Een positieve en negatieve ervaring
Door: Carla
Blijf op de hoogte en volg Carla
01 Februari 2008 | India, Vāranāsi
PORTOMONEE EN CAMERA GESTOLEN, EEN ECHTE NEPALESE BRUILOFT, IKKE IN EEN SAREE-JURK, LIJKVERBRANDINGEN, GEBOORTEPLAATS VAN BOEDDHA EN OP NAAR INDIA.
Eerst dan maar het negatieve verhaal. Het begon allemaal met een super gezellige avond in de Tom&Jerrey bar met veel slappe klets en een lekker potje pool. Maar toen, toen veranderde de avond al snel in een kl*te avond. Ze hebben mijn portomonee en fotocamera gestolen. Ik was kwaad en erg verdrietig. Voornamelijk omdat ik nu al mijn foto's van 2 maanden Nepal kwijt ben. Alle geweldige momenten (foto's en filmpjes) welke ik vast heb gelegd tijdens de trekking van de Annapurna Circuit, kerstmis, oud&nieuw en Kathmandu-Valley. Ow, ow, en wat een ellende heb je daarmee. Vele uren op het politiebureau en te lange telefoongesprekken met de verzekeringen.
Maar...ik laat er mijn reis niet door verpesten.
Tijd voor leuke ervaringen, zoals de speciale dag waarover ik jullie vertelde.
De speciale dag was een echte nepalese bruiloft! neej, niet mijn bruiloft, maar van Grant&Edna.
Je weet wel: Grant, de vriend van Ed uit Engeland en Edna zijn nepalese vriendin.
En wij, als eregasten, mochten deze dag meemaken. Wat een eer!
De nacht voor de bruiloft mocht ik bij de familie doorbrengen, en heb ik ze geholpen met oa het maken van bloemenkransen.
De dag zelf begon vroeg. Tantes van Edna hiepen me met aankleden. Jaja, ik had een speciale jurk aan, namelijk een echte saree. wauw, i like it! Buiten was een band al aan het spelen en net optijd was iedereen klaar want daar kwamen Grant en Ed aan in een met bloemen versierde wagen welke door een muziekband begeleid werd.
Direct werd de ceramonie gestart. Met bloemen en tika's (de rode stip op de voorhoofd), bloemenkransen en veel gepraat in hindoe. Er werd vanalles gedaan, maar geen idee wat er gezegd werd en wat het precies betekende, maar 1 ding was duidelijk: de verloving was voltooid.
De volgende stap was het wassen van de voeten van het bruidspaar door de familieleden. Door het wassen van de voeten worden ze geaccepteerd in de familie.
Vervolgens moest de bruid zich omkleden in een nieuwe prachtige rode saree-jurk. Rood is de kleur voor een gehuwde vrouw en roze is de kleur voor ongehuwd.
Maar het was nog niet voorbij. De volgende ceramonie was rond een mooi versierd vuur. The fire of eternal life, welke een soort van getuige van de bruiloft is en waar de trouwringen om hun vingens werd geschoven.
In het begin van de middag kwamen langzaam meer gasten en werd iedereen voorzien van een heerlijk buffet en een lekker wijntje.
Rond 4 uur in de middag, toen het net begon te regenen, werd het bruidspaar uitgezwaaid. Iedereen was erg blij dat het regende. Waarom? Het blijkt namelijk een heel goed teken te zijn. Oke, dan zijn wij nu ook blij dat het regent.
En dan kan het feest beginnen! Raar toch!? het bruidspaar mag niet eens op hun eigen feest aanwezig zijn!
Na de nodige wijn, begon de muziek en begon iedereen te dansen. Hoe later het werd, hoe gekker. Later de avond hadden we geen elektriciteit meer. Niemand getreurd. Er werd vollop gezonden en gedrumd op een plastic bak.
Wat een prachtige dag. Wij mogen echt van geluk spreken, dat we dit als westerlingen mee hebben mogen maken.
