Dicht bij de goden
Door: Carla
Blijf op de hoogte en volg Carla
08 December 2007 | Nederland, Amsterdam
3 WEKEN IN HET WILDE WESTEN VAN TIBET: CONTINU BOVEN DE 4000M (DICHT BIJ DE GODEN), KOUD, GEEN VERWARMING, GEEN STROMEND WATER/ELECTRICITEIT/DOUCHE, MOUNT EVEREST, KORA ROND MOUNT KAILASH, SNEEUW, HIKEN, HOOGTEZIEK, IJS IN DE KAMER, LIFTEN NAAR NEPAL.
wauw, ik heb zoveel te vertellen over onze 3 weekse tocht naar het westen van Tibet dat ik niet weet waar ik moet beginnen. misschien is het makkelijk als ik gewoon bij het begin begin....
Daar gaan we dan: met z'n achten (ons groepje van 6 (zie vorige verhaal), een chauffeur en gids) in een geweldige Toyota Land Cruier. jaja, ' Cruier'. De mensen zijn hier zooo slecht in engels dat de leukste spelfouten overal te zien zijn. :-)
Op dag 1 al meteen besneeuwde bergtoppen, blauwe lucht, zonnig, een meer met turquase blauw water en een bergpas met de top op 5000 m hoogte, hobbelige wegen en eten bij kaarslicht. Geweldig. De rest van de trip werd alleen maar mooier en zijn we niet meer onder de 4000 m hoogte geweest.
Onze eerste highlight van de trip was de Mount Everest. Veel kilometers in de Jeep over de friendship Highway. Nou, stel je daar maar niks van voor: het zijn gewoon zeer hobbelige slechte grindwegen. Waarschijnlijk heeft het de naam Highway gezien het op een hoge hoogte ligt?? Maar dat maakt niet uit, is alleen maar erg lachen. Altijd lol in de Jeep: zingen, kletsen, beetje lezen en vooral veel genieten van het uitzicht. Onderweg naar de Mount Everest in veel leuke kleine dorpjes geweest.
In Shigatse hebben we de verjaardag van Sibille gevierd. Een verjaardagstaart met kaarsjes en veel wijn kwamen om 12:00 uur tevoorschijn. In een leeg restaurant hebben we staan dansen op Tibetaanse muziek. Toen we snachts terug naar het hotel wilde lopen hoorde we muziek. Check it out! Een nachtclub! Tijd voor bier. Kleine glaasjes werden na 1 slok steeds weer volgegooid met bier. Dan dansen met tibetanen. Pfff, moet wel even op adem komen. Dansen op ruim 4000 m hoogte is best zwaar. Dan moet ik naar de wc. Een jongedame wijst me de weg. We lopen naar buiten. Achter een bankje op een speelplaats zegt ze: oke, toilet. haha. Geen wc dus. Maar ik doe gewoon net als alle Tibetanen: gewoon overal plassen. En dan om 4 uur snachts is het tijd om te gaan slapen.
De dag erop zagen we 'm dan! de Mount Everest: de hoogste berg van de wereld: 8848 m. Ik kijk 'm aan. Ik zit gewoon naar het hoogste topje van de wereld te kijken. Prachtig toch?!
En dan....Tsjah.....2 lekke banden.....Maar niet getreurd. We lopen alvast naar het volgende dorp. Een lekkere middagwandeling en als de banden gemaakt zijn worden we ergens langs de route opgepikt. Goede oplossing toch?! Alleen die kater van het feesten is 'n beetje jammer....
Maar weer goede training voor de dag erop. In Tashi Tsong hadden we weer een mooie bergtop gezien. En je raad het al: Op naar de top! En de volgende top...en de volgende top. Das altijd zo balen. dan denk je dat je op de top bent maar dan zie je dat er een stukje verder een hogere top is. Tsjah, ik kan t niet laten....Maar toen we de top hadden bereikt op 4550 m was het genoeg. De sterke Himalaya wind blies ons zowat weg. Het uitzicht was super: de besneeuwde Mount Everest waarvan je sneeuwvlagen ziet wegwaaien. Dan naar beneden, maar we hadden niet de makkelijkste weg uitgekozen (er is nooit een pad dus probeer je maar wat...): stijl, schuivende rotsen en vallende ons. haha. Dan samen met Ed hand-in-hand voor meer balans. Whoeps, toch vallen. Heb er een paar mooie blauwe plekken aan over gehouden.Terug in het dorp merk je dat je helemaal gezandstraald bent: overal zand zand zand, dus tijd voor een douche: Ahum: wassen met een klein teiltje in een ijs koude kamer....
