Hope for Animals
Door: Carla
Blijf op de hoogte en volg Carla
16 Oktober 2009 | Bolivia, Villa Tunari
I´M A DEATH ROAD SURVIVOR, MET DE BUS DEATH ROAD PART 2, PAMPAS, ALIGATORS EN ANACONDA, VRIJWILIIGERSWERK, WERKEN MET DE APEN, HOOG BEZOEK, MAKE THE WORLD A BETHER PLACE
Ik ga mountainbaiken! En niet over een normale weg?! Neej, over World´s Most Dangerous Road.....The Death Road!
Deze onverharde weg van La Paz naar Coroico is berucht om zijn extreme gevaren. De weg loopt tussen de bergen en is maar 3,2 meter breed met daarbij afgronden tot 600 m diep! Jaarlijks vinden 200 tot 300 reizigers hier de dood, wat duidelijk te zien is aan de vele kruisjes langs de weg. In 1995 is deze weg dan ook tot de gevaarlijkste weg ter wereld verklaard.
We starten op 4700 meter om vervolgens 3500 m af te dalen. Lekker lui mountainbaiken :)
Nou nee hoor, het is flink opletten geblazen. De weg is echt maar smal, hobbelig met veel steentjes, scherpe bochten en de afgronden....gigantisch diep en vertikaal naar beneden! Maar het is wel gaaf! En het beste is: I´m still allive after riding the death road! (see movie)
Ik blijf samen met 2 andere reizigers achter op het eindpunt van deze trip, mooi hotel met zwembad, niet verkeerd dus. We kunnen al goed merken dat het klimaat tropisch word. It´s raining in paradise....De volgende middag nemen we de bus naar Rurrenabaque. Maar er is 1 probleem, we hebben een busticket maar als we de bus instappen blijkt deze overboekt te zijn. We moeten staan, hangen en in het gangpad zitten. 2 uur later bij het volgende dorp worden we uit de bus gekickt. Nou ja, je kan ons hier niet zomaar droppen! Er komt een lange discussie op gang met wel 7 man, inclusief de politie. Het was echt wel grappig om te zien. Uiteindelijk bleven we alsnog daar achter zonder enige informatie. Wachten dan maar....3 uur later: Yes, een bus. Vamos!
Death road part 2. Nou, dat is echt niet relax hoor. Veels te smalle onverharde weg, scherpe bochten, diepe afgronden en plotseling uitwijken voor tegemoetkomend verkeer. En dat 14 uur lang!!!! Een gebedje was dan ook niet overbodig :(
In Rurrenebaque regel ik meteen een 3-daagse trip naar de Pampas. Na de enge rit van vannacht hadden we nu eerst een lekke band, toen viel onze chauffeur in slaap en vervolgens gleden we, sjoef, van de weg en maakte een mooi rondje over een spekgladde modderige weg met een kapotte 4 wiel aandrijving. Uiteindelijk komen we toch veilig bij de rivier aan en gaan met een bootje naar onze lodge.
En wat zien we allemaal? schildpadden, voldoende aapjes, capybaras (soort varken maar familie van de rat), vele grote vogelsoorten, zo´n 10 rolze zoetwaterdolfijnen, en ruim 100 aligators.
En wat doen we allemaal? heerlijk wakker worden met vele dierengeluidjes, ochtend en nacht tour, met rubberen kaplaarzen wandelen door de pampas, flink zweten en plakken (ja, ik wilde opwarmen, check, gelukt), opgegeten worden door muggen (krijg je er gratis bij). én op jacht naar de anaconda: juppie, eentje van 3 meter. gaaf! en ik heb hem zelfs vastgehouden. Zwaar ding hoor. Wat ik ook heb vastgehouden is een kleine aligator. Kicken! Daarnaast zijn we op pyranjas gaan vissen (zonder hengel, alleen visdraadje en haak). Ik had er bijna 4 gevangen. Maar ja, dat telt niet. Gelukkig heb ik er 1 binnen kunnen halen. En dan wel een dikke vette. Ik ben trots op mezelf :) Maar de volgende keer ga ik ze eerst even echt vet mesten. Er zit namelijk maar weinig vis aan het visje.