En dan is het nu tijd om verder te reizen, maar niet voordat we een bezoekje hebben gebracht aan Pashupatinath. Een tempelcomplex waar de lijkverbrandingen plaatsvind. Sjee, wat appart. De met doeken bedekte lijken worden na enkele rituelen op een houtstapel gelegd, met hooi bedekt en aangestoken. Je ziet dus letterlijk het lijk verbranden en lichaamsdelen uit het hooi steken. Er waren op dat moment 5 crematies aan de gang. Wat appart!
Dan houdoe guesthouse welke we inmiddels als ons huis zagen en hallo bus.
10 uur in de bus (voor 4 euro!) naar Lumbini. De geboorteplaats van Boeddha waar we op een oude fiets heerlijk hebben rondgekacheld.
Vanaf daar met bus, riksja, bus de grens over.
WELKOM IN INDIA!
Wederom een nieuw land, nieuwe taal, nieuw geld, andere tijdzone, andere gewoontes en nieuwe avonturen!
We zijn sinds gisteren in India, Varanasi, en ik heb nu al veel te vertellen. :-)
WIST JE DAT:
- iedereen hier een energierooster heeft? Kathmandu heeft te weinig energie om de gehele stad tegerlijkertijd van electriciteit te voorzien. De oplossing is om de energie te verdelen. Zo heeft de ene wijk op een bepaald moment wel stroom en de andere zit enkele uren zonder.
- de lange busrit helemaal niet vervelend was? oorzaak: drank en korte nachtrust, dus totaal geen energie. :-)
- ik iedereen een hele gezellige, alcoholrijke en te gekke carnaval wil wensen?
- ik deze dagen vast en zeker last zal krijgen van heimwee?
Eerst dan maar het negatieve verhaal. Het begon allemaal met een super gezellige avond in de Tom&Jerrey bar met veel slappe klets en een lekker potje pool. Maar toen, toen veranderde de avond al snel in een kl*te avond. Ze hebben mijn portomonee en fotocamera gestolen. Ik was kwaad en erg verdrietig. Voornamelijk omdat ik nu al mijn foto's van 2 maanden Nepal kwijt ben. Alle geweldige momenten (foto's en filmpjes) welke ik vast heb gelegd tijdens de trekking van de Annapurna Circuit, kerstmis, oud&nieuw en Kathmandu-Valley. Ow, ow, en wat een ellende heb je daarmee. Vele uren op het politiebureau en te lange telefoongesprekken met de verzekeringen.
Maar...ik laat er mijn reis niet door verpesten.
Tijd voor leuke ervaringen, zoals de speciale dag waarover ik jullie vertelde.
De speciale dag was een echte nepalese bruiloft! neej, niet mijn bruiloft, maar van Grant&Edna.
Je weet wel: Grant, de vriend van Ed uit Engeland en Edna zijn nepalese vriendin.
En wij, als eregasten, mochten deze dag meemaken. Wat een eer!
De nacht voor de bruiloft mocht ik bij de familie doorbrengen, en heb ik ze geholpen met oa het maken van bloemenkransen.
De dag zelf begon vroeg. Tantes van Edna hiepen me met aankleden. Jaja, ik had een speciale jurk aan, namelijk een echte saree. wauw, i like it! Buiten was een band al aan het spelen en net optijd was iedereen klaar want daar kwamen Grant en Ed aan in een met bloemen versierde wagen welke door een muziekband begeleid werd.
Direct werd de ceramonie gestart. Met bloemen en tika's (de rode stip op de voorhoofd), bloemenkransen en veel gepraat in hindoe. Er werd vanalles gedaan, maar geen idee wat er gezegd werd en wat het precies betekende, maar 1 ding was duidelijk: de verloving was voltooid.
De volgende stap was het wassen van de voeten van het bruidspaar door de familieleden. Door het wassen van de voeten worden ze geaccepteerd in de familie.
Vervolgens moest de bruid zich omkleden in een nieuwe prachtige rode saree-jurk. Rood is de kleur voor een gehuwde vrouw en roze is de kleur voor ongehuwd.
Maar het was nog niet voorbij. De volgende ceramonie was rond een mooi versierd vuur. The fire of eternal life, welke een soort van getuige van de bruiloft is en waar de trouwringen om hun vingens werd geschoven.
