A white-powder country

CITY OF ROMANCE, GROTE AFSTANDEN, PRACHTIGE OMGEVING, KOFFIEPLANTAGES, A WHITE-POWDER MARKET EN DE FARC.

Oke, ik ben dus aangekomen in Colombia, Zuid-Amerika, in het prachtige plaatsje Cartagena (nou ja, plaatsje? grote stad met 1.1 miljoen inwoners, maar plaatsje klinkt liever..). De ´City of Romance´ met zijn mooie oude romantische stadskern waar je heerlijk doorheen kan struinen en kan genieten van de koloniale gebouwen met overhangende balkonnetjes uit de 16e en 17e eeuw.

In de avond doen we een drankje. Wel op Colombiaanse wijze. Dat betekend, buiten op een opstapje shotjes sterke alcoholische drank drinken. Beetje vreemd wel, we zitten namelijk in een hoerenbuurt, waarbij drugshandel heel normaal is en waarbij het savonds laat niet zo veilig is denken we zo. Dus (zo wijs als we zijn) gaan niet te laat naar binnen.

Na enkele dagen Cartagena, neem ik samen met de Italiaan Eddy de (nacht)bus via Medellin naar Salanto. Totaal 24 uur bussen (van noord Colombia naar centraal Combia). De afstanden zijn wel even wat anders dan ik gewend ben in Centraal Amerika. Busritjes van 12 tot 24 uur zijn hier heel normaal...
Maar het is niet vervelend. De omgeving is echt PRACHTIG!

Salento is een klein cowboy dorpje (mannen met cowboyhoed, poncho en laarzen) met mooie gekleurde huisjes midden tussen een mooie vallei en koffieplantages. Ons hostel is een 120 jaar oude gerenoveerde koffie boerderij omringt door koffieplantages en sinasappelbomen. Tim, de eigenaar, heeft ons een rondleiding gegeven over zijn koffieplantage welke hij voor maar 35.000 euro heeft gekocht. Interassant.
Naast overheerlijke koffie staat dit dorpje ook bekend om zijn heerlijke forel. mmm. En als voorafje krijg je kippensoep met...banaan...Beetje vreemd maar wel lekker.
In Saltento nemen we de jeep naar Valle de Cocora. Een jeep, Willys uit 1954 nog helemaal origineel! Prachtig! en dan met 21 (!!) passagiers in, op en aan het 55 jaar oude beestje. Beetje zielig...
Valle de Cocora is een grote groene vallij met hollandse(?) koeien en lange wax-palms. Van de groene heuvelachtige omgeving gaat het na een modderig pad over in jungle. Daar zien we het nederlandse stel Astrid en Yve en we lopen gezamelijk naar de top.

In Salento horen we over een woestijn. Woestijn in Colombia? Oke, we gooien de plannen weer om en gaan naar VillaVieja waar we 12 uur later aankomen.
VillaVieja is een klein schattig dorpje met maar 1 hostel en....deze was gesloten...Al snel vonden we een alternatief, een lege kamer bij de familie Pasquas
Savonds doen we een drankje in de lokale bar en worden direct uitgenodigd om bij een familie aan tafel te zitten. We kletsen erop los (waar ik maar de helft van begrijp, want ze slikken veel letters in..) en dansen Tropical (soort Salsa, maar dan net wat anders).
Een van de mannen heeft een Chopotaxi en bied ons een tour aan, dus de dag erop springen we in zijn tuk-tuk en gaan naar Desierto de la Tatacoa.
En wat je niet verwacht in de woestijn?! Regen! Het is een groene omgeving met daartussen grote stukken bruine kleiachtige woestijn omringt door grote stekelige caktussen. Al snel krijgen we de zon in de woestijn en wordt het warm, zoals het hoort. We maken enkele flinke wandelingen waarna we al badend in een natuurbad eindigen.
savonds huren we een tent, zetten deze op op het uitkijkpunt en genieten van de sterrenhemel tot de felle maan opkomt.

Dan wéér een reisdag van 12 uur door bergketens, over onverharde wegen en door prachtige natuur naar de witgewassen stad Popayán. En alle huisjes en gebouwen zijn, je raad het al, wit!
En dan, dan ga ik al de grens over naar Ecuador.
Ja, ik weet het, ik sla half Colombia over, en daar is/was een reden voor. Maar daarover meer, een andere keer.