En dan het echte werk. sochtends vroeg hiken naar de Everest Base Camp op 5200 m. Mijn voeten zijn bevroren en mijn flesje water in mijn tas (wat continu in beweging is) is bevroren. Dat is ook niet gek: het is -20 graden!!! gekkenwerk! Een zware wandeling maar het uitzicht....WOW! De Mount Everest van zoooo dichtbij. THE WORLD'S TALLEST PEAK. THE CLOSSEST POINT TO THE HEAVENS IT IS POSSIBLE TO REACH ON FOOT. Geen toeristen te zien. Er zijn momenteel maar heel weinig mensen hoger dan ons. Appart!
Oke, dag Everest. We moeten verder. Over ijswegen, door riviertjes, hobbelige wegen, ijs aan de binnenzijde van de ramen van de jeep, stijle afgronden zonder vangrail (Ieieieie), besneeuwde bergtoppen, rotsachtige bergen, paard met wagen, jaks over de weg, tractors met een laadbak vol met mensen, de vierde lekke band en prachtige uitzichten bracht ons naar Tingri waar onze gids ons vertelde dat hij terug naar Lhasa ging omdat hij niet met de chauffeur op kon schieten. jammer omdat we nu geen tolk meer hadden maar voor de rest niet erg. Was toch een luie hond :-)
smiddags heerlijk van de zon genoten: kopje koffie, beetje lezen, wasje doen (op ouderwetse manier natuurlijk: water uit de put halen, in een teiltje en wat sop erbij. Geniet van jullie wasmachine!!) en dan.....na 4 dagen....douchen! Nou ja, waterzak gevuld en in de ijzige kou onder een zeikstraaltje gestaan. Geniet van jullie lekkere warme douche!
Dan vanaf Saga kon je goed merken dat het niet meer op de route naar nepal ligt. Zeer weinig toeristen en nog meer back to basic. Overal zand op de grond, nomadententen, brakke huisjes, zeer vieze kindjes, nagenoeg geen restaurants (meestel kookt de vrouw des huises) en veel blaffende honden. (overdag zijn deze beesten lui, maar snachts? dan blaffen ze de hele nacht! rotbeesten!).
En dan....onze tweede highlight. In het kleine plaatsje Darchen op 4600 m hoogte de heilige Mount Kailash (6714) IT'S SUMMIT KISSING THE HEAVENS. De berg wordt ook wel " Precious Jewel of Snow' genoemd. De kora om de Mt. Kailash is een van de meest belangrijke pelgrimtochten in Azie. Je doet de pelgrimstocht om vergiffenis te vragen voor je zonden en voor toekomstige misdadan. We zijn dus meteen gestart met de 3-daagse pelgrimstocht....
Het is schemerig en koud en daar lopen we dan met een 8 kilo zware rugzak. We zien het langzaam licht worden. De zon maakt mooie kleuren boven de bergen. Gebedsvlaggen, steenmannetjes, rotswanden en stilte. Na 6,5 lopen uur zijn we aangekomen bij het klooster op 5000 m hoogte waar we zullen overnachten. Geweldige dag, maar dan de nacht....steeds uit bed, pokke-eind lopen naar de wc. Help. Diaree. Ik plas gewoon poep (lekkere informatie he?!). continu naar de wc. shit zooi. Letterlijk en figuurlijk. De volgende dag zwak en ziek, maar toch aan dag 2 van de kora gestart. Geen diaree meer, maar dat kwam omdat er niks meer in mijn lijf zat... Het pad gaat omhoog en blijft stijgen. Zwaar. Maar ik wil niet omdraaien. Dan komen we aan op Shivo Tsal. Een rotsachtige plek met veel kledingstukken, items, haarlokken enz. Op dit punt ondergaan de pelgrims een symbolische dood. Ze laten hun oude leven achter zich door iets daar achter te laten. ik heb een haarlok achtergelaten. Twee keer....want op een ander punt dachten we al dat het dit punt was. haha. dus 2 keer met een zakmes een pluk haar weggesneden.
