Annapurna Circuit Trek: WE ROCKED THAT PASS

TREK VAN 13 DAGEN, 211 KM, VAN 820 M NAAR 5416 M.
THE BEST TREK IN NEPAL. CROSSES TO THE NORTH OF THE HIMALAYAN RANGE.
MERRY CHRISTMAS AND A HAPPY NEW YEAR.

Na een paar dagen relaxen in Kathmandu splitste de wegen van ons Tibet-groepje van 6, tijdelijk, want oud&nieuw vieren we weer samen.
We gaan naar Pokhara: startpunt van de Annapurna trek. Een populaire trek van 211 km door het noorden van de Himalayan range met als hoogste punt de Thorung La pass van 5416 m.
We zijn met een groepje van 5: Mirjam (ontmoet in Tibet), Thomas (ontmoet op dag 2 vd trek), Carl en Ed (tibet-groepje) and me, myself and I.
De ingredienten voor de komende 3 weken is: bijna niks! Een kleine rugzak met water, wat warme kleren, fleece-lakenzak, tandenborstel en 'n camera. Just keep it simple!


Het is meteen al mooi: kleine dorpjes, rotspaden, bossen, bergen, helaas bewolking maar een geweldig wandeltemperatuur. Dan een riviertje, over wankelige bruggetjes, meer riviertjes en een hele moeilijke. Oei, hoe gaan we dat doen? wil geen natte schoenen. Hey, een truck. haha. We springen erin en na het riviertje eraf. Goede timing!
Om 5 uur wordt het donker dus we zorgen dat we op tijd een slaapplaats vinden. En de kamer is gratis! maar we moeten hier dan wel eten. Goede deal! maar ow ow, wat duurt het lang voordat je je eten krijgt: gemiddeld 2 uur! (tsjah, 1 pit en koken op vuur) dus we zorgen steeds dat we allen helzelfde gerecht bestellen om de wachttijd met een half uur te kunnen verkorten...

De natuur is prachtig hier en je ziet alles elke dag langzaam veranderen, van droog naar jungle, naar rotsachtig, naar sneeuw. Een brede rivier welke steeds smaller wordt. Van grote watervallen naar ijs. Geweldig. En van een redelijk goed wandelpad naar...uhhh...niks! Mannetjes waren bezig een pad te maken in een rots. Over smalle enge paadjes, klimmen en klouteren, met schuivende rotsen en 1 cm naast je schoen een super steile afgrond van tientallen meters. Als je hier uitglijd? fffff, splash. Whoei, beetje gevaarlijk...
Rotsachtige paden. Veel omhoog, maar helaas ook veel omlaag en das niet fijn want dan was de weg omhoog "nutteloos". Uiteindelijk moeten we naar een hoogte van 5416 m.
Soms had je de keus: lage pass of hoge pass. Wij, goed getrainde hikers, namen uiteraard de hoge pass, en dat was zeker de moeite waard. Prachtig uitzicht met bomen, besneeuwde bergtoppen en heldere riviertjes.
We zien helaas veel mensen terugkomen. Te veel sneeuw op de pass dus onmogelijk om erover te gaan. Gelukkig veranderd het weer nu: minder bewolking en meer zon. Als het zo blijft? Dan kunnen we wel eens geluk hebben... Elke dag flink doorlopen dan maar voordat het weer omslaat en er een lading sneeuw komt.

In Manang, een plaatsje net voor de pass hebben we afscheid genomen van Carl, welke een side-trip ging doen, en van Thomas, welke nog moest aclimatiseren. Maar we kwamen Viola daar tegen welke ons een paar dagen vergezelde.

