Avontuur op de Filipijnen

JASON DE CANADEES, RIJSTVELDEN, LANDSLIDES, WRAKDUIKEN, ISLANDHOPPING, VAST OP EILAND, VISPARADIJS, NOG MEER EILANDJES, LICHTGEVEND WATER, ONDERGRONDSE RIVIER, MET DENGUE IN HET ZIEKENHUIS.

Kennen jullie Jason de Canadees nog welke ik in Centraal Amerika heb ontmoet? Nou, hij vroeg of ik zin had in vakantie, en mijn antwoord was JA, en zo vloog ik naar de Filipijnen, een eilandengroep in Azië met ruim 7.000 eilanden.
Daar aangekomen werd ik op het vliegveld opgewacht door Jesse, de neef van Jason. Jason had de avond ervoor iets verkeerds gegeten en was nu de plantjes eten aan het geven….
We besluiten meteen Manilla te verlaten en 9 uur later stappen we bevroren uit de bus in Buguio. De bussen zijn zóóó koud en totaal geen beenruimte, welkom in Azië. De volgende dag gaan we verder naar het noorden, naar Sagada. De natuur wordt steeds mooier, bergachtiger en kouder. In Sagada aangekomen worden we meteen uitgenodigd op een bruiloft. Het feest is buiten in de kou met enkele kampvuren en mannen welke op de drum muziek maken. Iedereen is super vriendelijk en gastvrij. Dan moeten we dansen, dat is traditie, dansen als een vogel om elkaar te versieren dus ja, dat moesten Jason en ik wel even doen. Haha.

Met de Jeepney, een klein open busje, reizen we via Bontoc naar Maligcong naar de Stone-walled rice teraces. Ze waren helaas bijna allemaal leeg, dus geen groene uitzichten. Desalniettemin was het prachtig om te zien en geweldig om dwars doorheen te wandelen naar een piepklein dorpje waar we werden belaagd door zo’n 15 kinderen.
De reis naar Karlinga was helemaal geweldig. We reisden zoals de locals bovenop de bus; The best place to enjoy the vieuws! Maar…je moet wel telkens op blijven letten: sommige elektriciteitsdraden hingen wel errug laag!! Het was een smalle hobbelige weg zig zag langs de bergen met telkens prachtige groene uitzichten en rijstvelden. Door minidorpjes met houten huisjes en vrolijke varkens lopend over de straat.
Na enkele hikes in de regen in Karlinga, Banaue en Batad en koude regenachtige nachten is het tijd terug te keren naar Manilla en de warmte op te gaan zoeken.
Vroeg in ochtend gaat onze chauffeur hard van start over de smalle modderige glibberige wegen zonder profiel op de banden. Het duurde dan ook niet lang voordat hij in de bocht rechtdoor schoof, BOEM, tegen de bergwand. Ai. Rustig aan mannetje!!
Al snel zagen we wat de regen met de wegen doet hier. Veel modder/land slides. Regelmatig moesten we uit de auto en eerst alle stenen van de weg halen voor we verder konden. 2 keer moest er zelfs een graafmachine aan te pas komen om de weg weer begaanbaar te maken. Cool.

Vanuit Manilla hebben we een binnenlandse vlucht naar Coron op het eiland Busuanga waar we onze winterkleren inruilen voor zomerkleren. Het is HEET!!
Hier gaan we Wrak duiken!! We zakken af naar twee Japanse cargo schepen uit de tweede wereldoorlog. Het was echt een visparadijs. Jason heeft zelfs een stukje met een zeeschildpad gezwommen. GAAF! Bij onze 2e duik zweefde we zigzaggend door het wrak, door allerlei kleine gaten. Wat een ervaring zeg!!
De volgende dag regelen Jason en ik een privéboot voor Island-hopping. We varen tussen de rotsige eilanden naar parelwitte stranden met mooie rotswanden en groene palmbomen met turquaise blauwe zee. We genieten van elkaar al zittend op het witte strand met de voeten in het water, we relaxen op de boot en snorkelen in een lagoon. Wat een paradijs!!
Als we de volgende dag verder willen reizen, hebben we een probleem. Vanwege de wind en slechte condities op zee varen er geen boten. Ai, balen. Oke, dan geen we vandaag een scooter huren op zoek naar een mooi wit strand, welke we nooit gevonden hebben. Ook moesten we van hotel switchen omdat ze geen plek meer hadden. Onze nieuwe slaapplaats was helemaal geweldig. Een houten huisje op palen op het water waar we een feestje hebben gehouden met bier, muziek en we hebben zelfs gedanst. Wel opletten dat je niks laat vallen want dan valt het ‘plons’ tussen de spleten in het water.
Ook de volgende dag geen mogelijkheid om het eiland te verlaten. Oke, dan gaan we nogmaals wrakduiken. Dit keer gaan we naar een gevechtsschip op 34 meter diepte en zweven weer door het schip heen, super gaaf. Onze 2e duik was op de Taiei Maru. Weer een vis en koraal paradijs met grote lelijke vissen en kleine kleurrijke. Prachtig gewoon!
De volgende dag vaart de boot weer. Fijn. Nadat ze eerst even de machine hebben gemaakt, en wij afscheid hebben genomen van Jesse welke hier nog even blijft, varen we in 9 uur in een bomvolle boot naar het eiland Palawan. We varen langzaam. Ze zijn voorzichtig geworden nadat er twee maanden geleden een boot is gezonken….de boten worden namelijk bij elkaar gehouden met visdraad.

