DONZEN WAGGELKONTJES

DANSEN OP COUNTRY, GEZINSUITBREIDING, DONZEN WAGGELKONTJES, KANO/KAMPEER IDEE WORDT EEN GROOT AVONTUUR, JASON VOOR 2 MAANDEN NAAR ALASKA, IK HEB LEUK GEZELSCHAP.

Na een geweldige tijd met ons pap en mam was het ineens stil in huis.
Jason was vissen en ik weer volle dagen naar school.
Maar al snel was Jason een week vrij, en dat begon meteen goed. We gingen naar de bar! YES! En het was zelfs een volle en gezellige bar, want de countryband Corb Lund trad op. Jaja, ik heb staan dansen op country muziek. Hihi. Super gezellig. En met maar 3 uurtjes slaap was de volgende dag op school best zwaar. Ai.

En dan, groot nieuws. We hebben gezinsuitbreiding!! Dit zal voor velen als verrassing komen en we hebben het goed stil gehouden, maar we waren er klaar voor……..
3 ganzenkuikens ;)
Ze zijn direct al geweldig lachwekkend! Ze zijn 4 weekjes oud en volgen me overal met hun donzen waggelkontjes. Ze verliezen me niet uit het oog, gebeurt dat toch, dan is het grote paniek. Tjiep, Tjiep, Tjieieieiep. En als ik ren, dan rennen ze al wapperend met hun vleugels mee. Cute!

Maar oke, Gosling-Papa&Mama gaan samen met een ander stelletje op avontuur en Ome Gary past op de kleintjes.
Het origine plan was om te kamperen, en om daar te komen moesten we een meer over kanoën. Vervolgens was het gaver om op de heuvel te kamperen en als we geluk hadden konden we in een berghut slapen. Oke, en dít is het geworden.
Met de truck naar Stathcona Provincial Park. Een half uur peddelen over Buttle lake en vervolgens een 7 uur durende hike een steile berg op met een te zware backpack op de rug (met tent, eten, water, slaapzak, gasstel, en zelfs bier)! Maar de grootste uitdaging zat in hiken door de sneeuw en dan het pad proberen te vinden. Net zoals de vorige keer hadden we onze snowshoes niet bij want we hadden deze hoeveelheid sneeuw niet verwacht. Lekker onvoorbereid…… (leren we het dan nooit?!).
We waren geregeld het pad kwijt met als gevolg een eigen pad maken met behulp van kompas. Alleen tsjah, dan kom je ineens een steile bergwand tegen. Ai, terug bergafwaarts en eromheen.
Gezien de hoeveelheid sneeuw (2 meter ofzo) is slapen in een tent niet zo jofel dus we gaan flink op zoek naar die berghut. Na een 7 uur durende avontuurlijke hike zien we dan toch een piepklein dakje boven de sneeuw uitsteken. Haha, onze hut!
Via de raam klimmen we naar binnen. De hut is geweldig! Er ligt zelf een schub waarmee we de deur vrij kunnen maken van sneeuw want gezien er geen wc is, is de deur wel iets handiger dan door het raam klimmen om te plassen.
We hadden grootste plannen om flink te drinken, maar we waren allemaal bekaf en nat van de sneeuw. Dus: eten, opwaren, drankje, hik….hik, half-zat, slaaaaaap.
Nou ja: het was toch wel errúg koud!
De volgende ochtend pastaontbijtje eten, natte broek en schoenen weer aan en beginnen aan de terugweg. Met behulp van een houten stok glijden we niet elke keer op onze kont, want bergafwaarts over de sneeuw is glibbbbberig.
Eenmaal de sneeuw achter ons gelaten houden we de pas er flink in en na 5 uur komen we weer bij het meer aan. Gelukkig ligt onze kano er nog en kan er weer gepeddeld worden. En dan…..tijd voor een welverdiende hamburger.
De dag erop vonden mijn benen alle trappen op school minder grappig dus savonds lekker in de hottub.

En zo is de week alweer voorbij en zet ik in de vroege ochtend Jason op het watervliegtuig naar Alaska waar hij voor 2 maanden (!!) op heilbot gaat vissen.
Dat wordt afzien. 1 keer per week komen ze aan land en kan er geskyped worden. That’s it!

Maar oke, de eerste 2 weken alleen vlogen voorbij!!
Ik had wat achterstand van school in te halen, en tsjah, wat is ‘alleen’ nu ik 3 ganzenkuikens heb om voor te zorgen. En je raad het nooit, maar die beesten hebben véél zorg nodig! Gezien ze nog kwetsbaar zijn en opgegeten kunnen worden door roofvogels, wasberen en honden zitten ze overdag in een hok (ja, zielig he?!). Maar zelfs sochtends voor school (om 6 uur!) ben ik de ganzen aan het uitlaten. Het moet niet gekker worden! En ik ben nu als een echte Bob de Bouwer een lux huis voor ze aan het bouwen! Ikke=goede mama.
Ze zijn ow zo leuk, lief, schattig, ontzettend dom en grappig. Ik vermaak me dus goed!

Wat ik me afvraag is of mijn lezers zich nog vermaken met mijn verhalen.
Ik krijg steeds minder reacties, dus heb géén idee wie-ow-wie mijn verhalen nog volgt.
Vind jij het nog leuk mijn verhalen te lezen? Laat dan alsjeblieft een kleine reactie achter op deze site. (Daarnaast vind ik de reacties altijd kei leuk om te lezen!!). Thanks!!

WIST JE DAT:
- Het aftellen is begonnen? Over 3 weken ben ik klaar met mijn Post-Degree-in-Business-Studies! Hiehaaa
- Je ganzenkuikens letterlijk ziet groeien? Ze wegen 100 gram bij hun geboorte en na 7 weken kunnen ze al 5 kilo wegen!
- Ganzen weinig efficiënt zijn? In 7-12 uur grazen ze tot 1 kilo gras per dag. Driekwart daarvan wordt ongebruikt weer uitgepoept.
- Ik nog op zoek ben naar geschikte namen? Voor nu zeg ik “white prinses” tegen de gans die wellicht het mannetje is, en “Captain Kwak” tegen de gans welke wellicht het vrouwtje is. Voor de Trouble shooter-gans heb ik nog geen naam. Ik kan dus nog wel wat tips gebruiken.
- Kwik, kwek en kwak hier Huey, Duey and Luey heet?? Haha
- Ik misschien weer Nederlands gezelschap krijg?

SPREUK VAN DE DAG:
If you are happy, happiness will come to you, because happiness wants to go where happiness is.