THE SUMMER OF “YES”
Blijf op de hoogte en volg Carla
28 Juli 2014 | Canada, Qualicum Beach
DUBBEL GOED&SLECHT NIEUWS, WERKUREN GEHALVEERD, VISUM KWIJT?, OVERAL ’JA’ OP ZEGGEN, RUN OR DYE, WK MET DUTCHIES, TUBING, GEK VAN MIJN GEDACHTEN, MEEST MOEILIJKE BESLISSING EVER!
Vrijwel meteen nadat Viola was vertrokken kreeg ik dubbel goed nieuws.
Eindelijk (na 17 weken) heb ik de Letter of Acceptance ontvangen dat ik genomineerd ben door de provincie. Dit betekend dat ik mijn aanvraag voor Permanent Residence (PR) in kan dienen samen met een aanvraag voor verlenging van mijn werkvisum.
Nu is het gewoon ’n jaartje wachten tot ik de PR-card ontvang. Eindelijk…..die visum ellende is voorbij!!
Of niet…..?!....wordt vervolgt….
Het andere goede nieuws is dat Jason al een maand op zee zit en dus al halverwege zijn trip is én in Port Hardy moet lossen wat betekend dat ik hem 2 daagjes kan bezoeken!
Dus Hup die auto in voor een 4,5 uur durende rit naar het noorderpuntje van het eiland. We maken een mooie wandeling in Cape Scott Provincial Park en doen wat drankjes in de locale bar.
En dan, na dubbel goed nieuws komt dubbel slecht nieuws.
De 2 leuke dagen in Port Hardy sluiten we af met een ruzie en als ik thuis kom ontvang ik een brief van de manager dat hij (met directe ingang) mijn uren halveert. “Let’s run away!” was het eerste wat in me opkwam. Want dit heeft grote gevolgen!
Gezien ik nu niet meer voldoe aan de eisen waaronder ik genomineerd ben (werkweek van minimaal 30 uur) dreig ik mijn nominatie kwijt te raken, waarna de aanvraag voor Permanent Residence wordt gecanceld, samen met mijn huidige werkvisum, ….waardoor ik Canada moet verlaten.
Gezien mijn werkgever had beloofd me te sponsoren met dit visum traject en wellicht niet inzagen dat ze in breuk waren met hun afspraken met deze consequenties als gevolg, nam ik aan dat ze hun brief wel zouden herzien.
Had ik het even mis…. ’ I am sorry if it affects you negatively but we will not reconsider....’
-I know everything happens for a reason, but sometimes I wish I knew what the reason was.-
Dussss……Dan maar eens gaan bekijken wat de opties zijn; andere baan zoeken kan niet want met mijn verlengde werkvisum is het niet toegestaan om bij een andere werkgever/ andere functie /andere locatie te werken. Provincie niet inlichten over deze wijziging en hopen dat ze er niet achter komen; maar ja, het duurt nog een jaar en ik kan niet rondkomen met dit halve salaris. Illegaal werken is te riskant, als ze erachter komen kan ik per direct het land verlaten en kom er nooit meer in. Trouwen? Maar zijn we wel de juiste match samen? Gewoon lekker terug naar Nederland dan maar? Maar is dat wel wat ik wil??? Dan gaan mijn gedachten weer naar de vele dingen die ik ga missen hier, wetende dat er geen weg meer terug is, en dat ik dan weer heel mijn leven op z’n kop zet….
Aaaaaaaahhhh ik wordt gek! Mijn gedachten blijven in circles gaan….
Zonder er met Jason over te praten los ik niks op, en hij dobbert nog ergens op zee dus ik ga proberen alles los te laten en te genieten van de zomer, en dat doe ik door overal “JA” op te zeggen.
En zo rij je 175 km naar Victoria voor een 5 KM hardloop event, haha. Het is de Run or Dye, world’s most colourful run waarbij je door verschillende kleurstations rent en bekogeld wordt met powder paint. Echt lachen!
Ook bouw ik zandkastelen met mijn Canadeese nichtjes, heb drankjes bij de buren, ga naar de vuurwerkavond op Canada Day, een lunch hier, een sleepover daar, en kijk WK voetbal met een groep Nederlanders welke hier wonen. Iedereen in oranje gekleed en met Nederlandse lekkernij, zoals appelkruimeltaart, bitterballen en drop.
Ook zei ik “JA” tegen een dagje tuben op de rivier. Met 13 opblaas bootjes/banden en genoeg drankjes 6 uur lang dobberen op de rivier en door stroomversnellingen. Genieten!