Met een klein vliegtuigje (jaja, luxe, maar vooral gekozen vanwege de te gevaarlijke enge weg) stijgen we van een modderig zandpad de lucht in, vliegen vlak langs de besneeuwde bergtoppen af en 40 minuten later (klein verschil met 18 uur bus) landen we veilig in La Paz.
En dan nu, tijd om mezelf nuttig te maken. Ik heb besloten om voor 2,5 week vrijwilligerswerk te doen bij Inti Wara Yassi in het dieren refuge park Machia.
Ik mag in het spider park werken met de grote zwarte spider apen! Het was meteen al een bijzondere ervaring! Apen welke bij je op schoot komen zitten of je hand vastpakken. Erg indrukwekkend.
Maar oke, hoe ziet een werkdag er dan uit.
We starten elke morgen (jaaa, apen kennen geen weekend of vrije dagen...) om 07:15 met het klaarmaken van het bananen-ontbijt, openen de kooien waar ze slapen en geven ze tijd om te eten. We ruimen alles op, schrobben de kooien, wassen alle poepdoeken waar ze snachts op slapen...met de hand...en dan is het tijd om de aangelijnde apen uit te laten.
We hebben 9 apen welke aangelijnt zijn en om diverse redenen nog niet vrijgelaten worden (omdat ze anders electriciteitsdraden doorbijten, het dorp inlopen of mensen aanvallen, ed). Deze apen hebben alsnog veel bewegingsvrijheid omdat hun koort aan diverse lange lijnen geklikt worden, en daarnaast laten we ze elke dag uit (zoals een hond). Of laat de aap jou uit?? De aap beslist tempo en route en jij volgt...
Oke, terug naar de dag. Na het klaarmaken van de lunche lopen we met emmers vol met fruit naar het park en roepen ondertussen de apen: Neeeeeegrooooooss (wat ´zwarten´ betekend). Vele apen komen naar je toe en nemen een lift op je hoofd, aan je zij of hangend aan je been (zooo grappig!). Na de apen lunche, is het voor ons tijd om te eten. In beurten gezien er altijd iemand in het park aanwezig moet zijn om alles in de gaten te houden, de coarded apen van lijn te wisselen ed.
Inmiddels is het al laat in de middag, kan je nog met een paar apen naar de jungle speeltuin en is het alweer tijd voor het avondeten. groenten en...appi, appi, appiiiiii. Dit is een soort havermoutpap waar ze dol op zijn. Als je dit roept gaan ze rechtop zitten en maken het leuke oeoeoe geluid. Heerlijk.
Na de appi gaan de apen 1 voor 1 naar bed, maken we het park schoon en is het 18:30 uur voordat we klaar zijn en gezellig met alle andere vrijwilligers (gemiddeld 40 a 50 personen) nakletsen over de dag met een biertje in de hand.
De avonden zijn erg kort: douchen (want je STINKT), kleren wassen (apen vinden het leuk om op je te plassen), hapje eten en naar bed.
Owjee, mijn verhaal wordt alweer lang. In het kort dan nog even wat nieuws uit het dierenrijk.
De laatste dagen heb ik in het Monkeypark mogen werken met de Capuchines. Echt helemaal geweldig. Je kan heerlijk met ze spelen en ze zelfs dingen aanleren, zoals meehelpen met schoonmaken. Goed bezig of niet?!
