GOODBYE, HELLO.
Blijf op de hoogte en volg Carla
31 Augustus 2012 | Canada, Qualicum Beach
PIJNLIJK GOODBYE, EERSTE WEEK ZONDER JASON, SWEET HELLO, EVEN WENNEN ALLEMAAL, EEN BOTS MET HET TUBEN, APPELS PLUKKEN EN OESTERS OPDUIKEN, AUTO GEKOCHT OP VEILING!
Oke, wat willen jullie horen: Geen nieuws of slecht nieuws??
Het slechte nieuws dan maar? Het valt tegen!
Nou, dat is dan gezegd. Ik zal even bij het begin beginnen.
Mijn avontuur is ongeveer 3 weken geleden begonnen op 12 augustus.
Met veel tranen heb ik op het vliegveld afscheid genomen van mijn familie. Een pijnlijke Goodbye.
In Canada aangekomen begon ik zenuwachtig te worden. Zal ik mijn visum krijgen of sturen ze me terug naar Nederland…..hmmm….er was een lange, 2 uur durende rij bij de immigratie met voornamelijk kleine Chinezen. Ik torende er dus lekker bovenuit. Eenmaal aan de beurt antwoorden ik alle vragen naar tevredenheid en verscheen er een mooi visum in mijn paspoort.
Janice (Jasons moeder) en Stacy (Jasons zus) hebben me een warm welkom gegeven en we verbleven in een lux hotel in Vancouver zodat ik de dag erop meteen mijn verzonden bagage mee kon nemen naar Vancouver Island.
Omdat Jason nog aan het vissen was verbleef ik de eerste week bij Janice. Het was mooi weer dus we hebben ons goed vermaakt: lekker naar de zee, marktje bezocht, maar ook poetsen in Jasons huis (het leek wel of er een bom ontploft was, help, is dat mijn kerel?!), ziektekosten regelen, schoolboeken kopen en ander geregel.
Vrijdagochtend om half 6 was het zover. Janice en ik reden naar een haven in het noorden van het eiland. Het was gaaf om de vissersboot aan te zien komen. En daar was hij dan, Jason! Hij sprong van de boot recht in mijn armen. A sweet HELLO! Janice sprong op de boot en zo kon ik mijn kerel al wat eerder meenemen naar huis. Het was wel weer even wennen aan elkaar.
Bij Jason thuis aangekomen kwam ook het moment om mijn spulletjes uit de dozen te halen en een plekje te geven. Ik had verwacht dat dit leuk zou zijn. Nou nee, in tegendeel! Ik vond het raar…zo definitief…ik weet niet….effe een moeilijk moment. Dus meteen gestopt en vanaf toen elke dag een beetje gedaan. Da’s beter.
Het weekend was heerlijk. We zijn naar de rivier gegaan en hebben van The Nose gesprongen (7 meter, hiepla). Wezen shoppen voor in huis. En met Chris en Kell wezen tuben; met een band de stroming van de rivier af, biertje in de hand, lekker relaxed, tot er weer een stroomversnelling kwam, hiehaaa, en 1 keer….hiehaa….whooo….BOTS….met mijn hoofd op een steen…Ai…flinke bult…
Maandag en Dinsdag moest Jason weer werken op de boot en heb ik weer 2 dagen mat Janice gehad (bankrekening openen, iphone gekocht (YES) met canadees telnr). Daarna hebben we nog één weekje samen gehad voordat mijn school begon. En die week…was lang niet zo leuk als gehoopt. In plaats van hopeloos verliefd op elkaar te zijn waren er veel irritaties wat me erg verdrietig maakte…..
Gelukkig hadden we ook leuke momenten!
Lekker met de boot naar het onbewoonde eiland Jambolaya (ofzoiets) en daar een wandeling naar een vervallen huis gemaakt. Onderweg kregen we honger en plukte we wat appels. We zagen een heerlijke grote appel hoger in de boom. Jason gooit de rugzak, PLOEP, de appel valt op de grond, en uhhh…geen PLOEP van de rugzak, die hangt mooi op de plek waar de appel hing. Niet geheel doordacht. Met een stok hebben we hem toch bevrijd. We hebben ook nog wat appels aan een schaap met ringkelende dreadlock-haren gegeven. Beeehhhh. Voordat we terug vaarde nog even wat oesters van de bodem van de baai opduiken (lekker voor op de BBQ) en een drankje doenbij ondergaande zon op het eiland Moskieto.
En dan nu: het verhaal hoe Carla haar auto kocht! Bij Jeffersons Auctions, Autoveiling!! Met mijn veilingnummer in de hand wachtte ik tot de auto voorbij kwam die ik wou, en dan is het opletten geblazen. Die man praatte zóóóó snel!! BlaBlaBlaBlaBla…fourthousandfivehundred…neej…wachten tot hij naar bodemprijs gaat…BlaBlaBla…Threethousandonehundred…zal ik het doen?zal ik het doen? Ja! Mijn nummer vliegt omhoog…SOLD for Threethousandtwohundred….huh?...ik had niet eens door dat iemand anders ook had geboden en hij alweer een stap verder was…..haha…Maar ik heb hem dus gekocht. Lachen! Een klein grijs muisje genaamd Crevrolet Optra uit 2005 welke benzine nipt in plaats van zuipt. (hij moest echter wel meteen naar de garage…)
En dan nu…..time to go to school!