En nog een “JA” op een kampeerbruiloft; weekend kamperen op Saltspring Eiland met een bruiloftfeest van Jason’s nicht. Van Jasons naaste familie kon niemand komen dus besloot ik gewoon de Roberts familie te vertegenwoordigen. Gezien ik toch al veel van Jasons ooms/tantes/neven/nichten ken was het een super gezellig weekend.
En dan, eindelijk, na 2 maanden op zee, komt Jason weer thuis van zijn heilbot trip. Maar niet voor lang….het was maar voor 4,5 dag en nu is hij weer weg voor zalm.
Gelukkig hebben we wel tijd gehad voor lastige gesprekken; visum oplossingen/relatie/toekomst.
We houden allebei nog wel van elkaar maar twijfelen of we een gelukkige toekomst zien samen.
Een definitieve keus is nog niet gemaakt maar gesprekken over een mogelijke terugkeer hebben al wel plaatsgevonden, al hoopt Jason dat ik nog van gedachte verander.
De definitieve keus is zóó moeilijk!!
WIST JE DAT:
- Ik op weg naar het noorden een beer op de weg heb gezien. Blijft fascinerend!
- Ik de ganzen als koosnaampje ‘schatjes’ en ‘poepedoosjes’ noem? Hihi
- We hier al écht zomer hebben gehad? 2 weken achter elkaar zon en ca 30 graden?
- De heetste dag was 33 graden in huis en 44 graden buiten in de tuin. Pfffffff
- Ik regelmatig uit ‘t werk ‘n uurtje naar het strand ga? Wat dat betreft is de halvering van mijn werkuren in een perfect seizoen, hihi
SPREUK VAN DE DAG:
Sometimes the worst battle you have to fight is between what you know and what you feel.
Vrijwel meteen nadat Viola was vertrokken kreeg ik dubbel goed nieuws.
Eindelijk (na 17 weken) heb ik de Letter of Acceptance ontvangen dat ik genomineerd ben door de provincie. Dit betekend dat ik mijn aanvraag voor Permanent Residence (PR) in kan dienen samen met een aanvraag voor verlenging van mijn werkvisum.
Nu is het gewoon ’n jaartje wachten tot ik de PR-card ontvang. Eindelijk…..die visum ellende is voorbij!!
Of niet…..?!....wordt vervolgt….
Het andere goede nieuws is dat Jason al een maand op zee zit en dus al halverwege zijn trip is én in Port Hardy moet lossen wat betekend dat ik hem 2 daagjes kan bezoeken!
Dus Hup die auto in voor een 4,5 uur durende rit naar het noorderpuntje van het eiland. We maken een mooie wandeling in Cape Scott Provincial Park en doen wat drankjes in de locale bar.
En dan, na dubbel goed nieuws komt dubbel slecht nieuws.
De 2 leuke dagen in Port Hardy sluiten we af met een ruzie en als ik thuis kom ontvang ik een brief van de manager dat hij (met directe ingang) mijn uren halveert. “Let’s run away!” was het eerste wat in me opkwam. Want dit heeft grote gevolgen!
Gezien ik nu niet meer voldoe aan de eisen waaronder ik genomineerd ben (werkweek van minimaal 30 uur) dreig ik mijn nominatie kwijt te raken, waarna de aanvraag voor Permanent Residence wordt gecanceld, samen met mijn huidige werkvisum, ….waardoor ik Canada moet verlaten.
Gezien mijn werkgever had beloofd me te sponsoren met dit visum traject en wellicht niet inzagen dat ze in breuk waren met hun afspraken met deze consequenties als gevolg, nam ik aan dat ze hun brief wel zouden herzien.
Had ik het even mis…. ’ I am sorry if it affects you negatively but we will not reconsider....’
-I know everything happens for a reason, but sometimes I wish I knew what the reason was.-
Dussss……Dan maar eens gaan bekijken wat de opties zijn; andere baan zoeken kan niet want met mijn verlengde werkvisum is het niet toegestaan om bij een andere werkgever/ andere functie /andere locatie te werken. Provincie niet inlichten over deze wijziging en hopen dat ze er niet achter komen; maar ja, het duurt nog een jaar en ik kan niet rondkomen met dit halve salaris. Illegaal werken is te riskant, als ze erachter komen kan ik per direct het land verlaten en kom er nooit meer in. Trouwen? Maar zijn we wel de juiste match samen? Gewoon lekker terug naar Nederland dan maar? Maar is dat wel wat ik wil??? Dan gaan mijn gedachten weer naar de vele dingen die ik ga missen hier, wetende dat er geen weg meer terug is, en dat ik dan weer heel mijn leven op z’n kop zet….
