The summit of the adventure, Huayna Potosi, 6088 m
Door: Carla
Blijf op de hoogte en volg Carla
24 September 2009 | Bolivia, La Paz
FLOATING ISLANDS, LAKE TITICACA, 3 DAAGSE LAGUNA GLACIAL TREK, 3 DAAGSE CORDILLERA TREK, 3 DAAGSE HUAYNA POTOSI TREK, CLOSE TO HEAVEN OP 6088 M. I DID IT!!!!!!!
Oke, op naar Bolivia. Maar nog even een stop vlak voor de grens, namelijk bij de floating islands op Lake titicaca.
In de bus ontmoet ik de gezellige nederlandse meid Yvonne en samen bezoeken we de rieteilanden van Uros. En ja, alles (de huisjes, bootjes enz) is gemaakt van...riet. Echt heel apart.
We gaan de grens over naar Bolivaaaaaa en stappen uit in Capacabana. Ja, zing maar mee. Copa, capacabana, jalalananaaaa. We gaan nogmaals Laka Titicaca op maar ditmaals naar het eiland Isla del Sol (eiland van de zon) met zijn prachtige terassen, mensen in klederdracht en waar je lekker rond kan wandelen. Genieten dus.
We gaan door naar de hoofdstad La Paz, gelegen op 3660 m en met 1,5 miljoen inwoners. Wow, gigantisch. Eerst maar even rondwandelen om de stad een beetje te leren kennen. Lekker snuffelen en een beetje shoppen en dan neem ik afscheid van Yvonne en ga met een minibusje naar het rustieke Sorata. Een mooie rit over de hoogvlaktes met aan mijn rechter zijde een lange lijn van grote sneeuwpieken, de Cordillera real, waarna we al zigzaggend afzakken naar het groene dal.
In Sorata vind ik na hard zoeken 3 franse mannen welke net als ik de 3 daagse laguna glacial trek willen doen. Van 2700 m gaan we (samen met een gids en muilezel) op dag 1 naar laguna Chillata op 4200 m. Een mooie dag met aan de ene zijde de grote groene vallei en aan de andere zijde de sneeuwpieken waar we naartoe gaan. Dag 2 gaan we het steile rotsachtige pad omhoog, steken enkele half bevroren riviertjes over en komen aan bij laguna glacial op 5200 m hoogte. Een prachtig meer met drijvende ijsblokken en de gigantisch gletcher op de achtergrond.
Dag 3 gaan we in rap tempo terug naar Sorata, neem ik samen met Charly de bus naar La Paz en boeken meteen een 2x3 daagse trekking. Jaja, ik heb iemand zo gek gekregen om met me mee te gaan. hihi.
We starten de 3 daagse Cordillera trek. We hebben dit keer geen ezel welke een deel van onze spullen draagt (zoals tent, matje, slaapzak, eten, kookspulletjes enz) en dat merk je. Dat maakt het lopen wel wat zwaarder. Maar dit is een goede training. Training? waarvoor dan? nou, dat lees je verder in dit verhaal:)
Na een lunch op onze eerste campsite bij laguna Chiarkhota (4600 m) starten we de hike naar de top van pico Austria, 5300 m. Onderweg houden we een klein sneeuwgevecht en vanaf de top genieten we van het prachtige uitzicht over de sneeuwbergen. Het is zwaar koud op de top dus gaan snel weer naar beneden. Als de zon onder gaat is het nog kouder en de wind is tevens heftig. Het gastoestelletje waar we op koken is erg traag en ik ben langzaam aan het bevriezen. Ik heb al mijn kleren aan dus pak mijn slaapzak er maar bij. Grapig gezicht. In de ochtend als ze zon opkomt warm ik eindelijk weer op. Wat een rotnacht....waarom vind ik dit ook alweer leuk??!!
Vandaag hebben we een lange dag, grote afstand en diverse hoge passen af te leggen. Het is koud en ik ben moe (vertel me nogmaals waarom ik dit ook alweer leuk vind?!) Om half 4 komen we bij onze 2e campsite aan met een prachtig uitzicht op de Huayna Potosi berg. Er staat een gebouwtje en we hebben de mogelijkhied binnen op de grond te slapen. Nou, daar maak ik mooi gebruik van. Het is in ieder geval wat warmer. (al verlang ik toch naar een zacht matras...)