In El Nido hebben we weer een eiland tour gedaan in de Bacuit Archipelago: strandwandeling over witte stranden, klieren in de heldere zee met Jason, snorkelen in een lagoon en zwemmen met een zeeschildpad. Jaja, ik hou hem vast bij zijn rug en zwem met hem mee. Zoo gaaf!
Savonds zitten we in het Art cafe te eten, drinken en kletsen met andere reizigers. We hebben veel lol.
En ja, we gaan wéér duiken! Dit keer bij The Wall, een koraalmuur, en bij South Miradoc. Zoveel kleuren, koraal, vissen, slangen, onderwaterbeestjes. Zoveel te zien, prachtig!

Vanuit El Nido reizen we naar het vissersdorpje Port Barton waar we een houten hutje aan het strand vinden met een hangmat in de tuin. Het leven bestaat hier uit relaxen, een junglewalk naar de waterval, vis eten, biertje drinken rond het kampvuur, naar de vallende sterren kijken en snachts in de zee zwemmen waarbij het water licht afgeeft als je het aanraakt (bioluminessens ofzoiets) dus bij elke beweging in het water geeft het licht. Echt zo super bijzonder!

Dan is het woensdag en ben ik helaas een dagje ziek. Ik moet overgeven en blijf een dagje in bed. De volgende dag is het nog niet over, maar we moeten toch verder reizen gezien vrijdag mijn vlucht vertrekt vanuit Puerto Princessa. We reizen naar Sabang, waar een van de 7 wereldwonderen is, namelijk de ondergrondse rivier. We besluiten de junglewalk te doen om er te komen, maar na een kwartier lopen moet ik stoppen om over te geven. Oke, we kunnen weer. Ai, na een half uur kan ik écht niet meer. Maar geen probleem. Een boot pikt ons op en brengt ons naar de ondergrondse rivier. Elke 10 minuten voel ik me meer en meer ziek. De bootrit door de ondergrondse rivier heb ik dan ook maar half meegekregen. Helaas.
Onze chauffeur brengt ons verder naar Puerto Princessa. In de hotelkamer begin ik steeds meer te gloeien en inmiddels voel ik me heel erg ziek.
We besluiten even een bezoekje te brengen aan het ziekenhuis. Ik heb 39,6 graden koorts en na enkele testen blijk ik Dengue Fever (=Knokkelkoorts) te hebben. Dit krijg je van een mug. Toen de arts zei dat ik opgenomen moest worden schrok ik wel even. Ik kreeg een infuus en medicatie toegediend en een bed op de gang omdat alle kamers bezet waren.
De volgende dag vertrok het vliegtuig naar huis….zonder mij. Ik lag nog steeds erg ziek te wezen in het ziekenhuis. In de middag kreeg ik mijn eigen kamertje. Erg basic: een bed, airco, een wc, een houten bankje en afgebladderd verf aan de muur waar ik allerlei diertjes in zag.
Jason bleef bij me en was echt mijn reddende engel. Alles wat je nodig hebt moet je namelijk eerst zelf kopen bij de apotheek, dus Jason moest daar meerdere malen per dag naartoe lopen voor een nieuwe infuuszak, medicijnen en bloedonderzoeken. Daarnaast kocht hij water voor me en eten waar ik kleine muizenhapjes van nam.
Na enkele dagen ging het langzaam beter met me, de koorts nam af, mijn bloeddruk werd stabieler, alleen mijn bloedplaatjes waren nog veel te laag. Ze gaven me steroïde en Jason maakte thee van de bekende Tao Tao plant.
En dan….op dag 7….kreeg ik eindelijk het goede nieuws dat ik uit het ziekenhuis mocht!! FIJN! Maar ook dubbel, dit betekend afscheid nemen van Jason, mijn schatje! Na wat tranen, een dikke knuffel en een kus stapte ik de volgende dag op het vliegtuig, terug naar Nederland waar ik eerst even bij ons pap en mam herstel van de Dengue Fever.

Ik heb echt een super tijd met Jason gehad. Het was weer een geweldige vakantie!
Zal de volgende reis naar Canada gaan??!!

WIST JE DAT:
- We in Bontoc buitengesloten waren bij ons hotel? Wij rammelen, roepen en zelfs zingen aan het gesloten hek. We probeerde vanalles, maar geen geluk. Uiteindelijk is Jason over het hek geklommen en heeft binnen iemand wakker gemaakt.
-Ik wat kleren had gewassen in Banaue en deze de volgende dag helaas nog niet droog waren? Met natte sokken in je schoenen is niet prettig….
- Ik na een hike in de regen mijn natte vieze kleren samen met mijn natte schone kleren in mijn backpack moest doen? Dat gaat lekker stinken….
- Alle mannen met ‘Sir’ worden aangesproken? En alle vrouwen met ‘Maam’?
- Je bij een binnenlandse vlucht maar maximaal 10 kilo mee mag nemen? En ik op 12 kilo zat? Maar Jason zijn voet onder de weegschaal hield en ik zo precies op 10 kilo zat? Haha
- Er maar zeer weinig pinautomaten zijn? Zo was er van manilla tot puerto princesse geen pinautomaat.
-Ik in Coron gebeten ben door een kwal? Aaahh, dat prikt!
- We veel koude emmer douches hebben gehad? Wat betekend: een bakje koud water over je heen gooien…
- In Coron alleen electriciteit is van 6 uur savonds tot 6 uur sochtends?
-We dagelijks een mango eten? Mmmm
- Er geen douche in het ziekenhuis was? Ik mezelf op de wc heb gewassen met een emmertje koud water?
- Ze in het ziekenhuis mijn met bloed doorlopen infuus uit wilde spoelen en opnieuw wilde gebruiken? No way, ik koop wel een nieuwe!

SPREUK VAN DE DAG:
- Your destiny is made by the choices you make, not the chances you take.

TIP:
Voor meer foto´s en videos zie mijn fotoalbum op hyves:
http://carlakaatje13.hyves.nl/