Ik stap uit in het grote Quito met zijn 1.4 miljoen inwoners, gelegen tussen de bergen en met een hoogte van 2850 m.
Gezien ik hier enkele weken zal verblijven ga ik op zoek naar een geweldig hostel...en...gevonden!
In Old town, bij een super lieve familie, mijn eigen kamertje (joehoe), gezamelijke woonkamer en keuken, internet om de hoek, de verse bakker vlakbij en een fruitjuice-tentje op weg naar de bushalte.
Dagelijks ga ik met de bus, (waarbij ik het enige blanke koppie ben) van Old Town naar New Town om in de ochtend spaanse les te volgen. Tsjah een taal leer je nou eenmaal niet na 2 weekjes les...

In de middag ga ik naar de dansschool voor....salsa-lessen!!
Helemaal geweldig!
Maar er staat meer op de planning dan alleen maar Spaanse les en Salsa dansen......en dat..................dat blijft nog even een verrassing.
Ik moet jullie natuurlijk wel een beetje nieuwsgierig houden zodat jullie ook weer mijn volgende verhaal lezen!
en mensen........vergeet geen berichtje achter te laten he?! :)
Ik vind jullie berichtjes namelijk geweldig om te lezen!!!!!!
x Carlita


FARC
De FARC is een communistische, revolutionaire en illegaal bewapende organisatie in Colombia.
De Farc had in de jaren 80 samen met de ELN controle over 40% van het land. In 2005 had de Farc naar schatting 9.000 tot 15.000 leden (waarvan ongeveer 20 tot 30 procent jongeren onder de 18 jaar) en was toen aanwezig op ongeveer 10 tot 15 procent van het colombiaans grondgebied.
Ze komen aan inkomsten door ontvoeringen van grootgrondbezitters en politici, maar daarnaast zijn ze ook diep betrokken in de productie en transport van drugs, cocaine. The white-powder market.
Colombia heeft 80% van de cacaine markt wereldwijd.
In 1983 zette de regering een campagne op tegen de drugs wat uitbrak in een oorlog. In 1999 probeerde ze alle cocaine planten te doden door de velden te bespuiten met gif. Uiteraard wilde de cocaine boeren niet dat hun 6 biljoen per jaar bedrijfje kapot ging, dus verhuisde ze steeds hun plantage en vaak naar nationaal parken waar het sprayen verboden is.
Toen in 2002 een nieuwe president gekozen werd, werd alles beter. De veiligheid verbeterde en het leger werd sterker waardoor ze veel land teruggewonnen wat in handen was gekomen van de Guerrillas. De laatste jaren neemt de macht van de FARC af: er was in februari 2008 een massaal protest tegen de ontvoeringpraktijken van de FARC en in 2008 kwamen drie van de zeven hoogste FARC-leiders om het leven waarna er een interne machtsstrijd lijkt te zijn ontstaan. Verder lijken steeds meer FARC-rebellen zich over te geven.


WIST JE DAT:
- (Reis)Plannen continu wijzigen? En vaak op het allerlaatste moment...
- Ik hier ook wel ´Carlita mi amor´ genoemd wordt? niet verkeerd he?!
- Het hostel in Salento eigenlijk al vol zat, en we dus op een zoldertje met houten vloer, rieten dakje en met matrasjes op de vloer sliepen? echt heel schattig.
- We van het hete cartagena met temperaturen boven de 40 graden in Saltento aankwamen met frisse temperaturen en de zomerkleren direct omgeruild werden door winterkleren?
- een cacktus 1 meter per 10 jaar groeit?
- Ook in Colombia de oude amerikaanse schoolbussen rondrijden?
- En tevens vele andere oude autotjes? zoals oa de Renault 4 GM Master. Geweldig!
- Ze in Ecuador erg bang zijn voor de mexicaanse griepvirus? (wat ook in colombia al is aangetroffen) dus onze bus geregeld aangehouden werd voor diverse controles.
- Quito geen schattige stad is? berovingen vinden veelvuldig plaats.
- ze mij al hebben proberen te berover? dmv ketchup op me te spuiten en vervolgens de helpende jat-hand aan te bieden.
- ik deze tactiek ken en daardoor meteen zijn broekzakken en tas bewaakte? en daardoor niks is gestolen. :)
- ik een verslag van het familieweekend heb gelezen? en de fotos heb gezien? nou nou, wat zien jullie er toch allemaal vrolijk uit. Zo te zien was het weer helemaal geweldig. Volgende keer ben ik weer bij hoor!!
- Het nog maar 8 dagen is tot de Roparun? ik het jammer vind dat ik er dit jaar niet bij ben? en ik alvast alle Roparunners, en vooral team 102 ParrotRunners: www.parrotrunners.nl , heel veel succes wil wensen!!!


SPREUK VAN DE DAG:
- Reizen is naar jezelf kijken, tegen een andere achtergrond

TIP:
Voor meer foto´s zie mijn fotoalbum op hyves:
http://carlakaatje13.hyves.nl/