Dag 3 beginnen we meteen met een pas van 5100 m. Oke, Goedemorgeeeeh. Maar het gaat super goed . Heerlijk. oke, ik weet het weer, ik vind dit leuk :)
Helaas veranderd het weer snel en hebben we bewolking en sneeuw. Gelukkig zijn we snel bij ons eindpunt, basecamp Huayna Potosi!
Vanaf hier start ik de 3 daagse Huayna Potosi trek.
De Huayna Potosi is de meest bekende bergtop van Bolovia en ligt boven de magische 6000 m, namelijk 6088 m. En ja, deze ga ik beklimmen!!
Vanaf de basecamp op 4700 m lopen we naar de gletcher en stappen het ijs op met onze crampons onder de plastic boots en pikhouweel in de hand om wat oefeningen te doen. Vervolgens gaan we voor de fun nog wat ijswand klimmen en als iedereen aan het koukleumen is gaan we terug naar de basecamp waar we de nacht doorbrengen.
De volgende dag lopen we van basecamp naar highcamp op 5130 m. We moeten alle equipment meenemen wat betekend dat ik met een veels te zware backpack het rotsachtige stijle pad omhoog moet lopen. Echt niet grappig dus....
Boven aangekomen genieten we in het zonnetje van het mooie uitzicht en iedereen is even in gedachten als we naar de top van de Huayna Potosi kijken. Dan veranderd het weer en begint het te sneeuwen. Ai, dat kunnen we niet gebruiken. Hopelijk waait het snel weer over.
Na het avondeten en de breefing is het tijd om te gaan slapen. Nou ja, rusten.
Om 1 uur eten we een broodje en drinken een kopje coca thee, doen vele lagen kleren aan, plastic boots, harnas, hoofdlamp op en om 2 uur in de nacht zijn we er klaar voor. Vanaf highcamp op 5130 m lopen we het rotsachtige pad af tot we bij de ijslijn aankomen. We binden onze ijsstijgers onder de schoenen, nemen de pikhouweel in de hand en ik wordt vastgelijnt aan mijn gids Andres.
Knars, knars, knars, langzaam starten we onze tocht omhoog door de bevroren sneeuw. Het is mooi weer: sterrenhemel, geen wolken en geen wind. Perfect.
We lopen langzaam. Mijn hart bonst niet en ik heb nog veel adem. Ik vraag of we iets harder kunnen lopen maar Andres blijft langzaam gaan. Misschien maar goed ook. Ik moet mijn energie sparen. Zo nu en dan hebben we een piepklein rustmomentje voor een slokje water. Na een paar uur lopen wordt het zwaarder. Vooral mentaal: gezien het donker is wordt je niet afgeleid en blijf je denken aan het lopen. Nog een stap en nog een. Pfff, dit schiet niet op en het is zwaar. Zal ik het wel halen? Tuurlijk. Niet nadenken. Verstand op nul, of denk aan iets leuks. Nog een stap en nog een. Ik ben moe, ik kan mijn gedachten niet afleiden. Gelukkig weer een rustmomentje. Ik plof neer in de sneeuw. Tijd voor een banaantje en ineens merk ik dat het langzaam licht begint te worden. Na een paar minuutjes rust zegt mijn gids dat het nog maar een uurtje lopen is. What?! Ineens voel ik me stukken beter en zie het helemaal zitten. Met goede moed lopen we weer verder en vind ik niks te zwaar. Oke, als we bij het stijle stuk aankomen is het even doorbijten. Maar ik zie de top al. Nog maar een klein stukje.
En dan, na 5 uur hiken stap ik om 07:00 uur op de top van de Huayna Potosi. Joehoe! I did it! Ik sta op 6088 m! Close to heaven! On the summit of adventure! Hiehaaaa, effe schreeuwen hoor. Mijn droom komt uit!
Het uitzicht van de top is geweldig en de temperatuur ook waardoor we even 20 tot 30 minuten van het moment kunnen genieten.