Aaaaaaaahhhh ik wordt gek! Mijn gedachten blijven in circles gaan….
Zonder er met Jason over te praten los ik niks op, en hij dobbert nog ergens op zee dus ik ga proberen alles los te laten en te genieten van de zomer, en dat doe ik door overal “JA” op te zeggen.
En zo rij je 175 km naar Victoria voor een 5 KM hardloop event, haha. Het is de Run or Dye, world’s most colourful run waarbij je door verschillende kleurstations rent en bekogeld wordt met powder paint. Echt lachen!
Ook bouw ik zandkastelen met mijn Canadeese nichtjes, heb drankjes bij de buren, ga naar de vuurwerkavond op Canada Day, een lunch hier, een sleepover daar, en kijk WK voetbal met een groep Nederlanders welke hier wonen. Iedereen in oranje gekleed en met Nederlandse lekkernij, zoals appelkruimeltaart, bitterballen en drop.
Ook zei ik “JA” tegen een dagje tuben op de rivier. Met 13 opblaas bootjes/banden en genoeg drankjes 6 uur lang dobberen op de rivier en door stroomversnellingen. Genieten!
En nog een “JA” op een kampeerbruiloft; weekend kamperen op Saltspring Eiland met een bruiloftfeest van Jason’s nicht. Van Jasons naaste familie kon niemand komen dus besloot ik gewoon de Roberts familie te vertegenwoordigen. Gezien ik toch al veel van Jasons ooms/tantes/neven/nichten ken was het een super gezellig weekend.
En dan, eindelijk, na 2 maanden op zee, komt Jason weer thuis van zijn heilbot trip. Maar niet voor lang….het was maar voor 4,5 dag en nu is hij weer weg voor zalm.
Gelukkig hebben we wel tijd gehad voor lastige gesprekken; visum oplossingen/relatie/toekomst.
We houden allebei nog wel van elkaar maar twijfelen of we een gelukkige toekomst zien samen.
Een definitieve keus is nog niet gemaakt maar gesprekken over een mogelijke terugkeer hebben al wel plaatsgevonden, al hoopt Jason dat ik nog van gedachte verander.
De definitieve keus is zóó moeilijk!!
WIST JE DAT:
- Ik op weg naar het noorden een beer op de weg heb gezien. Blijft fascinerend!
- Ik de ganzen als koosnaampje ‘schatjes’ en ‘poepedoosjes’ noem? Hihi
- We hier al écht zomer hebben gehad? 2 weken achter elkaar zon en ca 30 graden?
- De heetste dag was 33 graden in huis en 44 graden buiten in de tuin. Pfffffff
- Ik regelmatig uit ‘t werk ‘n uurtje naar het strand ga? Wat dat betreft is de halvering van mijn werkuren in een perfect seizoen, hihi
SPREUK VAN DE DAG:
Sometimes the worst battle you have to fight is between what you know and what you feel.
-
28 Juli 2014 - 08:06
Christel:
Hoi Carla,
Wauw wat een verhaal weer ! Heel erg dubbel: de ene tegenslag en daarna weer wat mooie geluksmomenten. Tussen je denken en je gevoel zit een groot verschil ja. Helaas ken ik dat gevoel op dit moment ook !!! Heel veel sterkte en denk aan jezelf, meid. Kop op !!! Een dikke knuffel en kus van mij. xxx -
28 Juli 2014 - 09:44
Hans En Joke V.d. Sanden:
Hoi Carla, Het is weer heftig !!! Zoveel dingen tegelijk die je toch even op een rijtje moet zetten en er ook wat nachtjes over moet slapen om beslissingen te kunnen nemen. Probeer inderdaad ook van de leuke dingen te genieten en wij lezen dat je dat ook doet. Grijze oma zou zeggen: Komt tijd ,komt raad!!!! Heel veel succes en een dikke knuffel uit Boxtel!!!
-
28 Juli 2014 - 10:21
Reinier:
Oops, ik dacht steeds wanneer zeg je nu Ja tegen Jason, maar al lezende kwam ik de er achter dat Jason de vraag niet stelde en jij hem niet kan beantwoorden..........................................deceptie..........
Je zie, afspraken maken mensen is moeilijk, weinig voegen woord bij daad. Kan je niet ergens anders beginnen parttime voor dezelfde uren en daarvoor een aanvullende werkvisum vragen?? zodat je ineens een volledige werkweek aan uren lijkt te hebben??