En dan...THE BIG DAY. (Op dag 7 van de trek. We zijn snel. De route zegt namelijk dag 10.) De dag van de Thorung La Pass. In een dag 1.000 m klimmen en 1.600 m dalen. Om 7 uur vertrokken we dan, met voldoende Chapatti brood en water voor de hele dag. Binnen een uur kwamen we aan op High Camp. Vanaf daar werd het leuk. Flinke koude wind en een dik pak sneeuw. Door de wind was het pad onzichtbaar en moesten we een nieuw pad maken door de diepe sneeuw. Bij elke stap zakte we ca 30 tot 50 cm in de sneeuw. Uiteraard val je vaak en glij je weg. Super leuk, maar ow, wat vermoeiend. Na enige tijd was het pad weer zichtbaar maar met veel ijs. Glibberen en glijden dus.
En de wind? die werd steeds heftiger, en dat was KOUD! Wow, mijn neus, mond, tenen en vingers: ze waren bevroren. Soms even voelen of mijn neus er nog wel aan zit. Ja, gelukkig maar.
De wind was soms zo heftig dat we er bijna van omvielen. Maar als we dan om ons heen keken en die prachtige besneeuwde bergen zagen dan weet je het. Het is het waard. Prachtig gewoon.
En dan. Om half 1. Jieieiehaaa. Op de top van de Thorung La Pass. 5416 m. Hiehaa. Maar oei, we bevriezen bijna. Om ons warm te houden besluiten Mirjam en ik een filmpje te maken. Springend en dansend voor de camera en dan 10 minuten op adem komen. haha
YEAHH WE ROCKED THAT PASS!!!

Dan 1600 m naar beneden. Mijn knieen vinden dit stijl naar beneden gaan niet grappig en met ijs op het pad is het oppassen geblazen. Iedereen is wel een paar keer uitgegleden: altijd lachen. Vooral als een ander een mooie glijder maakt met de voeten in de lucht. :-)
Ook nog een stuk verkeerd gelopen. Over een richel van een berg en aan het eind heerlijk genoten van het prachtige uitzicht. Toen zagen we ook het juiste pad en moesten we terug. Kleine side-trip.
Na 3 uur flink doorstappen, continu stijl naar beneden waren we blij het dorpje te zien. We plofte neer in het Bob Marley hotel om niet meer overeind te komen en te genieten van een overwinnings-biertje.

Na de Pass deden we het rustig aan met lekkere lange lunchstops en kortere wandeldagen. We hebben Viola gedag gezegd dus ons groepje bestaan nu uit Ed, Mirjam en ik.
In het begin waren de uitzichten een beetje saai: woestijnachtig, zand, geen groen: beetje dood. maar ook hier veranderde de natuur langzaam naar jungelachtig en veel groen. Al snel arriveren we in Jomsom. Vanaf hier wordt het ook wel de Jomsom trek genoemd oftewel de appeltaart trek. mmmm. Dit deel is toeristischer omdat het korter is en makkelijker te belopen. Vanaf hier dan ook geen gratis hotelkamers meer. jammer.
We vonden zelfs een Dutch Bakery: Brood met kaas en echte filterkoffie. Heerlijk. We hebben hier maar liefst 3 uur gezeten.

Op dag 10 gebeurde het weer....water poepen...:-(
Net gestopt met de antibiotica kuur en ja hoor, het is weer terug. Dit is al de 5e keer in 6 weken tijd. Wat heb ik hier ontzettend genoeg van. De dagen erna dus korte dagen gelopen en veel gerust. In Tatopani, een prachtig dorpje in een groen vallei met een hotspring en een aangename temperatuur (we zijn immers alweer gedaald naar 1200 m) hebben we een complete rustdag gehouden. Helaas hielp de rustdag niet en werd ik snel zieker en zieker met ook nog eens mega maagkrampen. De trek is nog 2 dagen lopen maar wel een klim van 2000 m. Mijn lichaam kan het niet aan. Het wordt tijd voor een doktersbezoek.

Mirjam besluit verder te gaan en Ed blijft bij mij (my hero). We besluiten in 1 dag teug naar Pokhara te gaan. Geheel futloos en ziek moet ik eerst nog wel ruim 2 uur lopen voordat we bij iets wat lijkt op een weg uit te komen. De wandeling was zwaar en er leek geen eind aan te komen. Vanaf het begin van de "weg" stond een busje en Ed regelde een lift welke ons naar Tiplyang bracht. Dan een uur wachten en in een ander busje, dan weer een ander busje en weer een ander busje omdat de vorige ineens met stukken langs de kant stond. Ow, ow, wat een ellendige lange dag. Ik voelde me zoo ziek en zoo ellendig dat ik er helemaal verdrietig van werd. Wat was ik blij met Ed: hij troostte me en regelde alle vervoer. Wat een schatje!
10 uur later waren we dan eindelijk in Pokhara. Snel naar bed en de volgende dag naar de dokter. Ik schudde de beste man een hand en hij gaf me een inimini potje mee om daar mijn behoefte in te doen. Ik keek naar het potje en moest wel lachen. De opening heeft een diameter van een kleine centimeter. Dat wordt mikken geblazen.

