KATHMANDU; HOME OF THE HORN

1E KLAS REIZEN, 7 UNESCO WORLD HERRITAGE SITES, BLOEDERIGE TEFERELEN EN EEN NEUSPIERCING


Na 12 dagen Pokhara was het tijd om verder te gaan. Terug naar Kathmandu. Maar niet voordat we een bezoekje brachten aan het schattige, niet toeristische, dorpje Bandipur, met zijn traditionele Newari huizen. Smalle steegjes met oude huizen met houten raamluiken (nergens glas in de ramen, brr). 's avonds als de elektriciteit uitvalt (wat vaak gebeurt) wordt heel het dorpje verlicht met kaarsjes welke in de uitholingen aan zowel de binnen- als buitenzijde van de huizen staan.

Overdag is het heerlijk om het allerdaagse leven voorbij te zien gaan: spelende kinderen welke met de simpelse dingen grote lol hebben zoals bidmontonnen met schoolschriten en een plastic prop, mannen welke in hun kleine winkeltje wachten tot er een klant komt, vrouwen welke hout uit de bossen halen en op hun rug terug dragen, kinderen in te grote of te kleine schooluniformen (duidelijk op de groei gekocht) welke met hun te grote rugzak door de straten heen rennen.
Passerende mensen welke steeds heel vriendelijk gedag zeggen: "Nameste" met de handen tegen elkaar voor het gezicht. Of een praatje met je willen maken en beginnen met de standaardzinnen "Hello, where do you come from?" of " Whats your name?". Geweldig dorpje waar we relaxt enkele dagen hebben doorgebracht.

Dan door naar Kathmandu. 22 mensen en een geit op/in/hangend aan een kleine jeep en daar gaan we.....100 m....en dan komt de chauffeur erachter dat zijn remmen het niet doen. tsjah toch wel zo makkelijk vooral gezien de weg omlaag gaat.

De laatste weken reizen we alleen maar met lokaal vervoer. Maar gezien de benzineprijzen voor nepalese begrippen hoog zijn (0,90Euro/L) en de ticketprijs zeer laag (0,20 voor ca 1 uur) proberen ze zo veel mogelijk mensen mee te nemen. In de bus wordt je compleet fijn geplet en als in de bus alles vol is, betekend niet dat er niet meer mensen mee kunnen. Nee, ze gaan verder op het dak van de bus. Bom vol met mensen.
Dat zag er altijd gaaf uit, dus wij natuurlijk ook op het dak. Geweldig: 1e klas uitzicht en voldoende beenruimte. Half onderuitgezakt met een tas achter onze rug genieten we van elke trip.
Wel continu opletten voor overhangende takken en laaghangende electricteitsdraden....
Ik kan wel zeggen dat deze manier van reizen een reis op zich is: in 1 woord geweldig.

En dan zijn we weer in het drukke Kathmandu. Door continu al het getuter van de auto's en brommers is het echt HOME OF THE HORN. Het verkeer is een complete gaos. Ze rijden aan de linker zijde van de weg. Maar als rechts of midden beter uitkomt, ach, tsjah, dan moet het tegemoetkomende verkeer maar uitwijken, toch?!

Even wat meer over Kathmandu: Een grote drukke stad met veel kleine winkeltjes en restaurantjes. Maar ook veel mensen welke op de grond hun goederen uitgestald hebben en fietsen welke omgebouwd zijn tot kleine fruitwinkeltjes of rijdende BBQ's. Grote ouderwetse weegschalen welke vollop gebruikt worden. Brommers, riksjas en auto's welke door de menigte al tuterend een weg banen. Kleine witte oude zuzukies welke als taxi rondrijden. Vele smalle straatjes waarin je alsmaar de weg kwijt raakt (ik althans :-p). Mannetjes welke je continu aanspreken en dingen willen verkopen: van trektochten tot drugs en van mandarijnen tot riksjatochten. En bedelaars (van oude vrouwtjes tot kleine kindjes) welke met een zo zielig mogelijk gezicht om geld vragen.
Afval welke in de straten verzameld wordt en soms voor lange tijd blijft liggen waardoor de berg groeit, de geur toeneemt en de ratten plezier hebben.
Savonds zijn alle uithangborden verlicht, luid er overal live-muziek en zijn alle straathonden wakker om al blaffend rond je heen te rennen.
Er hangt een gezellige sfeer en onze buikjes worden verwent met belgische frietjes, duitse bakerys en lekkere biertjes.