Dan begint de Drolma-la pass naar de top op 5630 m waar je van het ene leven naar het volgende gaat. Behalve herboren wordt je ook van al je zonden bevrijd. De weg naar de top werd steeds rotsachtiger en steeds meer sneeuw. De sneeuw was ijzig maar zodra je 5 cm langs het pad ging. Sjoef, dan zat je been tot boven de knieen in de sneeuw.
Een paar uur later.....Joehoeoeoe! 5630 m!! I DID IT! Heerlijk om op de top te zijn!!
Dan naar beneden en net voor het donker werd (8 uur savonds) kwamen we aan bij het tweede klooster. mmmm instandnoodles smaken nu erg goed. maar dan....weer sprinten naar de wc. De dag erop de kora afgemaakt, door de valei met regelmatig een wc stop.... Weer terug bij het guesthouse genoten van het overwinningsgevoel! .
De volgende stop was bij Manasarovar lake waar ik maar even rustig aan heb gedaan en het prachtige boek ' De vliegeraar' heb gelezen. Dan weer richting het zuid-oosten waar we in Saga na 9 dagen (!!) een warme douche konden nemen!! Er is geen stromend water maar ze hebben een publieke douche in het dorp, dus daar loop je dan, met je handdoekje door het dorp. Heerlijk was dat! Weer helemaal schoon en dan...eten....en veel....en lekker. Toen we terug liepen hoorde we muziek. Check it out! met ons eigen drinken mee de bar in (is heel normaal hier, zouden ze in NL ook moeten toestaan=veel goedkoper). Feesten!
Daar knapt een mens van op. In Nyalam kon ik dus weer hiken. super harde wind, gezandstraald, steile berg, besneeuwde bergtoppen, gletsjers, geweldig uitzicht. We hebben ruim een uur in de zon op een berghelling gelegen voor we weer terug gingen.
Heey, wat is het dan ineens voor dag??? 5 dec! en wat vind ik in mijn schoen??? je raad het al....niks :-(
Oke, dan gaan we maar naar Nepal. Maar we hebben geen jeep en chauffeur meer. Die heeft ons 2 dagen geleden gedumpt omdat zijn moeder ziek was en hij terug naar Lhasa moest. Oke, we gaan aan de weg staan. Wachten op een lift. En jaa, na een paar uur zaten we met z'n zessen en alle bagage in een veels te klein busje. haha. Hij heeft ons tot net voor de grens meegenomen. Maar dat was eng!!! De weg was zooo hobbelig met ijs en steile afgronden zonder vangrail en dan in een te klein en smal krakkemikkig busje. Maar alles ging goed gelukkig. Stukje lopen, nieuwe lift, dag Tibet (snif), stukje niemandsland in een nog slechtere auto en dan....Hallooooo Nepal.
Ander landschap, andere mensen, andere taal, andere tijd, andere temperatuur.
Ik heb er zin in!!!
WIST JE DAT:
- we regelmatig ijs in de kamer hadden omdat het binnen gewoon net zo hard vroor als buiten?
- Ik dan in mijn slaapzak lag met muts op, vest, longjones en sokken aan?
- we ook geen verwarming in de jeep hadden? dus we in de ochtend echt als mummies in de jeep zaten en de chauffeur steeds het ijs van de binnenzijde van de ramen af moest krabben?
- in 1944 probeerde 2 klimmers voor het eerst de top van de Mount Everest te bereiken maar ze overleefden dit niet. In 1953 is de top voor het eerst bereikt. tot 2000 hebben ongeveer 900 mensen de top bereikt en ruim 160 mensen hebben hun dood gevonden. de jongste persoon welke de top heeft bereikt was 15 en de oudste 63 jaar.
- vlak voor de base Camp is een postkantoor. de hoogste op de wereld. Helaas was deze gesloten....
- ik ruim 1 week last heb gehad van hoogteziekte? en ik lang dacht dat ik gewoon verkouden was?
- Ik deze trip helemaal geweldig vond!!!!???
- ik overmorgen de Anapurna trek start?
- Deze 3 weken duurt?
- Er geen internetmogelijkheden zijn?! :-(
- Ik jullie dus allemaal alvast hele fijne feestdagen wens!!!!!!
