LEVEN IN EEN AQUARIUM

ACTIEVE VULKAAN, HALLO REGENSEIZOEN, IK BEN BEZIENSWAARDIGHEID, MENSENBOTTEN, VERDWAALD IN DE JUNGLE, AQUARIUM-DUIKEN, ZWART STRAND

We vliegen naar Jogyakarta (Java) om ons visum te verlengen, helaas duurt dit 3 dagen waarin we meerder malen uuuuren in een rij moeten wachten. In onze vrije uurtjes gaan we naar Borobudur; een eeuwenoude budist tempel met zijn velen stupas op de top. Wij zijn niet zo van de tempels maar dit is een beroemde trekpleister van Indonesië en een van de wereld wonders, dus oke.
Zodra we verder kunnen reizen nemen we de 8 uur durende treinrit naar Probolingo voor maar €4, maar comfortabel is het niet….onze benen zijn verstrengeld en onze bovenlichamen tegen elkaar geplet.
De uitzichten zijn groen, groener, groenst met rijstvelden, palmbomen, riviertjes en krakkemikkige huisjes waar je recht naar binnen kan kijken vanuit de trein. De uitzichten vervelen dus niet.
In probolingo moeten we weer om 1:45 uit bed om de zonsopkomst en mistwolken bij Mt. Bromo te bewonderen en vervolgens de krater-rim te beklimmen. De vulkaan pruttelen diep daarbinnen en er is een constante rookpluim die langs de steile wand omhoog komt; actief dus.

In de stad Surabaya aangekomen regent het pijpenstelen en zijn de wegen in riviertjes veranderd. We worden vrolijk van het moderne hotel wat we uitgekozen hadden. Airco, warme douche (eindelijk weer eens na lange tijd), zelfs een TV en roomservice. We bestellen 4 maaltijden voor ons tweetjes en hebben geen probleem dit weg te werken. Onze verwennerij op sinterklaasdag! (De nacht ervoor hadden we nog een badkamer met een emmer met koud water als douche, geen wastafel en gat in de grond als toilet….)
We zeggen gedag tegen de luxe en vliegen&bussen naar regenachtig Malino in Sulawesi; hallo regenseizoen! Vanaf hier gaan er helaas geen bussen naar onze volgende bestemming Pantai Bira, niemand spreekt engels, en iedereen staart ons aan omdat hier maar weinig toeristen komen. Uitdaging. We lopen naar de markt met een briefje met onze bestemming, binnen no time zijn we omringt door ruim 20 locals welke in Indonesisch tegen ons praten. Met pen en papier onderhandelen we en zo is ons privé-transport geregeld. De rit duurt 4 uur door de bergen en smalle slingerwegen. De chauffeur heeft wel 100 keer de weg gevraagd gezien hij nog nooit zo ver buiten zijn dorp is geweest.
Het dorpje bestaat uit letterlijk 1 straat en het aantal geiten is groter dan het aantal auto’s. Het wordt met name bezocht door toeristen uit Indonesië en IK ben hun grootste bezienswaardigheid (blond en blauwe ogen). Telkens als ik me op straat bevind komen ze naar me toe en willen met me op de foto waarbij volop gegiecheld wordt. Ik wordt beroemd!
Bij de onderwaterwereld tijdens het duiken ben IK weer de toerist en geniet van het koraal, vissen en zeeschildpadden.

Om van zuid naar centraal Sulawesi te komen hebben we een busrit van 5,5 uur , 7 uur wachten en nog een bus van 7 uur. En dan zijn we in Rantepao; een dorpje gelegen in het berg gebied Tanja Toraja. Met ons gehuurde scootertje verkennen we de omgeving welke echt prachtig is hier. Wij rijden langs rijstvelden waar buffalo’s in modderpoelen relaxen en overal zien we traditional houses (een plek voor familiebijeenkomsten).
De toraja geloven dat je dingen mee kan nemen naar het leven na de dood dus naast offers tijdens je begrafenis wordt veel waardevols meegegeven in je graf wat tot plunderingen leidde. Dus ze besloten de graven te verstoppen in grotten of hoog in de bergwand te hangen. We hebben veel van deze graven gezien. Er waren ook veel rottende doodskisten waar de botten uit waren gevallen, je zag veel hoopjes botten en skeletten. Erg indrukwekkend.
Op de lokalen markt zagen we veel water buffalos welke netjes gewassen waren. De ene nog groter en met nog grotere hoorns dan de ander. Sommige zijn albino met blonde haren en blonde ogen welke meer waard zijn dan een nieuwe auto. Buffalo’s worden kado gedaan en geofferd bij een begrafenis van naaset familie. De spirit gaat met je mee naar de hemel. Dus na je dood krijg je je grootste en duurste kado. De Toraja leven pas na hun dood.