Momenteel zijn we al bijna 20 dagen (!!) in Kathmandu en Kathmandu-valley. Das lang! maar hier hebben we een reden voor. De 26ste wordt namelijk een speciale dag. Wat er zo speciaal is aan deze dag ga ik uiteraard nog niet verklappen maar vertel ik in het volgende verhaal. Hierna gaan we snel door naar India.
Maar we hebben ons al deze tijd niet verveeld hoor.
We hebben uuuuren doorgebracht op de ambassade van India voor onze visum. Zo ook op mijn verjaardag.....k*t, tsjah, kon niet anders. Dus dan maar om 7 uur mn bed uit (gelukkig wel met een verjaardaslied) en 2,5 uur in de rij staan. Maar het was niet echt vervelend: ik had mijn Hob-Nobs koekjes bij :-) S'middags lekker in de zon gepicknikt in de tuin van de guesthouse. En daar lagen we dan. Prinsheerlijk in de zon, op een kleed met muziek, wijn, olijven en de Lonely Planet van India waar we heerlijk in hebben zitten lezen. Dan helaas weer terug naar de Ambassade en weer wachten in de rij om onze visum op te halen. Maar we hebben de dag goed afgesloten met een sjiek diner en een gezellige kroegavond met enkele andere reizigers.

We hebben ook alle 7 Unesco World Herritage Sites bezocht:
3 Durbar Squares (grote pleinen met veel tempels en het paleis van de koning) in: Kathmandu, Patan en Bhaktapur. De stupas van Swayambhunath en Bodhnath, de Hinducomplex in Pashupatinath en de Changu Naryan Temple. Mijn nummer 1 is Bhaktapur: prachtig newaridorpje. En mijn nummer 2 is Swayambhunath oftewel monkeytemple. De vele aapjes maakte deze dag erg lachwekkend.
We hebben best veel tijd doorgebracht met Grant en Edna. Grant is een vriend van Ed uit Engeland welke al een jaar in Kathmandu woont met zijn nepalese vriendin Edna. Heel enthousiast weten ze ons telkens weer mooie verhalen te vertellen over de tempels, het boedhisme, de gewoontes en leefstijlen enz.

Een hele apparte dag was in Dhakshinkali waar op een ietswat spooky lokatie tussen 2 bergen de blood-soaked temple staat welke is toegewijd aan de godin Kali. 2 x per week komen tientallen hindoes hier om haar bloedlust tevreden te stellen. Kippen, geiten, schapen, varkens en soms zelfs buffels worden geofferd voor deze godin. Met een vlijmscherp mes wordt het hoofd eraf gesneden zodat het bloed eruit stroomt. De vloer bij de tempel zag rood van het bloed waar alle mensen met hun voeten doorheen liepen. Vacht en ingewanden werden in de rivier gegooit en het vlees werd klaargemaakt voor de picknick.
Voldoende kippen en geiten hebben we zien doden. Wat een apparte traditie zeg!!!



WIST JE DAT:
- het leven hier voor westerlingen erg goedkoop is? ontbijt (porridge met toast en honing): euro 0,75. Overnachting 2 pers kamer met badkamer: euro 3,-pn. Dinee varierend van euro 1 tot 5,-
- er in zowel west als oost Nepal veel moaisten actief zijn?
- Bandipur op de top van een heuvel ligt en je sochtends een prachtig donzig wolkendek in de vallei ziet liggen?
- we bijne op een slang zijn gestapt? hij schoof recht voor onze voeten over het pad.
- de nepalese klederdracht zeer kleurrijk is?
- er naast de hurk-toilet altijd 2 emmers staan? 1 voor het wc-papier (wat je altijd zelf mee moet brengen) en de ander is met water en een klein bakje om de wc mee door te spoelen.
- ik een neuspiercing heb laten zetten? waarom? Alle nepalezen vrouwen hebben er een en het staat ze allemaal erg goed. Eens kijken of het bij een blanke ook staat. Antwoord: ja.
- we ook naar de plaatsjes Dulhikel, Panauti, Pharping en Nagarkot geweest zijn?
- We in Nagarkot helaas geen zonsopkomst met de hymalayarange en Mt.Everest zagen maar een dik pak wolken? jammerrrr
- als we moeten staan in de lokale bus het extra ongemakkelijk is? gezien de busjes te laag zijn en wij te groot moeten we letterlijk krom staan.
- Het hier nu hartje winter is? en het weer varieert van een heerklijke lentedag tot een koude bewolke winterdag.
- het na 3,5 maand echt nodig was om naar de kapper te gaan?
- de kapper voor het eerst een vrouw met kort haar heeft geknipt? en mij daarom n beetje een mannenkapsel heeft gegeven? mijn haar gelukkig weer aangroeit?!
- er de laatste dagen veel demonstraties zijn? betreft de hoge benzineprijzen en de komende verkiezingen.
- het reizen me nog steeds niet verveeld? :-)