Octavio is een onvoorspelbare, gevaarlijke spider aap welke erg gemeen kan bijten. Om door hem geaccepteerd te worden moet je hem bellykisses geven. Hij spingt op je gezicht, houd je hoofd vast en drukt zijn buik tegen je gezicht en dan moet je blazen en kusgeluidjes maken. Op zich niet erg maar je hebt wel continu zijn ballen aan je kin hangen en daar zit ik nou niet echt op te wachten...haha
Andere minder prettige bezigheden zijn het schreeuwen en wegjagen van de 2 machoapen welke onze apen aan willen vallen, het krijgen van warningbites van Mickey en Negra welke een pluk haar uit mijn hoofd heeft getrokken. De stinkende wc in het hostel en een douche welke vaak geen water geeft, slapen in een doorgezakt bed en het aantreffen van een grote spin in mijn laars.
Ondanks dat heb ik intens genoten van alle kleine dingen: een knuffel van de apen, ze observeren, lachen om hun capriolen en spelen met de capuchines.
Wat ook heel speciaal was? Was dat we bezoek kregen van de beroemde Jane Goodall. Zij zet zich in voor de mensapen. Jarenlang observeerde ze de chimpansees waarna er vele films en documentaires over haar en haar werk zijn gemaakt.
Ze heeft het park bezocht en we hebben met z´n allen lekker gegeten waarna ze de avond afsloot met een mooie speach. Kippevel moment!
Dan is het tijd om afscheid te nemen van alle lieve aapjes, welke je inmiddels bij naam en karakter kent.
Tijd om verder te reizen.
WIST JE DAT:
- Er sinds 2006 nagenoeg geen verkeer meer rijd over the death road? er is namelijk een nieuwe weg aangelegd. Toch kom je nog voertuigen tegen en dat is natuurlijk even opletten.
- ook hier de koffie heel geconcentreerd wordt geserveerd en je dit dan aan moet lengen met water? Ik dit de eerste keer niet wist en dus mega sterke koffie dronk? Whoei, stuiterdestuiter, ik ben wakkerrrrr
- ik een bezoek heb gebracht aan het Museo de la Coca? en ik jullie er een heel verhaal over kan schrijven? maar jullie dan waarschijnlijk in slaap vallen?
- ik momenteel het boek Marching powder aan het lezen ben? Een waar gebeurd verhaal over vriendschap, cocaine en zuid-amerikas meest rare en schokkende gevangenis, San Pedro. Echt een aanrader.
- we geen muggenspray of zonnebrand mochten gebruiken in het park? de aapjes likken namelijk graag aan je huid en dit maakt ze ziek.
- Ik uiteraard lekgeprikt werd zo...
- je moet betalen om vrijwillligerswerk te mogen doen?
- mijn weken werken hierdoor duurder was dan gewoon reizen? beetje jammer
- het werken, de routine, het vroeg opstaan me wel weer super goed beviel?
- Ik nu dus weet dat ik het nog in me heb?!
- En ik nu dus kan vragen of iemand een leuke baan voor me heeft.... :)
SPREUK VAN DE DAG:
- Ieder individu is de moeite waard.
Ieder individu heeft een rol te spelen.
Ieder individu kan een verandering tot stand brengen.
TIP:
Voor meer foto´s en videos zie mijn fotoalbum op hyves:
http://carlakaatje13.hyves.nl/
Ik ga mountainbaiken! En niet over een normale weg?! Neej, over World´s Most Dangerous Road.....The Death Road!
Deze onverharde weg van La Paz naar Coroico is berucht om zijn extreme gevaren. De weg loopt tussen de bergen en is maar 3,2 meter breed met daarbij afgronden tot 600 m diep! Jaarlijks vinden 200 tot 300 reizigers hier de dood, wat duidelijk te zien is aan de vele kruisjes langs de weg. In 1995 is deze weg dan ook tot de gevaarlijkste weg ter wereld verklaard.
