Van de rimboe naar de onderwaterwereld

WHITE WATER RAFTEN, JEEPSAFARI, PONDJES EN GEWEREN, BOOMSTAMBOOTJES, BACK TO BASIC, BAY ISLANDS, DUIKBREVET PADI OPEN WATER EN VEEL LOL MAAR OOK... HEEL SLECHT NIEUWS.

Net voordat ik afscheid moest nemen van Sandra hebben we Stefan van het vliegveld opgehaald om enkele dagen met zijn drietjes door te brengen. We zijn onderandere naar Punta Sal gegaan voor een hike wat geen hike te noemen was en om te snorkelen maar naast wat waterplanten en een kwal was er niks te zien. Het leukste was de bootrit terug: je zou een beetje nat kunnen worden. Nou, het leek wel of we continu in een tropische storm zaten....zeik nat....haha
Na een geweldige tijd met Sandra te hebben gehad is het moment van afscheid aangebroken en gaan Stefan en ik met zijn tweetjes verder naar La Ceiba.

Onze eerste activiteit is White Water Raften!! Joehoe, let´s go! Er zaten enkele behoorlijke rapids bij maar we bleven telkens netjes in de raft zitten totdat we op de laatste rapid gingen ´surfen´: tegen de stroming in, in de rapid peddelen. Dan blijf je even op de golf surfen waarna de raft omgaat en we allemaal lachend in het water belanden.
We bleven in de Jungle Lodge aan de rivier overnachten en hebben nog enkele lekkere wandelingen gemaakt. En dan willen we terug naar La Cieba, en hoe....we gaan liften! Na een korte wandeling kwam er een pickup truck aan. We springen achterin de laadbak waar al hobbelend een vrouw haar kind borstvoeding geeft.
Dan is het tijd voor een biertje in de bar waar iedereen bij binnenkomst gefoullieerd wordt en alle geweren en messen in kluisjes worden gelegd. Zij hebben geweren op zak net zoals het in nederland normaal is om een mobiel op zak te hebben....

We besluiten naar de rimboe te gaan! Om 3 uur (!!!) gaat de wekker en we nemen de eerste chickenbus naar Tocoa. Daar moeten we een pickuptruck zien te regelen welke ons mee wil nemen naar het moeilijk bereikbare Batalla. We hebben er een gevonden die meteen zou vertrekken maar al snel komen we erachter dat ze pas vertrekken als alles, en dan bedoel ik ook alles: in, op, aan de truck vol is. Na 2 uur wachten (wat totaal niet vervelend was omdat er voldoende te zien was) hebben we uiteindelijk een truck gevonden waar we nog net bij paste.
Nadat we door wel 8 riviertjes hebben gereden was het echt het einde van de weg en reden we verder langs de zee en over het strand.
Ineens zagen we een truck met pech, oke helpen dan maar. Na ongeveer 12 pogingen en 1,5 uur later kregen we de andere truck los uit de duinen en had onze chauffeur ineens super haast. Maar waarom? We werden net voorbij gereden door 2 andere trucks waar hij nu ineens als een gek achteraan gaat. Al snel wordt alles duidelijk. We komen bij een paar houten planken uit, wat een pondje blijkt te zijn waar precies 1 auto op past en deze met touwen voort word getrokken. Erg stabiel is het niet en dat bleek wel doordat er net voor ons een auto te water was gegaan en nu stond te drogen.
We hebben drie pondjes gehad en het wachten was weer totaal niet vervelend: we zagen vissers welke door middel van het gooien van netten vis proberen te vangen of de chauffeur van de andere truck haalt zijn geweer tevoorschijn om een stukje te schieten (uiteraard niet op mensen) en er wordt onderling wat gedolt.
Het laatste riviertje had geen pondje, dus dat betekend......door het water. Maar sjee, het water is best diep, ruim 1 meter. Wat gaaf zeg!!
Tussen de riviertjes door rijden we over het strand, door de zee of dwars door stukken jungle, hobbeldebobbel. Een jeepsafari is er niks bij. We rijden door dorpjes en ineens stoppen we bij een familie. Oke hier laden we de bankstellen af welke bovenop de truck waren gebonden.
8 uur later komen we aan in Batalla waar we na een bootrit van 3 uur in het donker aankomen in Rais Ta.
Een reisdag van 15 uur en niet zomaar een reisdag. Nee, een geweldige reisdag!!