- Ik jullie allemaal erg zal missen tijdens deze dagen..... :-(
wauw, ik heb zoveel te vertellen over onze 3 weekse tocht naar het westen van Tibet dat ik niet weet waar ik moet beginnen. misschien is het makkelijk als ik gewoon bij het begin begin....
Daar gaan we dan: met z'n achten (ons groepje van 6 (zie vorige verhaal), een chauffeur en gids) in een geweldige Toyota Land Cruier. jaja, ' Cruier'. De mensen zijn hier zooo slecht in engels dat de leukste spelfouten overal te zien zijn. :-)
Op dag 1 al meteen besneeuwde bergtoppen, blauwe lucht, zonnig, een meer met turquase blauw water en een bergpas met de top op 5000 m hoogte, hobbelige wegen en eten bij kaarslicht. Geweldig. De rest van de trip werd alleen maar mooier en zijn we niet meer onder de 4000 m hoogte geweest.
Onze eerste highlight van de trip was de Mount Everest. Veel kilometers in de Jeep over de friendship Highway. Nou, stel je daar maar niks van voor: het zijn gewoon zeer hobbelige slechte grindwegen. Waarschijnlijk heeft het de naam Highway gezien het op een hoge hoogte ligt?? Maar dat maakt niet uit, is alleen maar erg lachen. Altijd lol in de Jeep: zingen, kletsen, beetje lezen en vooral veel genieten van het uitzicht. Onderweg naar de Mount Everest in veel leuke kleine dorpjes geweest.
In Shigatse hebben we de verjaardag van Sibille gevierd. Een verjaardagstaart met kaarsjes en veel wijn kwamen om 12:00 uur tevoorschijn. In een leeg restaurant hebben we staan dansen op Tibetaanse muziek. Toen we snachts terug naar het hotel wilde lopen hoorde we muziek. Check it out! Een nachtclub! Tijd voor bier. Kleine glaasjes werden na 1 slok steeds weer volgegooid met bier. Dan dansen met tibetanen. Pfff, moet wel even op adem komen. Dansen op ruim 4000 m hoogte is best zwaar. Dan moet ik naar de wc. Een jongedame wijst me de weg. We lopen naar buiten. Achter een bankje op een speelplaats zegt ze: oke, toilet. haha. Geen wc dus. Maar ik doe gewoon net als alle Tibetanen: gewoon overal plassen. En dan om 4 uur snachts is het tijd om te gaan slapen.
De dag erop zagen we 'm dan! de Mount Everest: de hoogste berg van de wereld: 8848 m. Ik kijk 'm aan. Ik zit gewoon naar het hoogste topje van de wereld te kijken. Prachtig toch?!
En dan....Tsjah.....2 lekke banden.....Maar niet getreurd. We lopen alvast naar het volgende dorp. Een lekkere middagwandeling en als de banden gemaakt zijn worden we ergens langs de route opgepikt. Goede oplossing toch?! Alleen die kater van het feesten is 'n beetje jammer....
Maar weer goede training voor de dag erop. In Tashi Tsong hadden we weer een mooie bergtop gezien. En je raad het al: Op naar de top! En de volgende top...en de volgende top. Das altijd zo balen. dan denk je dat je op de top bent maar dan zie je dat er een stukje verder een hogere top is. Tsjah, ik kan t niet laten....Maar toen we de top hadden bereikt op 4550 m was het genoeg. De sterke Himalaya wind blies ons zowat weg. Het uitzicht was super: de besneeuwde Mount Everest waarvan je sneeuwvlagen ziet wegwaaien. Dan naar beneden, maar we hadden niet de makkelijkste weg uitgekozen (er is nooit een pad dus probeer je maar wat...): stijl, schuivende rotsen en vallende ons. haha. Dan samen met Ed hand-in-hand voor meer balans. Whoeps, toch vallen. Heb er een paar mooie blauwe plekken aan over gehouden.Terug in het dorp merk je dat je helemaal gezandstraald bent: overal zand zand zand, dus tijd voor een douche: Ahum: wassen met een klein teiltje in een ijs koude kamer....