We starten op 4700 meter om vervolgens 3500 m af te dalen. Lekker lui mountainbaiken :)
Nou nee hoor, het is flink opletten geblazen. De weg is echt maar smal, hobbelig met veel steentjes, scherpe bochten en de afgronden....gigantisch diep en vertikaal naar beneden! Maar het is wel gaaf! En het beste is: I´m still allive after riding the death road! (see movie)
Ik blijf samen met 2 andere reizigers achter op het eindpunt van deze trip, mooi hotel met zwembad, niet verkeerd dus. We kunnen al goed merken dat het klimaat tropisch word. It´s raining in paradise....De volgende middag nemen we de bus naar Rurrenabaque. Maar er is 1 probleem, we hebben een busticket maar als we de bus instappen blijkt deze overboekt te zijn. We moeten staan, hangen en in het gangpad zitten. 2 uur later bij het volgende dorp worden we uit de bus gekickt. Nou ja, je kan ons hier niet zomaar droppen! Er komt een lange discussie op gang met wel 7 man, inclusief de politie. Het was echt wel grappig om te zien. Uiteindelijk bleven we alsnog daar achter zonder enige informatie. Wachten dan maar....3 uur later: Yes, een bus. Vamos!
Death road part 2. Nou, dat is echt niet relax hoor. Veels te smalle onverharde weg, scherpe bochten, diepe afgronden en plotseling uitwijken voor tegemoetkomend verkeer. En dat 14 uur lang!!!! Een gebedje was dan ook niet overbodig :(
In Rurrenebaque regel ik meteen een 3-daagse trip naar de Pampas. Na de enge rit van vannacht hadden we nu eerst een lekke band, toen viel onze chauffeur in slaap en vervolgens gleden we, sjoef, van de weg en maakte een mooi rondje over een spekgladde modderige weg met een kapotte 4 wiel aandrijving. Uiteindelijk komen we toch veilig bij de rivier aan en gaan met een bootje naar onze lodge.
En wat zien we allemaal? schildpadden, voldoende aapjes, capybaras (soort varken maar familie van de rat), vele grote vogelsoorten, zo´n 10 rolze zoetwaterdolfijnen, en ruim 100 aligators.
En wat doen we allemaal? heerlijk wakker worden met vele dierengeluidjes, ochtend en nacht tour, met rubberen kaplaarzen wandelen door de pampas, flink zweten en plakken (ja, ik wilde opwarmen, check, gelukt), opgegeten worden door muggen (krijg je er gratis bij). én op jacht naar de anaconda: juppie, eentje van 3 meter. gaaf! en ik heb hem zelfs vastgehouden. Zwaar ding hoor. Wat ik ook heb vastgehouden is een kleine aligator. Kicken! Daarnaast zijn we op pyranjas gaan vissen (zonder hengel, alleen visdraadje en haak). Ik had er bijna 4 gevangen. Maar ja, dat telt niet. Gelukkig heb ik er 1 binnen kunnen halen. En dan wel een dikke vette. Ik ben trots op mezelf :) Maar de volgende keer ga ik ze eerst even echt vet mesten. Er zit namelijk maar weinig vis aan het visje.
Met een klein vliegtuigje (jaja, luxe, maar vooral gekozen vanwege de te gevaarlijke enge weg) stijgen we van een modderig zandpad de lucht in, vliegen vlak langs de besneeuwde bergtoppen af en 40 minuten later (klein verschil met 18 uur bus) landen we veilig in La Paz.
En dan nu, tijd om mezelf nuttig te maken. Ik heb besloten om voor 2,5 week vrijwilligerswerk te doen bij Inti Wara Yassi in het dieren refuge park Machia.
Ik mag in het spider park werken met de grote zwarte spider apen! Het was meteen al een bijzondere ervaring! Apen welke bij je op schoot komen zitten of je hand vastpakken. Erg indrukwekkend.
Maar oke, hoe ziet een werkdag er dan uit.
We starten elke morgen (jaaa, apen kennen geen weekend of vrije dagen...) om 07:15 met het klaarmaken van het bananen-ontbijt, openen de kooien waar ze slapen en geven ze tijd om te eten. We ruimen alles op, schrobben de kooien, wassen alle poepdoeken waar ze snachts op slapen...met de hand...en dan is het tijd om de aangelijnde apen uit te laten.