In het begin van de middag kwamen langzaam meer gasten en werd iedereen voorzien van een heerlijk buffet en een lekker wijntje.
Rond 4 uur in de middag, toen het net begon te regenen, werd het bruidspaar uitgezwaaid. Iedereen was erg blij dat het regende. Waarom? Het blijkt namelijk een heel goed teken te zijn. Oke, dan zijn wij nu ook blij dat het regent.
En dan kan het feest beginnen! Raar toch!? het bruidspaar mag niet eens op hun eigen feest aanwezig zijn!
Na de nodige wijn, begon de muziek en begon iedereen te dansen. Hoe later het werd, hoe gekker. Later de avond hadden we geen elektriciteit meer. Niemand getreurd. Er werd vollop gezonden en gedrumd op een plastic bak.
Wat een prachtige dag. Wij mogen echt van geluk spreken, dat we dit als westerlingen mee hebben mogen maken.
En dan is het nu tijd om verder te reizen, maar niet voordat we een bezoekje hebben gebracht aan Pashupatinath. Een tempelcomplex waar de lijkverbrandingen plaatsvind. Sjee, wat appart. De met doeken bedekte lijken worden na enkele rituelen op een houtstapel gelegd, met hooi bedekt en aangestoken. Je ziet dus letterlijk het lijk verbranden en lichaamsdelen uit het hooi steken. Er waren op dat moment 5 crematies aan de gang. Wat appart!
Dan houdoe guesthouse welke we inmiddels als ons huis zagen en hallo bus.
10 uur in de bus (voor 4 euro!) naar Lumbini. De geboorteplaats van Boeddha waar we op een oude fiets heerlijk hebben rondgekacheld.
Vanaf daar met bus, riksja, bus de grens over.
WELKOM IN INDIA!
Wederom een nieuw land, nieuwe taal, nieuw geld, andere tijdzone, andere gewoontes en nieuwe avonturen!
We zijn sinds gisteren in India, Varanasi, en ik heb nu al veel te vertellen. :-)
WIST JE DAT:
- iedereen hier een energierooster heeft? Kathmandu heeft te weinig energie om de gehele stad tegerlijkertijd van electriciteit te voorzien. De oplossing is om de energie te verdelen. Zo heeft de ene wijk op een bepaald moment wel stroom en de andere zit enkele uren zonder.
- de lange busrit helemaal niet vervelend was? oorzaak: drank en korte nachtrust, dus totaal geen energie. :-)
- ik iedereen een hele gezellige, alcoholrijke en te gekke carnaval wil wensen?
- ik deze dagen vast en zeker last zal krijgen van heimwee?
-
01 Februari 2008 - 16:56
Mirjam:
Ha die Carla,
Balen zeg van je fotootjes!
Ik zal er voor zorgen dat er een paar van de Anapurna die kant op komen,
en welkom in India!!
Ik zit ondertussen op mn eigen Royal Enfield in Jaipur en het is echt een aanrader!
Er zit een goed adresje in Delhi als je dr aan denkt een motor aan te schaffen...
groeten aan Ed!
-
01 Februari 2008 - 18:21
Christel:
hoi kaatje,
wat mooi die neuspiercing. Echt wel iets voor jou!!!
Wij gaan dadelijk carnaval vieren en jij gaat weer mooie dingen beleven.
Groeten uit Erp van je nichtje Christel
XXX -
01 Februari 2008 - 19:19
Renate:
Je kan het hebben hoor, die piercing.
Ik ga heel hard aan je denken, want mijn carnaval begint vanavond. Misschien dat je dan een beetje van mijn stemming meekrijgt.
....Mien woar is mun feestneus...Mien woar is mun neus....woar is mun feestneus gebleven....( lalala) vaak herhalen en de stemming komt vanzelf ( snappan ze in India best wel!)
-
02 Februari 2008 - 10:46
Peter En Yvonne:
WOW, wat een gaaf verhaal!! En wat zie jij er ontzettend mooi uit in die jurk!!! Kan me voorstellen dat het heel bijzonder is om die bruiloft bij te wonen! Vinden het leuk dat je weer foto's van jezelf mee hebt gestuurd. Weer even genieten dat ik je weer heb gezien!
