A experience outside this world

BEVRIEZEN BIJ DE GEISERS, SCROLLEN OVER DE MAAN, STERRENKIJKEN, A EXPERIENCE OUSIDE THIS WORLD, DOOR NAAR ARGENTINIE VOOR STEAK EN WIJN, MAAR OOK EEN DOUCHE ONDER DE IGUAZU EN OMRINGT DOOR VLINDERS.

Dag Bolivia. Ik ga de grens over naar Chili en merk meteen al een groot verschil, asfaltwegen. Hiehaa. In korte tijd zakken we af van 4800 m naar 2400 m en arriveren in San Pedro de Atacama. Een oase dorpje in de droogste woestijn ter wereld. HEET!

Om 03:45 gaat de wekker. Pfff. Ik ga hier echt geen gewoonte van maken hoor! Via een hobbelige weg waarbij het leek of ik op zo'n trillende massagestoel zat stap ik uit bij de El Tatio geisers. Het is -12 graden. Aaah, KOUD! Maar ik word vrolijk van mijn uitzicht op de vele rokende geisers. Ze zijn wel 10 meter hoog en bereiken een temperatuur van 85 graden. Sommige spuiten geregeld een hoge fontein van stomend water de lucht in. Gaaf om te zien.
De glinstering van de zonsopkomst maakt alles nog mooier en brengt me eindelijk weer een beetje op normale temperatuur :)

savonds staat de tour of the night sky op de planning, oftewel sterrenkijken. Ik kijk door verschillende grote telescopen welke allen op andere sterren/planeten zijn gericht. Er was ook een grote maantelescoop waarbij je over de maan kan scrollen. Wauw, wat indrukwekkend. Its a experience outside this world! Daarnaast kregen we op een onwijs grappige manier uitleg over de sterrenhemel. Het heeft mijn interesse dusdanig gegrepen dat ik me meer wil gaan verdiepen in astronomie en sterrenkunde.

Wat ik ook heb gedaan in San Pedro is een bezoek gebracht aan Valle de la Luna (Moonvalley) met onze eerste stop in Valle de la Muerte waar niks groeit of leeft, Tsjah, we zijn immers in de droogste woestijn. Via de zoutvallei met hoge rotsformaties en zoutkristallen eindigde we in de maanvallei. Ze zeggen dat de natuur en het rotslandschap erg op de maan lijkt. Gezien ik gister de maan grondig heb bestudeerd ga ik akkoord met deze stelling.
En weet je wat? Ik heb hier een foto kunnen maken van the man on the moon! OLAF!

Ik ga samen met het gezellige stel Vicky en Monty uit New-Zeeland de grens over naar Argentinie. Het land van princes maxima, grote lappen steak en heerlijke wijn. Ook het land waar de temperaturen nog verder oplopen en de droge lucht in vochige lucht veranderd.
Zodra we ons hostel in Salta inlopen horen we dat het Halloween is, en dat betekend PARTY!

En zo is het alweer November. De tijd vliegt!
Met zijn drietjes gaan we door naar Cafayate waar we een 50 km lange mountainbaiktocht doen. In een temperatuur van over de 30 graden gaan we heuvel op en af en genieten van de groene vallei omgeven door roodbruine rotsformaties. Toen we 4 uur later met onze overhitte rode hoofden, klotsende oksels en een zere kont terugkwamen moesten we eerst even afkoelen onder een koude douche. Oke, nu zijn we klaar om bij de kaasboerderij een lekker stukje geitenkaas te kopen en door te gaan naar de wijnboer. Hier kregen we een korte rondleiding van een gids welke haar verhaaltje in 1 ademhaling en op dezelfde toon opratelde. Lastig om te volgen. Wat ik dan wel weer goed kon verstaan is dat we wijn gingen proeven :)
De wijnprijzen waren hoog dus we besloten langs de supermarkt te gaan voor een goedkopere fles. Daarbij wat crackers, salami en olijven voor bij onze geitenkaas en ons diner was geregeld. Life is good!

Dag Vicky en Monty en ik stap samen met mijn zak snacks in de bus, geheel klaar voor een 23 uur durende rit.
Ik kijk naar mijn stoelnummer en kijk naar mijn buurman. Shit, heb ik dat. Hij is gigantisch vet!! Zodra ik plaatsneem probeer ik direct de armleuning welke onze stoelen scheiden naar beneden te doen. Dit keer kostte me dat meer moeite want ik klemde hem helemaal in. haha. Helaas kwamen zijn vette benen en bovenlijf alsnog op mijn stoel terrecht. Gelukkig waren de stoelen naast ons vrij dus ben ik meteen van stoelnummer veranderd. Fijn, Ruimte! Maar deze ruimte werd helaas snel gevuld door een dikke vette dame. Jammerrrr.
23 uur later begroet ik regenachtig Puerto Iguazu.