En dan weer naar beneden. Gezien ik me zo goed voel en nog energie over heb geniet ik vollop van het uitzicht. Heerlijk. I feel good!
We moeten enkele enge stukjes overbruggen zoals een heel smal bruggetje van ijs met aan weerszijde een mega diepe ijskloof. Wow, nu zie ik pas waar ik in het donker allemaal gelopen heb. Maar ow ow wat is het prachtig.
De weg naar beneden gaat erg vlot en 2 uur later zijn we alweer bij de highcamp. In het zonnetje neem ik een kop soep met een sterke bak koffie want tsjah, moe ben ik natuurlijk wel. Vervolgens pakken we onze tas weer vol met alle equipment en lopen het rotsige pad weer af naar beneden. Balans, balans, concentratie en ja, zonder te vallen kom ik aan op bascamp. Vanaf daar gaan we met een busje terug naar La Paz en wacht een warme douche en zacht bed op me. mmmmm.
Ik heb enorm genoten van alle trekkingen maar nu....even rust. Tijd voor de jungle!
WIST JE DAT:
- Lake Titicaca een oppervlakte van 8340 km² heeft?
- het verkeer in La Paz een georganiseerde gaos is?
- rechts inhalen hoort, bumperkleven mag en handsfree bellen niet bestaat?
- er mannetje in zebrapakken op het zebrapad staan om het verkeer tegen te houden?
- je overal dode babylama´s kan kopen? ieie. begraaf deze in elke hoek onder je huis voor goed geluk en financiele welvaart. Zal ik er een paar opsturen?!
- de meeste schoenenpoetsers een bivakmuts dragen? zo blijven ze onherkenbaar voor familie en vrienden.
- vele mensen hier een slecht gebit hebben? en een gouden rand om hun tanden hebben?
- ook in Bolivia alle vrouwen hun kinderen in mooie kleurrijke doeken op hun rug dragen?
- als je de coca blaadjes lang in je wang houd, je wang een beetje gevoelloos raakt? hihi
- De gids me probeert over te halen de berg Illimani, 6439m, te beklimmen? hij denk namelijk dat ik de top wel kan halen. Ik denk....het is even genoeg geweest. hihi.
- er ook een filpje bij dit verheel hoort? zie links.
SPREUK VAN DE DAG:
- The universe always helps us fight for our dreams, no matter how foolish they may be.
TIP:
Voor meer foto´s en videos zie mijn fotoalbum op hyves:
http://carlakaatje13.hyves.nl/
Oke, op naar Bolivia. Maar nog even een stop vlak voor de grens, namelijk bij de floating islands op Lake titicaca.
In de bus ontmoet ik de gezellige nederlandse meid Yvonne en samen bezoeken we de rieteilanden van Uros. En ja, alles (de huisjes, bootjes enz) is gemaakt van...riet. Echt heel apart.
We gaan de grens over naar Bolivaaaaaa en stappen uit in Capacabana. Ja, zing maar mee. Copa, capacabana, jalalananaaaa. We gaan nogmaals Laka Titicaca op maar ditmaals naar het eiland Isla del Sol (eiland van de zon) met zijn prachtige terassen, mensen in klederdracht en waar je lekker rond kan wandelen. Genieten dus.
We gaan door naar de hoofdstad La Paz, gelegen op 3660 m en met 1,5 miljoen inwoners. Wow, gigantisch. Eerst maar even rondwandelen om de stad een beetje te leren kennen. Lekker snuffelen en een beetje shoppen en dan neem ik afscheid van Yvonne en ga met een minibusje naar het rustieke Sorata. Een mooie rit over de hoogvlaktes met aan mijn rechter zijde een lange lijn van grote sneeuwpieken, de Cordillera real, waarna we al zigzaggend afzakken naar het groene dal.
In Sorata vind ik na hard zoeken 3 franse mannen welke net als ik de 3 daagse laguna glacial trek willen doen. Van 2700 m gaan we (samen met een gids en muilezel) op dag 1 naar laguna Chillata op 4200 m. Een mooie dag met aan de ene zijde de grote groene vallei en aan de andere zijde de sneeuwpieken waar we naartoe gaan. Dag 2 gaan we het steile rotsachtige pad omhoog, steken enkele half bevroren riviertjes over en komen aan bij laguna glacial op 5200 m hoogte. Een prachtig meer met drijvende ijsblokken en de gigantisch gletcher op de achtergrond.
