Watje of bikkel?
Door: Carla
Blijf op de hoogte en volg Carla
25 September 2004 | Maleisië, Kuala Lumpur
Woensdag 22 september 2004:
Laatste dag!! Nou ja, voor 11 reisgenoten. Ik heb de reis met 3 dagen verlengd samen met 9 reisgenoten. Mmmmmm!!
Maar gelukkig kon iedereen nog tot 5 uur genieten van de zon.
Eerst dus even wakker worden aan het zwembad en dan sportief doen. Jos ging waterskiën waar ze erg goed in was en Dennis en ik gingen Wakeboarden. Eerst ging Dennis. Nou, we noemen hem steeds watje maar nu was hij Bikkel, want hij was er erg goed in. Toen was ik aan de beurt. Nou, ik kan je vertellen….het valt niet mee om met zo’n snowboard over het water heen te gaan achter een speedboot aan. Gelukkig kwam ik toch 2 keer overeind.
’s Middags peerde Dennis en ik er effe tussenuit. We liepen en zwommen naar een klein eilandje wat een lastige klus was met al die scherpe rotsen. Daar hebben we lekker effe gelegen en toen…..toen was het tijd. Tijd om afscheid te nemen van 11 reisgenoten (waaronder Dennis). Nog even een groepsfoto en een kus van Dennis en toen was het zwaai, zwaai en snif, snif.
Laurens en ik zaten iedereen jaloers te maken dat wij nog 3 dagen in de zon konden genieten. De groep was nog geen 5 minuten weg en het begon te stortregenen. Das nou jammer!!
Laurens en ik gingen lekker eten, en weet je wat ik op heb?? Oesters! Ik heb ze zo vanuit de schelp naar binnen geslurpt. Slijmerig, maar lekker! Na het eten gingen we een fles wijn drinken op het strand met uitzicht over zee en bliksemflitsen in de verte. Dat was mooi, maar we hebben nog iets gavers gezien. We zagen een stuk of 7 zeeotters over het strand heen rennen en zo de zee in.
Donderdag 23 september 2004:
Eerst een stuk lopen, dan 600 traptreden (Hijg, Hijg) en John, Laurens en ik waren bij de waterval ‘Seven Wells’. We zagen dat je met een pad verder de berg op kon, dus we begonnen zomaar wat te lopen. Op een gegeven moment zagen we dat we op de helft van de berg zaten en kregen we de kriebels om verder te gaan naar de top (710 m hoog). De tocht werd zwaarder en stijler. John haakte af maar Laurens en ik gingen door, maar we hadden samen maar 1,5 L water en nagenoeg geen eten (een muslireep en een liga). Hoe hoger we kwamen hoe stijler en gevaarlijker het werd. we dachten telkens dat het niet lang zou duren voordat we bij de top waren, maar na drie uur klimmen en klauteren zag ik de vlag op de top. Mijn armen gingen de lucht in en ik schreeuwde “Yeaaaa”, ondertussen keek ik naar het geweldige uitzicht. En toen…toen weer naar beneden. Blaren op mijn voeten, bloedzuigers, honger en erg veel dorst, maar het was een geweldige tocht.
‘S avonds gingen we met de groep lekker bij de Italiaan eten en kwamen we in contact met een andere singlegroep, waar we daarna op het strand mee hebben zitten kletsen en drinken, erg gezellig.
Vrijdag 24 september 2004:
Shoppen!! Souvenirs voor thuis kopen! Daarna zwemmen en effe in de hangmat luieren. Vervolgens wilde we weer sportief gaan doen door te gaat jetskiën, maar helaas, dat feest ging niet door want de jetski’s waren kapot. En toen…..toen begon het weer te stortregenen.
‘S avonds een lekkere tonijnpasta op en daarna ging ik effe uitbuiken in de hangmat. Daar schommelde ik prinsheerlijk met bliksemflitsen als uitzicht en een muziekje van de beach-bar op de achtergrond.
Zaterdag 25 september 2004:
Laatste dag. Hier moeten we dus extra van genieten. Om half 8 de wekker. Ogen open en eerst even door het gordijn kijken. Yes, de zon schijnt! Eten, koffer inpakken en op een bedje aan het strand. Kom maar op zon!! Shit, de zon gaat weg. Ja hoor, er komt weer regen aan. Tijd om te lunchen. Voor de laatste keer een broodje zalm. Heerlijk. Mooi effe tijd om mijn mail te checken. Joeppie! Mail van Dennis. Mijn dag kan niet meer stuk.
De regen is weer gestopt en de zon schijnt weer. Kom op Laurens, we gaan effe naar de waterval, want de val zelf hadden we niet gezien. Een half uur lopen en ca 200 traptreden, maar het was schitterend. Foto’s maken en effe pootjebaden en dan weer snel terug want we hadden een strakke planning. We wilde namelijk ook nog zonnen en parasailen.
Helaas, het is er allebei niet van gekomen. De zon ging weg en het begon weer te regenen en hierdoor mocht er niet geparasaild worden. Jammer! Dan maar cocktails drinken. Pina colada….ook geen straf.
En dan……dan naar huis! Na 19 uur hangen, relaxen en films kijken was ik weer in Nederland, Brrrrr, koud.