En dan het echte werk. sochtends vroeg hiken naar de Everest Base Camp op 5200 m. Mijn voeten zijn bevroren en mijn flesje water in mijn tas (wat continu in beweging is) is bevroren. Dat is ook niet gek: het is -20 graden!!! gekkenwerk! Een zware wandeling maar het uitzicht....WOW! De Mount Everest van zoooo dichtbij. THE WORLD'S TALLEST PEAK. THE CLOSSEST POINT TO THE HEAVENS IT IS POSSIBLE TO REACH ON FOOT. Geen toeristen te zien. Er zijn momenteel maar heel weinig mensen hoger dan ons. Appart!
Oke, dag Everest. We moeten verder. Over ijswegen, door riviertjes, hobbelige wegen, ijs aan de binnenzijde van de ramen van de jeep, stijle afgronden zonder vangrail (Ieieieie), besneeuwde bergtoppen, rotsachtige bergen, paard met wagen, jaks over de weg, tractors met een laadbak vol met mensen, de vierde lekke band en prachtige uitzichten bracht ons naar Tingri waar onze gids ons vertelde dat hij terug naar Lhasa ging omdat hij niet met de chauffeur op kon schieten. jammer omdat we nu geen tolk meer hadden maar voor de rest niet erg. Was toch een luie hond :-)
smiddags heerlijk van de zon genoten: kopje koffie, beetje lezen, wasje doen (op ouderwetse manier natuurlijk: water uit de put halen, in een teiltje en wat sop erbij. Geniet van jullie wasmachine!!) en dan.....na 4 dagen....douchen! Nou ja, waterzak gevuld en in de ijzige kou onder een zeikstraaltje gestaan. Geniet van jullie lekkere warme douche!
Dan vanaf Saga kon je goed merken dat het niet meer op de route naar nepal ligt. Zeer weinig toeristen en nog meer back to basic. Overal zand op de grond, nomadententen, brakke huisjes, zeer vieze kindjes, nagenoeg geen restaurants (meestel kookt de vrouw des huises) en veel blaffende honden. (overdag zijn deze beesten lui, maar snachts? dan blaffen ze de hele nacht! rotbeesten!).
En dan....onze tweede highlight. In het kleine plaatsje Darchen op 4600 m hoogte de heilige Mount Kailash (6714) IT'S SUMMIT KISSING THE HEAVENS. De berg wordt ook wel " Precious Jewel of Snow' genoemd. De kora om de Mt. Kailash is een van de meest belangrijke pelgrimtochten in Azie. Je doet de pelgrimstocht om vergiffenis te vragen voor je zonden en voor toekomstige misdadan. We zijn dus meteen gestart met de 3-daagse pelgrimstocht....
Het is schemerig en koud en daar lopen we dan met een 8 kilo zware rugzak. We zien het langzaam licht worden. De zon maakt mooie kleuren boven de bergen. Gebedsvlaggen, steenmannetjes, rotswanden en stilte. Na 6,5 lopen uur zijn we aangekomen bij het klooster op 5000 m hoogte waar we zullen overnachten. Geweldige dag, maar dan de nacht....steeds uit bed, pokke-eind lopen naar de wc. Help. Diaree. Ik plas gewoon poep (lekkere informatie he?!). continu naar de wc. shit zooi. Letterlijk en figuurlijk. De volgende dag zwak en ziek, maar toch aan dag 2 van de kora gestart. Geen diaree meer, maar dat kwam omdat er niks meer in mijn lijf zat... Het pad gaat omhoog en blijft stijgen. Zwaar. Maar ik wil niet omdraaien. Dan komen we aan op Shivo Tsal. Een rotsachtige plek met veel kledingstukken, items, haarlokken enz. Op dit punt ondergaan de pelgrims een symbolische dood. Ze laten hun oude leven achter zich door iets daar achter te laten. ik heb een haarlok achtergelaten. Twee keer....want op een ander punt dachten we al dat het dit punt was. haha. dus 2 keer met een zakmes een pluk haar weggesneden.
Dan begint de Drolma-la pass naar de top op 5630 m waar je van het ene leven naar het volgende gaat. Behalve herboren wordt je ook van al je zonden bevrijd. De weg naar de top werd steeds rotsachtiger en steeds meer sneeuw. De sneeuw was ijzig maar zodra je 5 cm langs het pad ging. Sjoef, dan zat je been tot boven de knieen in de sneeuw.
Een paar uur later.....Joehoeoeoe! 5630 m!! I DID IT! Heerlijk om op de top te zijn!!