Geniet nog volop!! Ik heb gisteren mijn eerste carnaval-avond al weer overleefd, en ja je mist veel haha :)
Oh ja, het regenen bij een bruiloft is een symbool van een vruchtbaar leven. Weer wat geleerd!!
Dikke kus ons -
02 Februari 2008 - 11:52
Ons Pap En Ons Mam.:
Lieve schat wat zie je er goed uit, ook in een roze jurk en de piercing is mooi en bescheiden.Een geweldige ervaring zo'n bruiloft mee te mogen maken !!! Nu een nieuw land met andere gewoontes en weer opnieuw op ontdekkingstocht. Veel plezier daar met Ed. Dikke knuffel van ons!! -
04 Februari 2008 - 13:37
Tante Ria:
Hoi Carla Wat jammer van je camera en al die foto,s.Je ziet er trouwens heel goed uit het is een heel bescheiden piercing.Veel plezier in India.Veel groetjes uit Vught -
04 Februari 2008 - 20:32
Nicole:
Balen man dat je camera gejat is, maar de herinneringen vergeet je toch nooit meer. En neem wat van die sarees mee voor caranaval 2009! Ga je dan als nepalese bruid.
Veel plezier in India.
x Nicole -
05 Februari 2008 - 07:17
Viool:
Hey meissie,
Wat zien jij en Ed er ongelooflijk strak uit in jullie outfits!!!
Wow!
Have fun in India,
Lfs,
Vi -
05 Februari 2008 - 08:11
Ronald:
He Caat,
Wat een opluchting je bescheiden piercing te zien. Even was ik bang dat het de grootte had van een koeiebel of een friesestaartklok. Nee hoor: deze is echt wel mooi.
Tja, wel jammer van je camera. Ken het gevoel... Troost je: een kater na carnaval is erger hoor. En die mis je dit jaar. Veel plezier in India.
Happy trails! -
05 Februari 2008 - 11:03
Stefan Van Der Sande:
Alaaf Alaaf, je weet niet wat je mist hier met het altijd weer gezellige carnaval... Maar een ding is zeker en datis dat jij het daar veele malen leuker hebt als wij hier met maar een paar dagen carnaval. Ben blij om te horen dat je je vakantie niet hebt laten verknallen door het verlies van je camera. Het klinkt allemaal weer heel mooi en spannend. Hoop snel weer iets van je te horen en mis je liefs xx Stefan -
05 Februari 2008 - 12:29
Bart:
Hey Meis,
De carnaval loopt op volle toeren! Komend joar dan mar weer van de partij?
Nog super veel plezier in India en we zien elkaar hopelijk snel weer.
Greetz from 't Zandhoazen durpke!! -
06 Februari 2008 - 08:59
Bert:
Ha Carlalala!
Carnaval was dit jaar kort maar hevig. Er ontbrak wel iets ;-) maar toch hebben we erg veel lol gehad! Ontzettend tekeer gegaan hahaha!
Hopelijk laat je je reis niet bederven door het verlies van je camera (en portemonne). Er zijn ergere dingen en wellicht heeft Ed ook nog mooie foto's om te delen met je (ook die wij niet mogen zien hahaha!!!)
GENIET!
liefs, Bert -
07 Februari 2008 - 19:38
Patricia:
Hey Carla!
Minder om te lezen dat je camera was gestolen!
Echt leuk om je verhalen te lezen en te zien wat je allemaal mee maakt!
Liefs Patricia -
16 Februari 2008 - 19:43
Dr. Bernard:
De dokter heeft het maar druk gehad met de carnaval! Al die hartjes de geluisterd moesten worden.. ;)Maar goed, Dokter Bernard heeft zich prima vermaakt, wél een goeie reden dus om terug te komen! Ik zie je dat het super naar je zin hebt daar in India, lijkt mij maar en vieze bedoeling daar.. maar dat zal wel aan mij liggen :) IK zou die taj mahal wel een keer willen zien ! hebben ze slr gejat of die kleine?
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