Dag 3 gaan we in rap tempo terug naar Sorata, neem ik samen met Charly de bus naar La Paz en boeken meteen een 2x3 daagse trekking. Jaja, ik heb iemand zo gek gekregen om met me mee te gaan. hihi.
We starten de 3 daagse Cordillera trek. We hebben dit keer geen ezel welke een deel van onze spullen draagt (zoals tent, matje, slaapzak, eten, kookspulletjes enz) en dat merk je. Dat maakt het lopen wel wat zwaarder. Maar dit is een goede training. Training? waarvoor dan? nou, dat lees je verder in dit verhaal:)
Na een lunch op onze eerste campsite bij laguna Chiarkhota (4600 m) starten we de hike naar de top van pico Austria, 5300 m. Onderweg houden we een klein sneeuwgevecht en vanaf de top genieten we van het prachtige uitzicht over de sneeuwbergen. Het is zwaar koud op de top dus gaan snel weer naar beneden. Als de zon onder gaat is het nog kouder en de wind is tevens heftig. Het gastoestelletje waar we op koken is erg traag en ik ben langzaam aan het bevriezen. Ik heb al mijn kleren aan dus pak mijn slaapzak er maar bij. Grapig gezicht. In de ochtend als ze zon opkomt warm ik eindelijk weer op. Wat een rotnacht....waarom vind ik dit ook alweer leuk??!!
Vandaag hebben we een lange dag, grote afstand en diverse hoge passen af te leggen. Het is koud en ik ben moe (vertel me nogmaals waarom ik dit ook alweer leuk vind?!) Om half 4 komen we bij onze 2e campsite aan met een prachtig uitzicht op de Huayna Potosi berg. Er staat een gebouwtje en we hebben de mogelijkhied binnen op de grond te slapen. Nou, daar maak ik mooi gebruik van. Het is in ieder geval wat warmer. (al verlang ik toch naar een zacht matras...)
Dag 3 beginnen we meteen met een pas van 5100 m. Oke, Goedemorgeeeeh. Maar het gaat super goed . Heerlijk. oke, ik weet het weer, ik vind dit leuk :)
Helaas veranderd het weer snel en hebben we bewolking en sneeuw. Gelukkig zijn we snel bij ons eindpunt, basecamp Huayna Potosi!
Vanaf hier start ik de 3 daagse Huayna Potosi trek.
De Huayna Potosi is de meest bekende bergtop van Bolovia en ligt boven de magische 6000 m, namelijk 6088 m. En ja, deze ga ik beklimmen!!
Vanaf de basecamp op 4700 m lopen we naar de gletcher en stappen het ijs op met onze crampons onder de plastic boots en pikhouweel in de hand om wat oefeningen te doen. Vervolgens gaan we voor de fun nog wat ijswand klimmen en als iedereen aan het koukleumen is gaan we terug naar de basecamp waar we de nacht doorbrengen.
De volgende dag lopen we van basecamp naar highcamp op 5130 m. We moeten alle equipment meenemen wat betekend dat ik met een veels te zware backpack het rotsachtige stijle pad omhoog moet lopen. Echt niet grappig dus....
Boven aangekomen genieten we in het zonnetje van het mooie uitzicht en iedereen is even in gedachten als we naar de top van de Huayna Potosi kijken. Dan veranderd het weer en begint het te sneeuwen. Ai, dat kunnen we niet gebruiken. Hopelijk waait het snel weer over.
Na het avondeten en de breefing is het tijd om te gaan slapen. Nou ja, rusten.
Om 1 uur eten we een broodje en drinken een kopje coca thee, doen vele lagen kleren aan, plastic boots, harnas, hoofdlamp op en om 2 uur in de nacht zijn we er klaar voor. Vanaf highcamp op 5130 m lopen we het rotsachtige pad af tot we bij de ijslijn aankomen. We binden onze ijsstijgers onder de schoenen, nemen de pikhouweel in de hand en ik wordt vastgelijnt aan mijn gids Andres.