HET WAS EEN SUPER GEWELDIGE VAKANTIE!!!
Laatste dag!! Nou ja, voor 11 reisgenoten. Ik heb de reis met 3 dagen verlengd samen met 9 reisgenoten. Mmmmmm!!
Maar gelukkig kon iedereen nog tot 5 uur genieten van de zon.
Eerst dus even wakker worden aan het zwembad en dan sportief doen. Jos ging waterskiën waar ze erg goed in was en Dennis en ik gingen Wakeboarden. Eerst ging Dennis. Nou, we noemen hem steeds watje maar nu was hij Bikkel, want hij was er erg goed in. Toen was ik aan de beurt. Nou, ik kan je vertellen….het valt niet mee om met zo’n snowboard over het water heen te gaan achter een speedboot aan. Gelukkig kwam ik toch 2 keer overeind.
’s Middags peerde Dennis en ik er effe tussenuit. We liepen en zwommen naar een klein eilandje wat een lastige klus was met al die scherpe rotsen. Daar hebben we lekker effe gelegen en toen…..toen was het tijd. Tijd om afscheid te nemen van 11 reisgenoten (waaronder Dennis). Nog even een groepsfoto en een kus van Dennis en toen was het zwaai, zwaai en snif, snif.
Laurens en ik zaten iedereen jaloers te maken dat wij nog 3 dagen in de zon konden genieten. De groep was nog geen 5 minuten weg en het begon te stortregenen. Das nou jammer!!
Laurens en ik gingen lekker eten, en weet je wat ik op heb?? Oesters! Ik heb ze zo vanuit de schelp naar binnen geslurpt. Slijmerig, maar lekker! Na het eten gingen we een fles wijn drinken op het strand met uitzicht over zee en bliksemflitsen in de verte. Dat was mooi, maar we hebben nog iets gavers gezien. We zagen een stuk of 7 zeeotters over het strand heen rennen en zo de zee in.
Donderdag 23 september 2004:
Eerst een stuk lopen, dan 600 traptreden (Hijg, Hijg) en John, Laurens en ik waren bij de waterval ‘Seven Wells’. We zagen dat je met een pad verder de berg op kon, dus we begonnen zomaar wat te lopen. Op een gegeven moment zagen we dat we op de helft van de berg zaten en kregen we de kriebels om verder te gaan naar de top (710 m hoog). De tocht werd zwaarder en stijler. John haakte af maar Laurens en ik gingen door, maar we hadden samen maar 1,5 L water en nagenoeg geen eten (een muslireep en een liga). Hoe hoger we kwamen hoe stijler en gevaarlijker het werd. we dachten telkens dat het niet lang zou duren voordat we bij de top waren, maar na drie uur klimmen en klauteren zag ik de vlag op de top. Mijn armen gingen de lucht in en ik schreeuwde “Yeaaaa”, ondertussen keek ik naar het geweldige uitzicht. En toen…toen weer naar beneden. Blaren op mijn voeten, bloedzuigers, honger en erg veel dorst, maar het was een geweldige tocht.
‘S avonds gingen we met de groep lekker bij de Italiaan eten en kwamen we in contact met een andere singlegroep, waar we daarna op het strand mee hebben zitten kletsen en drinken, erg gezellig.
Vrijdag 24 september 2004:
Shoppen!! Souvenirs voor thuis kopen! Daarna zwemmen en effe in de hangmat luieren. Vervolgens wilde we weer sportief gaan doen door te gaat jetskiën, maar helaas, dat feest ging niet door want de jetski’s waren kapot. En toen…..toen begon het weer te stortregenen.
‘S avonds een lekkere tonijnpasta op en daarna ging ik effe uitbuiken in de hangmat. Daar schommelde ik prinsheerlijk met bliksemflitsen als uitzicht en een muziekje van de beach-bar op de achtergrond.
Zaterdag 25 september 2004:
Laatste dag. Hier moeten we dus extra van genieten. Om half 8 de wekker. Ogen open en eerst even door het gordijn kijken. Yes, de zon schijnt! Eten, koffer inpakken en op een bedje aan het strand. Kom maar op zon!! Shit, de zon gaat weg. Ja hoor, er komt weer regen aan. Tijd om te lunchen. Voor de laatste keer een broodje zalm. Heerlijk. Mooi effe tijd om mijn mail te checken. Joeppie! Mail van Dennis. Mijn dag kan niet meer stuk.
De regen is weer gestopt en de zon schijnt weer. Kom op Laurens, we gaan effe naar de waterval, want de val zelf hadden we niet gezien. Een half uur lopen en ca 200 traptreden, maar het was schitterend. Foto’s maken en effe pootjebaden en dan weer snel terug want we hadden een strakke planning. We wilde namelijk ook nog zonnen en parasailen.
Helaas, het is er allebei niet van gekomen. De zon ging weg en het begon weer te regenen en hierdoor mocht er niet geparasaild worden. Jammer! Dan maar cocktails drinken. Pina colada….ook geen straf.
En dan……dan naar huis! Na 19 uur hangen, relaxen en films kijken was ik weer in Nederland, Brrrrr, koud.
HET WAS EEN SUPER GEWELDIGE VAKANTIE!!!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
