in de nacht kwamen we los uit de zandbank en konden we echt gaan. Vanaf de boot had ik een mooie zonsopkomst gezien waarna ik dan eindelijk aankwam op de Big Corn Island.

De dag erop ging ik nog een stukje verder, naar little Corn Island, oftewel A hidden Paradise met zijn witte zandstranden, helder turquoise blauwe warme zee, palmbomen, hangmatjes, zon en een heerlijk zeebriesje. Daar zat ik dan: in een hutje aan het strand op een klein eiland (2 km2) waar geen wegen en auto´s bestaan, waar het bier altijd koud staat, de vis heerlijk is, dagelijks vers cocosnootbrood bezorgd wordt en waar voldoende leuk gezelschap rondloopt zoals 3 canadese mannen welke altijd wel in waren voor een feestje.
En dan kan je ook nog eens gaan snorkelen....wat een paradijs...
Vanuit het bootje duiken we het water in en zien vrijwel direct 2 nurse-sharks van ongeveer 1 meter lang. Kicken!! Ze zijn niet gevaarlijk dus ik dook diverse malen diepen om dichterbij ze te zwemmen. Ik heb er wel 15 gezien....of steeds dezelfde 2 a 3...

Na een week vond ik het toch weer tijd om verder te gaan. En dat houd in: weer een reisdag van 24 uur, waarbij ik deze keer niet de nacht door had gebracht op de boot, maar in de nachtbus waar eerst een te enge spaanse horrorfilm gedraaid werd waar iedereen op gruwelijke wijze gemarteled en vermoord werd (niet echt een leuke film voor in de nachtbus dacht ik zo) en vervolgens kei harde muziek gedraaid werd waarbij de chauffeur van de ene radiozender naar de andere schakelde. De rest van de nacht bracht ik door op het busstation wachtende tot de eerste bus kwam welke me het laatste stukje naar Granada bracht.

Maaaaaar, dan ben je ook weer ergens! Een stadje met prachtige koloniale gebouwen, een volle en drukke markt waar het vlees en vis heel de dag in de zon ligt te bakken (mmm), mooie kerken en een gezellig Parque Central.
En in de buurt is de leuke markt van Masaya waar ik een hangmat heb kunnen scoren: hoef ik niet meer op de grond of op houten bankjes te slapen :) en kan ik gebruik maken van de hangmat slaapplaatsen (lekker budget).

En dan komt weer slecht nieuws: Ze hebben me bestolen!
Een Nigaraanse man check in en legt zijn (achteraf lege) koffer op bed in de dormkamer waar we met 6 pers slapen. Loopt enkele uren rond, steelt zijn buit en loopt het hostel uit alsof hij een wandelingetje gaat maken. Mijn backpack is op zijn kop gezet, de topvak welke middels een slot gesloten was is bij de rits opengebroken en hij heeft naast enkele materiele spullen ook voor ongeveer 500 euro aan cash geld gestolen en mijn creditcard.
Passen uiteraard direct geblokkeerd maar het kwaad was al geschiet. In zeer korte tijd heeft hij voor ruim 800 euro aan transacties gedaan....
Wat een ellende weer en wat maakt me dit weer verdrietig!

Het bezoek aan het politiebureau was wel weer indrukwekkend. Een oud versleten gebouw waar het naar pis stinkt en waar vele mensen zomaar overal rondlopen (zoals ik). Het leek meer op een soort dagopvang voor zwervers en mensen die zich vervelen. Je kan zo elk kantoor binnenlopen en er is niemand die je wilt helpen of vraagt wat je komt doen. Na veel rondvragen en lang wachten tussen rondhangende politiemannen met grote russische geweren lukt het dan eindelijk om het onleesbare in spaans geschreven politierapport te bemachtigen en het traject met verzekering en bank verder af te handelen.

Ik ga ervan uit dat mijn volgende verhaal een en al positief is! Kop op, Keep on smiling en pluk de dag (gewoon door blijven plukken)!

WIST JE DAT:
- Op u-tube een filmpje staat van een mountainbiker die met 170 km/h de vulkaan Cerro Negro af fietst. DE GEK! Hij vervolgens valt en voor 8 maanden in het ziekenhuis ligt...
- Ik op Little Corn het spelletje ´nuts´ heb gespeeld? Oftewel Jeux de Boeles met cocosnoten. Grappig!
- Het ook in Granada weer veels te warm was? Het is geen weer voor een blanke, en ook niet voor een bruine blanke zoals ik. hihi.
- Ik heerlijk met skype en een webcam naar familie heb gebeld? zo fijn!

SPREUK VAN DE DAG:
- Zonder de dalen geniet je niet van de pieken.