We hebben 9 apen welke aangelijnt zijn en om diverse redenen nog niet vrijgelaten worden (omdat ze anders electriciteitsdraden doorbijten, het dorp inlopen of mensen aanvallen, ed). Deze apen hebben alsnog veel bewegingsvrijheid omdat hun koort aan diverse lange lijnen geklikt worden, en daarnaast laten we ze elke dag uit (zoals een hond). Of laat de aap jou uit?? De aap beslist tempo en route en jij volgt...
Oke, terug naar de dag. Na het klaarmaken van de lunche lopen we met emmers vol met fruit naar het park en roepen ondertussen de apen: Neeeeeegrooooooss (wat ´zwarten´ betekend). Vele apen komen naar je toe en nemen een lift op je hoofd, aan je zij of hangend aan je been (zooo grappig!). Na de apen lunche, is het voor ons tijd om te eten. In beurten gezien er altijd iemand in het park aanwezig moet zijn om alles in de gaten te houden, de coarded apen van lijn te wisselen ed.
Inmiddels is het al laat in de middag, kan je nog met een paar apen naar de jungle speeltuin en is het alweer tijd voor het avondeten. groenten en...appi, appi, appiiiiii. Dit is een soort havermoutpap waar ze dol op zijn. Als je dit roept gaan ze rechtop zitten en maken het leuke oeoeoe geluid. Heerlijk.
Na de appi gaan de apen 1 voor 1 naar bed, maken we het park schoon en is het 18:30 uur voordat we klaar zijn en gezellig met alle andere vrijwilligers (gemiddeld 40 a 50 personen) nakletsen over de dag met een biertje in de hand.
De avonden zijn erg kort: douchen (want je STINKT), kleren wassen (apen vinden het leuk om op je te plassen), hapje eten en naar bed.
Owjee, mijn verhaal wordt alweer lang. In het kort dan nog even wat nieuws uit het dierenrijk.
De laatste dagen heb ik in het Monkeypark mogen werken met de Capuchines. Echt helemaal geweldig. Je kan heerlijk met ze spelen en ze zelfs dingen aanleren, zoals meehelpen met schoonmaken. Goed bezig of niet?!
Octavio is een onvoorspelbare, gevaarlijke spider aap welke erg gemeen kan bijten. Om door hem geaccepteerd te worden moet je hem bellykisses geven. Hij spingt op je gezicht, houd je hoofd vast en drukt zijn buik tegen je gezicht en dan moet je blazen en kusgeluidjes maken. Op zich niet erg maar je hebt wel continu zijn ballen aan je kin hangen en daar zit ik nou niet echt op te wachten...haha
Andere minder prettige bezigheden zijn het schreeuwen en wegjagen van de 2 machoapen welke onze apen aan willen vallen, het krijgen van warningbites van Mickey en Negra welke een pluk haar uit mijn hoofd heeft getrokken. De stinkende wc in het hostel en een douche welke vaak geen water geeft, slapen in een doorgezakt bed en het aantreffen van een grote spin in mijn laars.
Ondanks dat heb ik intens genoten van alle kleine dingen: een knuffel van de apen, ze observeren, lachen om hun capriolen en spelen met de capuchines.
Wat ook heel speciaal was? Was dat we bezoek kregen van de beroemde Jane Goodall. Zij zet zich in voor de mensapen. Jarenlang observeerde ze de chimpansees waarna er vele films en documentaires over haar en haar werk zijn gemaakt.
Ze heeft het park bezocht en we hebben met z´n allen lekker gegeten waarna ze de avond afsloot met een mooie speach. Kippevel moment!
Dan is het tijd om afscheid te nemen van alle lieve aapjes, welke je inmiddels bij naam en karakter kent.
Tijd om verder te reizen.