Knars, knars, knars, langzaam starten we onze tocht omhoog door de bevroren sneeuw. Het is mooi weer: sterrenhemel, geen wolken en geen wind. Perfect.
We lopen langzaam. Mijn hart bonst niet en ik heb nog veel adem. Ik vraag of we iets harder kunnen lopen maar Andres blijft langzaam gaan. Misschien maar goed ook. Ik moet mijn energie sparen. Zo nu en dan hebben we een piepklein rustmomentje voor een slokje water. Na een paar uur lopen wordt het zwaarder. Vooral mentaal: gezien het donker is wordt je niet afgeleid en blijf je denken aan het lopen. Nog een stap en nog een. Pfff, dit schiet niet op en het is zwaar. Zal ik het wel halen? Tuurlijk. Niet nadenken. Verstand op nul, of denk aan iets leuks. Nog een stap en nog een. Ik ben moe, ik kan mijn gedachten niet afleiden. Gelukkig weer een rustmomentje. Ik plof neer in de sneeuw. Tijd voor een banaantje en ineens merk ik dat het langzaam licht begint te worden. Na een paar minuutjes rust zegt mijn gids dat het nog maar een uurtje lopen is. What?! Ineens voel ik me stukken beter en zie het helemaal zitten. Met goede moed lopen we weer verder en vind ik niks te zwaar. Oke, als we bij het stijle stuk aankomen is het even doorbijten. Maar ik zie de top al. Nog maar een klein stukje.
En dan, na 5 uur hiken stap ik om 07:00 uur op de top van de Huayna Potosi. Joehoe! I did it! Ik sta op 6088 m! Close to heaven! On the summit of adventure! Hiehaaaa, effe schreeuwen hoor. Mijn droom komt uit!
Het uitzicht van de top is geweldig en de temperatuur ook waardoor we even 20 tot 30 minuten van het moment kunnen genieten.
En dan weer naar beneden. Gezien ik me zo goed voel en nog energie over heb geniet ik vollop van het uitzicht. Heerlijk. I feel good!
We moeten enkele enge stukjes overbruggen zoals een heel smal bruggetje van ijs met aan weerszijde een mega diepe ijskloof. Wow, nu zie ik pas waar ik in het donker allemaal gelopen heb. Maar ow ow wat is het prachtig.
De weg naar beneden gaat erg vlot en 2 uur later zijn we alweer bij de highcamp. In het zonnetje neem ik een kop soep met een sterke bak koffie want tsjah, moe ben ik natuurlijk wel. Vervolgens pakken we onze tas weer vol met alle equipment en lopen het rotsige pad weer af naar beneden. Balans, balans, concentratie en ja, zonder te vallen kom ik aan op bascamp. Vanaf daar gaan we met een busje terug naar La Paz en wacht een warme douche en zacht bed op me. mmmmm.
Ik heb enorm genoten van alle trekkingen maar nu....even rust. Tijd voor de jungle!
WIST JE DAT:
- Lake Titicaca een oppervlakte van 8340 km² heeft?
- het verkeer in La Paz een georganiseerde gaos is?
- rechts inhalen hoort, bumperkleven mag en handsfree bellen niet bestaat?
- er mannetje in zebrapakken op het zebrapad staan om het verkeer tegen te houden?
- je overal dode babylama´s kan kopen? ieie. begraaf deze in elke hoek onder je huis voor goed geluk en financiele welvaart. Zal ik er een paar opsturen?!
- de meeste schoenenpoetsers een bivakmuts dragen? zo blijven ze onherkenbaar voor familie en vrienden.
- vele mensen hier een slecht gebit hebben? en een gouden rand om hun tanden hebben?
- ook in Bolivia alle vrouwen hun kinderen in mooie kleurrijke doeken op hun rug dragen?
- als je de coca blaadjes lang in je wang houd, je wang een beetje gevoelloos raakt? hihi
- De gids me probeert over te halen de berg Illimani, 6439m, te beklimmen? hij denk namelijk dat ik de top wel kan halen. Ik denk....het is even genoeg geweest. hihi.
- er ook een filpje bij dit verheel hoort? zie links.
SPREUK VAN DE DAG:
- The universe always helps us fight for our dreams, no matter how foolish they may be.