Ken de Canadese regels niet, maar duidelijk is dat ook daar "Geert Wilders" daar aan de touwtjes trekt.
Maar be happy, beter een lachende gek dan een huilende.............
-
28 Juli 2014 - 14:27
Chantal:
Hey Carla, Wat een dubbele boodschappen allemaal. Aan de ene kant genieten van al het moois wat canada heeft, maar aan de andere kant..... wan ellende. En dan nog de keuzes die je moet maken.
Wel moeilijk hoor. Ik geloof goed dat je blijft malen. Dan kom je in ieder geval tot een goede keuze voor jou.
Yes!!! Genieten dan maar!!! Wat je daar allemaal doet en meemaakt, pakken ze je NOOIT meer af, wat je besluiten ook mogen zijn.
Heel veel liefs Chantal -
28 Juli 2014 - 14:56
Tante Ria:
Alles wat ik aan je zou willen schrijven hebben andere al gedaan.
Wij wensen je veel wijsheid met je beslissingen.
Veel liefs van ons. -
28 Juli 2014 - 15:10
Renate:
Lieve Carla, ik denk dat je op dit moment geen verkeerde keuze kan maken
Ik hoop dat de keuze die je gaat maken, vol overgave is en dat je voor die keuze volledig gaat!
De enige slechte keuze, is om geen keuze te maken..........
Succes!
Liefs Renate -
28 Juli 2014 - 16:07
Ons Pap En Ons Mam:
Ondertussen heb je enkele Skype momenten met het thuisfront gehad met verhelderende uitspraken, maar toch.........DE beslissing ligt bij jou schat.
Ik sluit me aan bij de zin van Renate hierboven.
Wel weer een mooie spreuk onder je verhaal !!!
We love you !!!
XXX -
28 Juli 2014 - 16:15
Odeke:
Wat zit je in een lastige situatie. Knap dat je toch nog geniet van zoveel leuke dingen.
Heel veel succes! -
28 Juli 2014 - 18:08
Bettie:
Hoi Carla,
Dat is balen zeg. Dat zijn lastige keuzes die je moet maken. Achteraf is altijd makkelijk te zeggen "had ik maar ....". Het is goed dat Jason en jij dit ook samen bespreken. Neem geen overhaaste beslissingen. Gun je zelf tijd om deze beslissing te nemen. Je kunt immers niet meer terug als je daar vertrekt. Praat er eens met vriendinnen over. Zij hebben misschien weer een andere kijk op de situatie zoals je het zelf misschien nog niet bekeken hebt.
Heel veel sterkte met het nemen van de "juiste" beslissing (wat deze ook mag zijn). Geniet nog van de mooie momenten.
Groeten Bettie XXX -
28 Juli 2014 - 21:34
Nicole:
Ha Carla,
Tjee wat een rollercoaster. Maar fijn dat je het zo open kunt delen met Jason, maar ook met je familie en vrienden. Heel veel sterkte met je beslissing en ik geloof in een paar dingen;
Alles gebeurt met een reden,
volg je hart/buikgevoel
And if it is not oke in the end, it is not the end....
Veel sterkte en ondertussen genieten van het ja zeggen
X nicole -
28 Juli 2014 - 21:41
Ine :
Dag Carla. jouw verhaal gelezen te hebben vind ik dat je een sterke vrouw bent.
Je denken en voelen kun je goed verwoorden en wat ik erg knap vind is dat je de tijd neemt om het even proberen los te laten wat niet makkelijk is zo ver van huis zonder je vriendinnen en je familie, om straks daardoor de juiste beslissing voor jezelf te kunnen nemen.
Het is zeker niet gemakkelijk
Jouw spreuk geeft duidelijk weer in welke situatie je verkeert en hoe je je voelt.
Iedereen ziet jou het liefste heel gelukkig.
Je geniet van ook de mooie dingen daar en ik denk ook vooral van de mooie indrukwekkende natuur daar.
Dat vind ik goed om te horen telkens in je verhalen.
Carla, ik wens je heel veel sterkte met het maken van de juiste keuze voor jezelf
Veel liefs, Ine, de zus van je vader.