WIST JE DAT:
- Er sinds 2006 nagenoeg geen verkeer meer rijd over the death road? er is namelijk een nieuwe weg aangelegd. Toch kom je nog voertuigen tegen en dat is natuurlijk even opletten.
- ook hier de koffie heel geconcentreerd wordt geserveerd en je dit dan aan moet lengen met water? Ik dit de eerste keer niet wist en dus mega sterke koffie dronk? Whoei, stuiterdestuiter, ik ben wakkerrrrr
- ik een bezoek heb gebracht aan het Museo de la Coca? en ik jullie er een heel verhaal over kan schrijven? maar jullie dan waarschijnlijk in slaap vallen?
- ik momenteel het boek Marching powder aan het lezen ben? Een waar gebeurd verhaal over vriendschap, cocaine en zuid-amerikas meest rare en schokkende gevangenis, San Pedro. Echt een aanrader.
- we geen muggenspray of zonnebrand mochten gebruiken in het park? de aapjes likken namelijk graag aan je huid en dit maakt ze ziek.
- Ik uiteraard lekgeprikt werd zo...
- je moet betalen om vrijwillligerswerk te mogen doen?
- mijn weken werken hierdoor duurder was dan gewoon reizen? beetje jammer
- het werken, de routine, het vroeg opstaan me wel weer super goed beviel?
- Ik nu dus weet dat ik het nog in me heb?!
- En ik nu dus kan vragen of iemand een leuke baan voor me heeft.... :)
SPREUK VAN DE DAG:
- Ieder individu is de moeite waard.
Ieder individu heeft een rol te spelen.
Ieder individu kan een verandering tot stand brengen.
TIP:
Voor meer foto´s en videos zie mijn fotoalbum op hyves:
http://carlakaatje13.hyves.nl/
-
16 Oktober 2009 - 16:25
Christel:
Hoi Carla,
Wat grappig om jou te zien met al die mooie aapjes !!! Volgens mij voelde jij je daar wel prettig bij, he !!! Haha.
En die weg is kei eng dus niet meer doen !!!!!
Nog veel plezier en tot horens.
Kus uit Erp
Christel -
16 Oktober 2009 - 16:56
Tante Ria:
Hoi Carla
Wat een enge weg was dat zou ik niet durven.Lijkt me heel leuk met al die apen te spelen en zoveel gezellige vrijwilligers.Nou zag ik ook dat je nog 77dagen op reis zult zijn.Ik heb nog niet uitgerekend wanneer je dan terug komt maar bij deze nodig ik je uit op mijn verjaardag,kom maar lekker een chocolade bol eten en een wijntje drinken.Veel liefs van ons. -
16 Oktober 2009 - 19:28
Sandra C:
Hey girl,
heb je weer net gemist op Skype!!! Balen! Maar heb in plaats daarvan maar genoten van je verhaal. En die 77 dagen? Klopt dat? Je zorgt er maar voor dat je op tijd terug bent voor Steefs en mijn verjaardag hoor! ;-)
Liefs Sandra
PS Nog een mooie spreuk voor je: Als het nu kan, moet je het nu doen! -
17 Oktober 2009 - 15:00
Ingrid:
Wist je dat:
Als ik van te voren had geweten wat je allemaal ging doen, ik me heel veel zorgen om je had gemaakt ?!
Vanaf nu doe je het maar gewoon een beetje rustig aan, en niet allemaal van die enge dingen doen.
Maar het was wel weer een super mooi verhaal.
Geniet ervan!
Liefs en een hele dikke kus en knuffel van je zus.
En natuurlijk ook van mijn mannetjes. -
17 Oktober 2009 - 17:53
Ons Pap En Ons Mam.:
Gelukkig neem je wel heel verstandige beslissingen door met het vliegtuig terug te gaan ipv over die levensgevaarlijke wegen daar. Wat een leuke aapjes zeg, geen wonder dat je het zo goed met ze kon vinden, het voelde net als familie denk ik, of niet ???