Onze volgende bestemming is in noord Sulawesi , Bunaken Island waar geen wegen zijn maar smalle paden. Wij denken dat ons hotel niet ver van de haven is dus beginnen te lopen. De lokale mensen geven ons een richting en zeggen dat het ver is wat we niet geloven en ondanks dat het begint te regenen lopen we stug door. Het pad wordt al snel een modder pad met velen zij-paden in een jungle en geen mensen. Tsjah, we verdwalen! Geen idee hoe ver het is en of we in de juiste richting lopen…. Na 2 uur door de jungle met onze backpack, verregend, moe, hongerig, en niemand gezien te hebben horen we dan eindelijk iemand hout kappen. Yes, onze redding! Hij leid ons van het ene pad, naar het andere, door dikke jungle tot we op een strand aankomen. Dit hadden we nooit gevonden…… Pffff.
Na een koude douche, droge kleren en een hapje kruipen we in ons mosquito net; de enige muggen vrij ruimte.
Onze dagen hier bestaan voornamelijk uit lekkere lange duiken (70/80 minuten; we nippen onze lucht). Uitstekende visability en direct het gevoel alsof ik in een groot aquarium zwem. Schools of fish, kleurrijk koraal, mini krabbetjes, onderwater rupsjes, lelijke vis die compleet hetzelfde is als het zand/koraal dus die je niet ziet tot je m een tikje geeft, giftige water-slang, tonijn, haaitjes, zeeschildpadden. Prachtig gewoon!!

Van het witte zandstrand gaan we naar het zwarte strand in Batuputih. Een schattig klein dorpje waar meer varkens zijn dan brommers. Ik geniet enorm van de strandwandeling, zooo apart; witte golven, zwart strand en groen regenwoud. Gaaf dat kleurencontrast.
En wéér midden in de nacht uit bed. Dit keer voor een jungle walk in Tongkoko-Batuangas Dua Saudara Nature Reserve (mond vol).
En daar loop ik dan met mijn lange broek, sokken over broek, longsleeve en sjaal over hoofd; super heet maar anders ben ik de lievelingsmaaltijd voor de muggen.
Naast een cuscuse (soort wasbeer in hoge boom,) een tucan en een gifgroene slang hebben we gelukkig ook de tarsiers gezien, dat zijn mini-aapjes (echt maar 20 cm ofzo) met grote ogen die van de ene plek naar de andere springen. De grote aap was Jason welke hoog in een gigantische boom klom. Wow!
Na ruim 6 uur door de jungle was het wel welletjes en relaxte we op het black&white sand beach (zwart vulkaanzand met aangespoeld wit koraal) waar ik als een klein kind mooie schelpjes zocht (paars, blauw, groen).
Smiddags gaan we terug naar dit strand om te snorkelen en voor een grotere schelpenjacht, maar ons strand is weg….het is vloed…en op de terugweg moeten we zelfs door de jungle rennen gezien er totaal geen strand meer over is….alsnog velen muggen bulten…..grrrrr.

Het is tijd om naar onze kerstbestemming te gaan dus we vliegen naar Ambon op de Maluku----wordt vervolgd----


WIST JE DAT:
- We dol zijn op het straat-eten Sate Ayam? Kip spies met pindasaus en plak rijst, mjammie.
- Je hier overal scooters ziet? 2 volwassene met 2 kinderen op 1 scooter, 2 volwassenen met 2 geiten op 1 scooter, 1 persoon met omgebouwde mini restaurant op 1 scooter. Niks is te gek.
- De hand van alle chauffeurs constant op de claxon hangt? Tuuuuuutttt tuuuuuut
- We op Bunaken en Batuputih family style dinner hadden? Op gezette tijden krijg je 3 maaltijden per dag. Dit gezien het zo afgelegen ligt dat er geen dorpjes/restaurants in de buurt zijn.
- Ik het vele avonden super heet had? maar zonder lange broek, sokken, longsleeve wordt ik lek geprikt….

SPREUK VAN DE DAG:
- We travel not to escape life but for life not to escape us.