-
29 Juli 2014 - 08:58
Örjan:
Hey Lala,
Iedereen kan de worsteling lezen en voelen die je beschrijft. Uiteindelijk moeten jullie dit gezamenlijk tot een oplossing brengen waarbij jij zelf de belangrijkste bent. Gezien je voorliefde voor spreuken, hier nog een aantal ter overweging en ondersteuning;
- Ga niet waar de weg je leidt, maar ga waar geen pad is en laat je eigen spoor achter
- Kijk eens om op je levenspad en zie de kiezels die bergen leken voorje ze passeerde
- Geluk bestaat uit drie dingen: iets om van te houden, iets om te doen en iets om op te hopen
- Geen wijsheid zonder verwarring
Veel sterkte en succes maar blijf vooral lachen en genieten!
groet uit Den Bosch :-) -
30 Juli 2014 - 16:02
Tante Wil:
Hoi Carla
Wat moet ik hier nog aan toevoegen na al die lieve reacties van vrienden en familie
.ons moeder zou zeggen komt allemaal wel weer goed laten we daar maar van uitgaan komt tijd komt raad. Dikke knuffel van de Donkies -
30 Juli 2014 - 18:05
Vi:
Love you denk aan je. Xxx
-
31 Juli 2014 - 17:09
Gijs :
He Carla, Dat is een heel verhaal.. En idd heel erg dubbel. Ik snap dat het een moeilijke beslissing is.. en wens je vanaf hier heel veel sterkte met je keuze.. Ik hoop dat je er uit gaat komen. En je de goede beslissing neemt voor jezelf. Dikke knuffel Gijs. X
-
01 Augustus 2014 - 12:01
Niki:
Hi Carla,
Jeetje, keuzes!! En wat voor een keuzes.. Moeilijk!
Ook omdat alles samen valt en met elkaar te maken heeft: visum, werk, liefde..
Je hebt natuurlijk ook een leventje opgebouwd daar, 2 plekken die als thuis voelen nu. Beide keuzes zullen ongetwijfeld verdrietig zijn.
Knap dat je dit zo met iedereen deelt.
En wat een lieve woorden van iedereen! Ik denk dat je de berichtjes leest met een lach en een traan..
Uiteindelijk zal jij de knoop door moeten hakken.. Take you're time en toi toi toi!
Liefs Niki -
07 Augustus 2014 - 08:07
Jente:
he lief nichie,de keuzes die je moet maken zijn niet gemakkelijk, maar wat een avonturen heb je allemaal al beleefd zeg! Koester ze en volg je gevoel. Je komt er wel! Succes ermee. xx
-
07 Augustus 2014 - 13:07
Marleen:
Wat een moeilijke keuzes... hopelijk heb je al veel steun gehad aan al deze vrienden en familie die met je meeleven en mooie dingen zeggen. Ik weet niet of je inmiddels al knopen hebt doorgehakt (wij waren op vakantie), maar ik vind dat je dat je ontzettend je best hebt gedaan en nog steeds doet om iets moois te maken van je leven. Dat blijkt uit elk blog dat je schrijft. Wat je ook beslist en hoe het dan ook uitpakt, meer dan je best kun je niet doen (schijnt ook een spreuk te zijn :)). En mijn oma (mijn andere) zei ooit: als je zo oud bent als ik dan vallen alle puzzelstukjes op zijn plaats. Hopelijk is dat bij jou ook het geval (alleen iets eerder dan je 85e :)).
Liefs uit Nijmegen -
07 Augustus 2014 - 21:34
Jacqueline De Jong:
Hey meis,
met de spreuk "Make each day count"" weet jij wel raad. Toffe dingen weer gedaan.
zoals anderen ook al hebben gezegd; die zijn In the pocket!!
Hpu vol met JA zeggen, geniet, beleef en zeg na goede overweging volmondig JA tegen die zware beslissing die gaat volgen.
Ik wens sterkte en een dikke kusz vanuit Harderwijk!
xx -
14 Augustus 2014 - 21:01
Willemien:
Hee Carla,
Afgaande op de titel ( the summer of yes) dacht ik een positief verhaal te lezen. Deels is dat natuurlijk ook zo, mooie dingen gezien en meegemaakt weer. Met name in Victoria, gaaf dat je daaraan hebt meegedaan!
En ook flinke tegenvallers, heftige gesprekken, twijfels. Moeilijke tijd, veel in je eentje moeten bedenken en oplossen. Respect voor jou! Alles wat iedereen hierboven heeft geschreven onderschrijf ik. Alle raadgevingen, goede wensen en goede bedoelingen ten spijt, is er toch maar eentje die de dingen beslist. En dat ben jij..
We denken met plezier terug aan de middag toen we bij jou waren. We zagen je stralen en gelukkig zijn. Maar we zagen en hoorden ook je eenzaamheid en de twijfel. Uiteindelijk kom je er uit wat het beste voor je is.
We denken aan je,
Liefs Martien en Willemien
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