Maar we zijn nog niet diep genoeg in de rimboe, de dag erop gaan we verder het Moskitia gebied in, naar Las Marias. En hoe komen we daar? Via een uitgeholde halve boomstam met een motertje erop. En dan 4 uur varen, zittend op een houten stoeltje. ai.
Las Marias bestaat uit diverse houten hutjes op palen met een rieten dakje in the middle of nowhere. Geen elektricitiet, geen stromend water, dus lekker back to basic. Het is leuk te zien hoe alles hier door elkaar heen leeft, en dan bedoel ik mens en dier zoals paarden, koeien, varkens, kippen, honden en poezen.
Vanuit dit plaatsje hebben we nog een boottocht gedaan (weer een halve boomstam, maar dit keer zonder moter, maar middels lange stokken) naar de petroglyph en een korte junglewalk. We zagen vogels, hoorde apen en zagen voetsporen van een jaguar.(niet echt boeiend dus...) De boottocht stroomafwaards was het leukst: we gaan sneller, en wankelen harder. Bij de eerste stroomversnelling gaan we bijna om en hebben een lading water in ons boomstammetje. Het lijkt wel raften maar dan met een boomstam. leuk!

Dan gaan we van de rimboe naar de onderwaterwereld. We gaan naar de Bay Islands, Utila! waar we weer van alle luxe zijn voorzien (behalve warm water dan..). En wat doen we daar? ons duikbrevet halen (jaja, wij zijn nu officieel PADI open water divers, joehoe!), genieten van de onderwaterwereld en het uitgaansleven!!!
We krijgen 4 dagen les, zowel theorie als praktijk en na ons examen (0 fout! Sorry Stefan, ik kan het niet laten om te zeggen: i kickt your ass bro) maken we 2 fundives.
We hebben prachtig koraal gezien en vele verschillende vissen: van klein tot groot en van mooi tot lelijk en vele andere onderwaterbeestjes.
En telkens als we terug komen van het duiken hebben we ontzettend veel behoefte aan een biertje, en nog een, en nog een. En er waren meer mensen die daar last van hadden, zoals onze zuid-afrikaan Ryan waar we veel lol mee hebben gehad.
Maar we hebben ook nog iets anders gedaan, zoals afgetrapte verrote mountainbikes gehuurd en naar de caves gefietst. Door de smalle paden van de pikkedonkere grotten gekropen en daar in het zoetwatermeertje gezwommen, en uiteraard ook vollop van de zon genoten totdat het ook voor Stefan tijd was om terug naar huis te keren.
Na een dikke knuffel ging Stefan naar huis en ga ik weer alleen verder.....Op naar Nigaragua.

In Nigaragua aangekomen doet eindelijk mijn mobiel het weer, maar daarmee kwam ook direct heel slecht nieuws. Oma van Gemert is overleden. Ik besluit niet terug naar huis te keren maar zal hier, in de grootste catedraal van Centraal Amerika, een kaarsje opsteken en een gebedje doen.
Ik wens heel de familie veel sterkte in deze moeilijke tijd.

Ik ben benieuwd hoe het zal zijn om weer alleen verder te gaan. Jij ook?
Tot het volgende avontuur dan maar weer!!
Dikke xxx

WIST JE DAT:
- Er in de rivier naar Las Marias veel bomen (compleet met wordtels) in de rivier liggen?
- Dit komt omdat er in december 2008 een orkaan is geweest welke vele hutjes heeft verwoest?
- Het water toen 3 a 4 meter hoger stond dan nu?
- Ons Yvonne jarig is geweest? Happy Birthday!
- we snachts gewekt werden door varkens welke recht onder ons hutje lagen te dollen?
- het eten in de rimboe erg eentonig is? rijst, bonen en kip. (en vooral de bonen vond Stefan errug lekker. NOT)
- je de bar Treetanic niet mag missen op Utila?
- Ik alweer weken geen warme douche heb gehad?
- Je op Utila geen spaans, maar alleen maar engels hoort?
- Stefan regelmatig met ´Hey Gringo´ aangesproken werd?
- Stefan me voor de laatste avondmaal mee uiteten heeft genomen? erg lief en super gezellig!
- Het biermerk ´Salva Vida´ lifesavers betekend?
- Ik zowel Stefan als Sandra wil bedanken voor de geweldige weken. Ik heb er echt van genoten!

SPREUK VAN DE DAG:
- life is to short to live the same dag twice.