Dan naar beneden en net voor het donker werd (8 uur savonds) kwamen we aan bij het tweede klooster. mmmm instandnoodles smaken nu erg goed. maar dan....weer sprinten naar de wc. De dag erop de kora afgemaakt, door de valei met regelmatig een wc stop.... Weer terug bij het guesthouse genoten van het overwinningsgevoel! .
De volgende stop was bij Manasarovar lake waar ik maar even rustig aan heb gedaan en het prachtige boek ' De vliegeraar' heb gelezen. Dan weer richting het zuid-oosten waar we in Saga na 9 dagen (!!) een warme douche konden nemen!! Er is geen stromend water maar ze hebben een publieke douche in het dorp, dus daar loop je dan, met je handdoekje door het dorp. Heerlijk was dat! Weer helemaal schoon en dan...eten....en veel....en lekker. Toen we terug liepen hoorde we muziek. Check it out! met ons eigen drinken mee de bar in (is heel normaal hier, zouden ze in NL ook moeten toestaan=veel goedkoper). Feesten!
Daar knapt een mens van op. In Nyalam kon ik dus weer hiken. super harde wind, gezandstraald, steile berg, besneeuwde bergtoppen, gletsjers, geweldig uitzicht. We hebben ruim een uur in de zon op een berghelling gelegen voor we weer terug gingen.
Heey, wat is het dan ineens voor dag??? 5 dec! en wat vind ik in mijn schoen??? je raad het al....niks :-(
Oke, dan gaan we maar naar Nepal. Maar we hebben geen jeep en chauffeur meer. Die heeft ons 2 dagen geleden gedumpt omdat zijn moeder ziek was en hij terug naar Lhasa moest. Oke, we gaan aan de weg staan. Wachten op een lift. En jaa, na een paar uur zaten we met z'n zessen en alle bagage in een veels te klein busje. haha. Hij heeft ons tot net voor de grens meegenomen. Maar dat was eng!!! De weg was zooo hobbelig met ijs en steile afgronden zonder vangrail en dan in een te klein en smal krakkemikkig busje. Maar alles ging goed gelukkig. Stukje lopen, nieuwe lift, dag Tibet (snif), stukje niemandsland in een nog slechtere auto en dan....Hallooooo Nepal.
Ander landschap, andere mensen, andere taal, andere tijd, andere temperatuur.
Ik heb er zin in!!!
WIST JE DAT:
- we regelmatig ijs in de kamer hadden omdat het binnen gewoon net zo hard vroor als buiten?
- Ik dan in mijn slaapzak lag met muts op, vest, longjones en sokken aan?
- we ook geen verwarming in de jeep hadden? dus we in de ochtend echt als mummies in de jeep zaten en de chauffeur steeds het ijs van de binnenzijde van de ramen af moest krabben?
- in 1944 probeerde 2 klimmers voor het eerst de top van de Mount Everest te bereiken maar ze overleefden dit niet. In 1953 is de top voor het eerst bereikt. tot 2000 hebben ongeveer 900 mensen de top bereikt en ruim 160 mensen hebben hun dood gevonden. de jongste persoon welke de top heeft bereikt was 15 en de oudste 63 jaar.
- vlak voor de base Camp is een postkantoor. de hoogste op de wereld. Helaas was deze gesloten....
- ik ruim 1 week last heb gehad van hoogteziekte? en ik lang dacht dat ik gewoon verkouden was?
- Ik deze trip helemaal geweldig vond!!!!???
- ik overmorgen de Anapurna trek start?
- Deze 3 weken duurt?
- Er geen internetmogelijkheden zijn?! :-(
- Ik jullie dus allemaal alvast hele fijne feestdagen wens!!!!!!
- Ik jullie allemaal erg zal missen tijdens deze dagen..... :-(
-
09 December 2007 - 07:45
Mark Van Der Velden:
he carla leuk om weer iets van je te horen, als ik je verhaal zo hoor is het heel leuk, maar wel vermoeiend denk ik
nog heel veel plezier en tot de volgende keer
hier in vught gaat ook alles goed
groetjes en nog veel plezier
mark -
09 December 2007 - 10:18
Stèfan:
Hoi Carla erg gave verhalen en foto's. Ben jaloers op de belevenissen, niet op de kou. Geniet er nog van. Groeten uit Erp. -
09 December 2007 - 11:29
Christel :
Hoi nichtje. Heb weer genoten van je verslag!!! En super mooie foto's. Maar ben wel blij dat hier de kachel nu brandt!! Succes verder en geniet van alles om je heen. Christel van de Wassenberg -
09 December 2007 - 11:40
Jula:
Hallo Carla,
wat ben je een ontzettende bikkel en wat zie je toch ongelooflijk prachtige natuur en cultuur. Je groepje zal vast 'forever friends' zijn, al die gemeenschappelijke pracht en kou en blauwe plekken en drank en zovoort. Je krijgt met hen ongetwijfeld de meest gedenkwaardige Kerst en Oud en Nieuw van je leven.