Een spreuk van Loesje;
Hopend op mooie dingen hopen de mooie dingen zich op. Een Vughtse spreuk; Oost West thuis best.
Kus en knuffel van ons.
XXXXX -
17 Oktober 2009 - 19:11
Yvonne:
hee zus, wat was het weer een super verhaal. Maar die ballen aan je kin!? Dat lijkt me toch niet heel prettig haha ;)
dikke kus peter en van mij -
17 Oktober 2009 - 21:13
Reinier:
Een aap tussen de apen, het past.
Tja, als die doden weg niet gebruikt wordt, omdat er een nieuwe is valt er ook niets te beleven.
Kom net als de computer spelletjes points please!!!!
Maare machtig mooi dame vooral doorgaan met genieten.
-
18 Oktober 2009 - 07:06
Dirkje En Siebe:
Lieve Carla,
Wij hopen dat je nog veel avonturen beleefd. Kijk wel een beetje uit he?
groetjes Dirkje en Siebe
-
18 Oktober 2009 - 13:36
Nicole:
Ha Carla,
is de vraag naar werk een teken dat je je terugreis aan het plannen bent...? Of ben je nog veel te veel aan het genieten van al het moois? Enjoy!
X Nicole -
18 Oktober 2009 - 17:16
Angela:
Hee die Carla,
Geweldig wat je allemaal meemaakt. Alleen zo'n grote spin in je laars (ieieieie)!!! Ennuh de vraag naar een leuke baan, ben je bezig met de planning voor je terugreis? Geniet er van en kijk uit voor al die enge beesten!
Veel groetjes,
Angela -
18 Oktober 2009 - 20:35
Jacqueline De Jong:
hey monkeygirl,
leuk fietstripje!
still alive and kicking!
So keep on kicking!
zag een leuke spreuk op mijn werk om aan je collectie toe te voegen:
Minds are like parachutes, they only function when open.
See Ya!
-
19 Oktober 2009 - 05:35
Bart:
Hey Kaatje,
Betaald vrijwillegerswerk doen, goed BEZIG!
Leuk filmpje, Travel-se verder en we keep in touch -
19 Oktober 2009 - 06:06
Stefan Van Der Sande:
Ha die Carla, dat ziet er goed uit dat mountainbiken... Had graag met je mee gegaan als ik dat zo zie, is wel kicken hoor.
Alles met de aapjes ook weer overleefd zie ik wel maar ook dat ziet er natuurlijk weer gaaf uit.
Geniet er van en laat de chaufeur de volgende niet verschieten zodat deze gewoon op de weg blijft voortaan......!!
Liefs Stefan x -
19 Oktober 2009 - 07:16
Bert:
Ha Carlalala!
Wederom gewéldige verhalen en foto's! Ik geniet er iedere keer weer van. Ook altijd leuk om je weer op de foto's te zien ;-)
Blijf genieten meiske!
Liefs,
Bert -
19 Oktober 2009 - 11:11
Jacqueline Van G:
Ha die Carla
Hier even een berichtje vanuit Pokhara, Nepal. Leuk en mooi hier! En wat blijkt er zitten 2 mensen in mijn reisgroep die jou kennen! Mea en Helma die met jou in Maleisie waren...Ken je ze nog?
Mea zit nu naast me, vindt het erg grappig om jou verhaal te lezen!!
Veel plezier nog de laatste maandjes en succes met het zoeken van een baan!
groetjes Jacqueline en Mea -
22 Oktober 2009 - 19:49
Rozemarijn:
Je blijft me elke keer weer jaloers maken met je verhalen. Wat een fantastisch reis maak je! Geniet er nog van!
Groetjes,
Roos -
03 November 2009 - 14:38
Tineke Broeren:
Hoi Carla
Ik volg je verslagen, wat een lef heb jij toch.
Nog veel reisplezier, en kijk goed uit, pas goed op jezelf zodat je weer
veilig en wel in nederland terug keert.
Groetjes Tineke xxx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