De volgende ochtend sta ik om 8 uur voor de entree van Parque National Puerto Iguazu om de beroemde Iguazu watervallen te bewonderen.
Ik loop over de bruggetjes. In de verte zie ik al het opspattende nevel en het donderende geluid wordt sterker en sterker.
Dan sta ik boven de Garganta del Diablo: Devils Throat. Ow my god! Ik sta versteld. Dit is gigantisch. Ik krijg een heerlijke ochtenddouche van het opspattende nevel van deze 80 m hoge waterval. Ook dit is een experience outside this world.
Ik geniet van top tot teen, en dat is te zien. Vooral de glimlach op mijn gezicht spreken boekdelen.
Ik bewandel elk circuit dat er is om deze 2700 m brede waterval van verschillende hoeken te bewonderen. Elk uitzicht is ongeloofelijk mooi.
Waar ik ook onwijs van genoot waren de gigantisch vele kleurrijke vlinders welke vrolijk om me heen fladderde. PRACHTIG!

Ik besluit de Aventura boottrip te doen waarbij je echt super dicht bij de voet van de waterval komt.
Spullen moeten worden opgeborgen in waterdichte zakken en ja dat was een goed plan.
We varen naar de waterval, en komen dichter en nog dichter naar de plek waar het water met grote hoeveelheid en zware kracht in de rivier splesht.
Hiehaaa, wat geeft dit een adrealinekick zeg! Zoo dicht bij de krachtige waterval en omringt door krachtig kolkend water. Als we nog een stukje verder varen komt het krachtige water in de boot en gaat dit avontuur minder prettig aflopen...
We worden zowat verblind door het opspattende water en krijgen een volle douche van de Iguazu.
Iedereen lacht, schreeuwd en klapt in de handen. Haaaaa, dit is GAAF!
Als iedereen werkelijkwaar zeiknat is en het heeft uitgeschreeuwd van de kick die dit geeft varen we terug.
Met een soppende spijkerbroek (jaja, handig) loop ik nog 1 maal naar de Devils Throat en geniet van het uitzicht en de regenboog in de nevel.
Prachtig, kicke, geweldig, krachtig, onwijs, ongeloofelijk, donderend, indrukwekkend, ooh, aah ......
Tsjah, ik kan het gewoon niet in 1 woord omschrijven hoe mooi het is :)

Vanaf Iguazu neem ik de 20 uur durende busrit naar.....Buenos Aires baby!! En ik kan je alvast verklappen dat ook deze plek niet in 1 woord te omschrijven is :)


WIST JE DAT:
- De Chileense grens de strengste grensovergang is? Vele etenswaren zijn namelijk niet toegestaan. Gelukkig kwam mijn pindakaas de grens over :)
- Het 160.000 jaar duurt om met een raket welke 16 km/sec gaat, om van de aarde naar de ster Cyrus te gaan?
- de afstand tussen de aarde en de sterren erg groot is? zo groot, dat het licht van de dichtsbijzijnde ster-de zon niet meegerekend- er langer dan 4 jaar over doet om de aarde te bereiken?
- Argentinie een oppervlakte heeft welke 67 keer zo groot is als Nederland?
- ik wel even moet wennen aan de prijzen in Chili en Argentinie? Alles is relatief duur. Ai.
- De bussen heerlijk modern zijn?
- De bus niet harder dan 90 km/h mag? zodra hij over de grens gaat, gaat er een hard alarm door de gehele bus. Gelukkig reed hij snachts niet te hard, anders zat ik rechtop in mijn stoel.
- Ze wel aan bumperkleven doen? en ik bovenin vooraan in de dubbeldekbus zat? als er geen glas in de voorruit zat zou ik zo vanuit mijn stoel over kunnen stappen op de voorliggende vrachtwagen.

SPREUK VAN DE DAG:
- Als de tijd vliegt, vlieg mee. - Loesje -

TIP:
Voor meer foto´s en videos zie mijn fotoalbum op hyves:
http://carlakaatje13.hyves.nl/