Dankjewel voor je enthousiaste en beeldende verhalen. Een heel fantastisch, maar vooral gezond 2008 gewenst!
Liefs,
Jula
-
09 December 2007 - 12:35
Ger -wilhelmien:
want een spannende belevenissen. prachtige foto's. verder fyne feestdagen en een toffe jaarwisseling.
groetjes ger en wilhelmien -
09 December 2007 - 16:54
Peter En Yvonne:
hee Kaatje,
wat een super verhaal!!! jij bent echt een bikkel dat je zo hoog hebt geklommen. Knap hoor, wij zouden het niet kunnen :(
Ben je al weer van de diarree verlost haha?? Heel veel plezier en succes met de volgende trekking. Kijk weer uit naar jouw verhaal!!
Ps. wij hebben gisteren een vulkaan beklommen, was ook super mooi!! maar niet zo hoog als die berg van jou hih.
dikke kus vanuit Chili -
09 December 2007 - 17:42
RENATE:
Ha Carla, Ik vind het heerlijk je verhalen te lezen ( bij de kachel ) Heel fijne reis en fijne feestdagen.warme groetjes van Renate -
09 December 2007 - 22:31
Jeffrey:
Hoi Carla,
Loop je nu niet kaal rond, omdat je zoveel haar moest achterlaten.
Of heb je niet zoveel zonden.
Grtjs en knffls uit Hffdrp! -
10 December 2007 - 06:50
Bart:
Het Schat,
Super mooi verhaal. Ik wil echt AL je verhalen en foto's zien/horen.
Heel veel plezier met de Anapurna trek.
Geniet ervan, fijne kerst en een knallend (zal vast lukker) 2008!!!
Groeten en een kus
Bart en Nicole -
10 December 2007 - 07:08
Arjan:
hello miss Carla,
goeiendag zeg !! wat een mooi verhaal en foto's,echt een avontuur.Als je thuis komt heb geen verwarming meer nodig na al dat ijs...
geen wonder dat je overal op de foto's een muts draagt,ben je nu kaal...
veel plezier verder en alvast hele fijne feestdagen!!
meneertje Arjan
-
10 December 2007 - 07:09
Örjan:
Ha Lala,
....en elke keer denk ik weer dat het vorige verhaal niet te overtreffen valt! Het jaloerse gevoel verdwijnt bij mij wel een beetje op deze maandagochtend. Net uit een lekker warm bed gestapt, een heerlijke hete douche genomen (extra lang blijven staan)en nu aan het werk in een warm kantoor met 23 mailtjes (oké, toch jaloers!) Geweldig om te lezen dat je het helemaal naar je zin hebt daar. Maak er een knallend 2008 van!
groeten en een nieuwjaars-X. -
10 December 2007 - 07:37
Petra Van Zandvoort:
Hoi Carla,
Ik wens jou en de groep een hele byzondere kerst en een knallend 2008.
Maar dat jou zal zeker wel lukken.
Liefs Petra -
10 December 2007 - 09:06
Jacqueline De Jong:
werkelijk prachtig verhaal > stuur maar wat kou hierheen hoor want onze "winter" is weer triest... warmteknuffel van mij -
10 December 2007 - 09:18
Ronald:
He Caatje,
Super verslag weer. Meid, had je dit allemaal verwacht toen je vertrok: zulke avonturen en ervaringen? Mooie foto's maar weer zie ik geen palmbomen? Nederlanders hebben nu ook al de wintersport in het hoofd. Waarom ben je zoveel weg voor kou, sneeuw en bergen? Je hebt al wel apresski meegemaakt las ik. Is de Goedheiligman niet langsgeweest? Balen zeg? Niets in je schoen? Viel zeker niet mee om een winterpee te vinden daar he?