TIP:
Voor meer foto´s en videos zie mijn fotoalbum op hyves:
http://carlakaatje13.hyves.nl/
-
25 September 2009 - 05:32
Jacqueline V G:
Is die top maar zo klein??
Gaaf dat je 'm gehaald hebt!
Veel plezier in de jungle! -
25 September 2009 - 05:40
Bart:
Meid, goed bezig!!
Ik zal zeggen "ga maar lekker dikke tarantulla's spotten in de jungle"
Kijk uit voor de anaconda's !!
gr. B en N -
25 September 2009 - 06:48
Christel:
Hoi Carla,
Wat een mooi filmpje zeg !!!!! Geweldig !!!!
Heel veel plezier in de jungle en we wachten de mooie verhalen weer af.
Kus Christel -
25 September 2009 - 07:23
Viool:
Strong woman!!!
Maar dat wist ik al...
Respect meissie!
Kis en liefs,
Vi
-
25 September 2009 - 09:41
Bert:
Ha Carlalala!
Wederom geweldig allemaal. Stinkend jaloers...
Groetjes,
Bert -
25 September 2009 - 10:07
Sandra:
Prachtig!!!
x
fam de bijl -
25 September 2009 - 14:54
Tante Wil:
hoi Kaatje Wat gewelgig allemaal en wat een door zetter ben je !
mooie foto's en een leuk verslag. rust lekker even uit,
ik wordt er al moe van als ik het lees.
Groetjes Van uit Haaren -
25 September 2009 - 20:30
Renate:
Wat ben jij een stoer wijf zeg!!!!!!!!!!
Liefs Renate -
25 September 2009 - 20:35
Reinier:
IK BEN NIET JALOERS, IK BEN NIET JALOERSIK BEN......................................................................................GROEN VAN JALOEZIE!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! -
26 September 2009 - 07:51
Ons Pap En Ons Mam:
Wederom de top gehaald, wat ben je toch een bikkel!! Filmpje is super leuk zeg, echt weer een overwinning !!
Wanneer ga je echt vakantie houden daar ???Wordt het luieren in de jungle ?? Ben benieuwd.
Dikke kus van ons en tot skype.
XXXX -
26 September 2009 - 08:41
Tanta Ria:
Hoi Carla Wat geweldig van jou ,de top gehaald.Lijkt wel topsport daar in de bergen.Leuke video en mooie foto`s.Geniet van de jungle.Veel liefs uit Vught -
26 September 2009 - 15:12
Peter En Yvonne:
Hee Kaatje, Ik vind het het zo super gaaf en zo knap van je de je al die bergen beklimt. Goed hoor!!! Nu naar de jungle, lekker genieten. Heel veel plezier.
dikke kus yv -
27 September 2009 - 12:20
Sandra C:
Ha meissie,
goed hoor; weer de top gehaald! En zo'n klein dipmomentje is echt geen schande hoor! Al vrijwilligerswerk gevonden? Ben benieuwd!!!
Liefs Sandr
PS Knuffel van Steef
PS Volgens mij gaat er iets mis met de sms, ontvang je die van mij?
PS Ja, ja.... ik kan eindigen met: Wanneer gaan we SKYPEN!!! -
29 September 2009 - 14:56
Yvonne:
Wow, wat een prachtige foto's! Wat een ultieme ervaring moet het zijn geweest om boven op de top van Huayna Potosi te staan!
Ik hoop dat je de afgelopen weken ook mooie avonturen hebt beleefd.
Ik ben zondagavond weer heelhuids terug in NL en maak me op om - na 10 1/2 wk - weer aan het werk te gaan....
Nou lady, al het beste. Tegen de tijd dat je weer in NL bent, gaan we zeker een biertje drinken en onze reisverhalen uitwisselen!
Adios,
Yvonne -
02 Oktober 2009 - 18:01
Nicole:
Eindelijk even tijd om je verslag rustig te lezen. En heel even je stem gehoord, lekker hoor!
Ik denk dat je die uitdaging van 6439 nog wel aan gaat. Bikkel!
Maar nu eerst even genieten van de zon...
Une grande bissou,
Nicole
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