En ineens is het dan 1e kerstdag!
Ed en ik hebben geweldige inkopen gedaan (alles gekocht wat we lekker vonden) en genoten van een overheerlijk kerstontbijt: fles rode wijn (om 9 uur sochtends: moet kunnen), broodjes van de German Bakery, Nutella Pasta, kaasjes, olijven, chips, popcorn, koekjes en chocola. En jaaa we hadden zelfs een kerstboom geregeld. Nou ja, een plant van de guesthouse. Maar we hadden tegen de plant gezegd dat hij vanaf nu kerstboom was en dat vond hij goed, dus wij blij!
Na deze overheerlijke verwennerij was het tijd voor.... meer verwennerij: koffie met appeltaart en dan picknikken met nog een fles wijn, een overheerlijke full-body-massage en dan met een groepje avondeten: steak met frietjes. En ja, nog een fles wijn. En alsof mijn lijf wist dat het kerst was verwende hij me met een rustige dag: geen diaree en geen buikpijn. Geweldige dag maar wel anders dan anders: bijna geen versieringen ed. Gewoon een normale dag hier.

Tot oud&nieuw hebben we (Ed en ik) onze dagen in Pokhara doorgebracht. Naast veel relaxen hebben we ook scooters gehuurd en rondgereden, een stupa bezocht vanwaar je een prachtig uitzicht hebt over de stad, het meer, en de himalaya bergen. Door de stad heen gereden en beetje winkeltjes bekeken, wijntjes gedronken op het belkon, met de scooter naar Sarangkot gereden en genoten van de zonsondergang en opkomst met prachtige besneeuwde Himalayabergen op de achtergrond. Op de 28ste startte een 5-daagse straatfestival. Gezellige sfeer en vanaf ons balkon konden we alles goed in de gaten houden. Maar wat een herrie?! Elke dag tussen 6 en 8 uur sochtends was er al harde muziek en veel herrie. Daar gaat mijn nachtrust....

En dan is het al oudjaarsdag.
De Tibet-groep van 6 was weer compleet en alle mensen welke we ontmoet hebben op de trek verzamelde hier. Met ruim 20 man hebben we heerlijk gegeten en gedronken en vervolgens naar de bar Busy Bee gegaan waar een goed live-bandje speelde. Gezellig kletsen en dansen en ineens was het 12 uur. Hey, dat gaat snel! Happy new year!!!! Cheers. Celebrate every moment on this new year. Just play it big!!
Vervolgens nog gezellig tot 5 uur doorgefeest. Erg gezellige avond. maar ja, 't is toch anders....Geen klok welke afteld, geen vuurwerk, kroegen welke bijna allemaal op 1 uur sluiten, geen champagne of oliebollen, geen nieuwjaarsduik en geen vrienden/familie om me heen.
Maar toch...het was super!

Nu nog een paar dagen relaxen en dan is het tijd om verder te gaan. Terug naar Kathmandu en naar de Kathmandu-valley. Effe geen trekkings meer en het wordt tijd om mijn winterkleding naar huis te sturen. Vanaf nu wil ik zon en minimaal 20 graden :-)

WIST JE DAT:
- ik inmiddels verslaafd ben beraakt aan oat porridge?
- Ed en ik elke dag het hand-spelletje rots/papier/schaar spelen? de winnaar is Champion off the day en de verliezer is uiteraard The Big LOSER. Zoals je je wel kan voorstellen win ik vaak ;-)
- ze hier geen wastafels kennen? Dus tandenpoetsen boven de Wc (gat in de grond) of vanaf de gallerij naar beneden spugen...
- we een week lang geen auto's of brommers ed hebben gezien? maar wel veel muilezels.
- veel goederen gewoon via de mens vervoerd wordt? grote zware zakken op de rug welke met een band rond het voorhoofd gedragen wordt. wow, niet normaal.
- je hier zonder moter-rijbewijs een lichte moter kan huren? ze zien er erg gaaf uit, maar schakelen is niet mijn ding. Toch ziet het er erg verlijdelijk uit...
- ik weer een nieuwe zonnebril heb? ik eet zonnebrillen hier...
- Het reuzenrat op het festival veeeels te snel ronddraaide? raar om te zien.
- ik als het goed is enkele filmpjes op m'n weblog heb geplaatst. Check it out!
- Ik iedereen een heel gelukkig nieuwjaar wens!!!!