Veel plezier in Nepal.
Ronald.
P.S. nog steeds geen regering hier in Belgie maar maak je alsjeblieft niet teveel zorgen... Komt goed. -
10 December 2007 - 12:16
Ons Pap En Ons Mam:
Och schat wat een geweldige ervaring heb je al opgedaan en een even mooi verhaal erbij.Op de foto's straal je van genot, ga zo door!!! Leuke muts ( zo heeft oma ze nog nooit gebreid) Fijne feestdagen en een spetterend 2008!!!
Dikke kussen van ons.
XXXXXXXXXXX
-
10 December 2007 - 13:21
Jeroen, Ingrid, Teun:
Ha Kaatje,
Zo wat een mooie ervaring weer. Hier ook alles goed. Slecht weer buiten, regen en kouwe wind. Maar ik zit lekker warm in huis de verwarming aan, lekker in een warm bad gelegen van de week. De wasmachine en droger weer een paar keer aangehad deze week. Lekker sinterklaas gevierd bij de houtkachel.....!!! Heerlijk !! (gemeen he)
Toch ben ik wel jaloers op jouw mooie verhalen en belevenissen. Echt gaaf. Geniet ervan !!
Tot over 3 weken, dan hoop ik weer zo'n mooi verhaal te kunnen lezen van je. Liefs en een hele dikke knuffel van je zus. -
10 December 2007 - 14:12
Tante Ria:
ik vind het zo leuk om jou verhalen te lezen.wat fijn dat je zo een leuke groep mensen ontmoet hebt.hier is alles goed op naar de feestdagen.ik ben benieuwd waar jij oud opnieuw viert kijk weer uit naar je volgende bericht veel plezier -
10 December 2007 - 15:38
Bert:
Ha Carlalala, leuke/lekkeremuts! hahaha
JALOERSSSS!!!! Tjemigdepemig wat een fantastische avonturen allemaal! Volgens mij heb je het daar wel naar je zin en denk je er nog lang niet aan om terug te komen (als je dat überhaupt al van plan was...)
Echt helemaal te gek meiske. Ik ou dat ik toch in je backpack gekropen was!
Groetjes,
Ber -
11 December 2007 - 10:06
Fleur:
VETTTTTTT!!! Toppiewoppie....Ben zjaloerz...Grtz -
11 December 2007 - 12:10
Jud:
Ha mutske (letterlijk en figuurlijk ;-) ),
Een woord voor je: TOPpertje!!!
Dikke 'warme' knuffel xxx
-
11 December 2007 - 22:39
Hans:
Krijg zo weer heimwee naar Tibet van je verhaal....prachtige ervaring denk ik zo!Hele mooie foto ook van dat kindje op het ijs trouwens! Fijne feestdagen in de bergen! -
16 December 2007 - 14:24
Nicole:
Ha Carla,
lees nu je berichtje pas. Geniet lekker van je rust daar, want de aanloop naar de feestdagen is altijd druk...! Je gaat volgens mij een onvergetelijke kerst en oud op nieuwe beleven met degene met wie je deze geweldige ervaringen beleeft. Hoop voor je dat je de komende weken minder kou hebt en meer warm water.
x Nicole -
22 December 2007 - 07:50
Buurbeklimmer:
hey Toos, was het bijna helmaal vergeten maar jij bent nog steeds onderweg natuurlijk! Goeie verhalen over tibet maar ben blij dat ik dat reisje heb uitgesteld tot volgend jaar zomer... ik stuur je wel ff een mailtje want dit wordt een lang verhaal ha ha.. ben weer in Saigon! morgen weer terug ( voor de 3e keer naar Mui Ne om een echte kite surfer te worden) cheers de buur beklimmer! trouwens.. 5200m is toch niet zo heel hoog.. ;) -
26 December 2007 - 12:17
Violala:
Mooi verhaal weer meissie!
En we gaan er een goed feessie van bouwen daar in Pokhara!
Kiss,
Viool (nog even mijn eigen siteje pluggen dan:) www.violamurgia.waarbenjij.nu -
11 Januari 2008 - 08:31
Wim Van Helvoort:
Van harte gefeliciteerd met je 20e verjaardag :-)
Veel plezier nog en tot over een tijdje.
Groeten.
Wim van Helvoort
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