MIJN NIEUW ADRES: (voor briefjes en kaartjes enzo, hint, hint)
Jason Roberts & Carla van de Westelaken
1735 Nahmint Road
V9K 2M8 Qualicum beach, BC
Canada
Phone: 1 250 228 3748
WIST JE DAT:
- Mijn laatste weken in Nederland geweldig waren? Allemaal leuke dingen gedaan, geweldig afscheidsborrel en een onvergetelijke surpriseparty. Maar het was ook moeilijk…
- Ik 11 uur vliegen heerlijk vond? Lekker effe helemaal niks doen, dutje doen, niks doen, boekje lezen, en weer niks doen.
- Ik na de immigratie ook nog in een rij kwam bij de douane? Bloemzaadjes zijn niet toegestaan. Foei. Maar ik heb nu wel ‘Border Security’ life meegemaakt. Leuk!
- Ik al enkele aparte verschillen heb ontdekt? Rechtsafslaan mag bij rood stoplicht, je moet betalen als je pinautomaat van andere bank gebruikt en ook inkomende telefoongesprekken gaan van je belbundel af. Vreemd allemaal he?!
- Ik al tientallen herten heb gezien? De beer ook in de buurt is geweest maar ik die jammergenoeg nog niet heb gezien?
- Ik eigenlijk een grote auto wilde? Maar deze veel meer benzine verbruiken en ik toch dagelijks ruim 200 km rij een verstandige keus moest maken door een klein autootje te kopen. Snif.
SPREUK VAN DE DAG:
- Do not give up, the beginning is always the hardest.
Oke, wat willen jullie horen: Geen nieuws of slecht nieuws??
Het slechte nieuws dan maar? Het valt tegen!
Nou, dat is dan gezegd. Ik zal even bij het begin beginnen.
Mijn avontuur is ongeveer 3 weken geleden begonnen op 12 augustus.
Met veel tranen heb ik op het vliegveld afscheid genomen van mijn familie. Een pijnlijke Goodbye.
In Canada aangekomen begon ik zenuwachtig te worden. Zal ik mijn visum krijgen of sturen ze me terug naar Nederland…..hmmm….er was een lange, 2 uur durende rij bij de immigratie met voornamelijk kleine Chinezen. Ik torende er dus lekker bovenuit. Eenmaal aan de beurt antwoorden ik alle vragen naar tevredenheid en verscheen er een mooi visum in mijn paspoort.
Janice (Jasons moeder) en Stacy (Jasons zus) hebben me een warm welkom gegeven en we verbleven in een lux hotel in Vancouver zodat ik de dag erop meteen mijn verzonden bagage mee kon nemen naar Vancouver Island.
Omdat Jason nog aan het vissen was verbleef ik de eerste week bij Janice. Het was mooi weer dus we hebben ons goed vermaakt: lekker naar de zee, marktje bezocht, maar ook poetsen in Jasons huis (het leek wel of er een bom ontploft was, help, is dat mijn kerel?!), ziektekosten regelen, schoolboeken kopen en ander geregel.
Vrijdagochtend om half 6 was het zover. Janice en ik reden naar een haven in het noorden van het eiland. Het was gaaf om de vissersboot aan te zien komen. En daar was hij dan, Jason! Hij sprong van de boot recht in mijn armen. A sweet HELLO! Janice sprong op de boot en zo kon ik mijn kerel al wat eerder meenemen naar huis. Het was wel weer even wennen aan elkaar.
Bij Jason thuis aangekomen kwam ook het moment om mijn spulletjes uit de dozen te halen en een plekje te geven. Ik had verwacht dat dit leuk zou zijn. Nou nee, in tegendeel! Ik vond het raar…zo definitief…ik weet niet….effe een moeilijk moment. Dus meteen gestopt en vanaf toen elke dag een beetje gedaan. Da’s beter.
Het weekend was heerlijk. We zijn naar de rivier gegaan en hebben van The Nose gesprongen (7 meter, hiepla). Wezen shoppen voor in huis. En met Chris en Kell wezen tuben; met een band de stroming van de rivier af, biertje in de hand, lekker relaxed, tot er weer een stroomversnelling kwam, hiehaaa, en 1 keer….hiehaa….whooo….BOTS….met mijn hoofd op een steen…Ai…flinke bult…
Maandag en Dinsdag moest Jason weer werken op de boot en heb ik weer 2 dagen mat Janice gehad (bankrekening openen, iphone gekocht (YES) met canadees telnr). Daarna hebben we nog één weekje samen gehad voordat mijn school begon. En die week…was lang niet zo leuk als gehoopt. In plaats van hopeloos verliefd op elkaar te zijn waren er veel irritaties wat me erg verdrietig maakte…..
Gelukkig hadden we ook leuke momenten!
Lekker met de boot naar het onbewoonde eiland Jambolaya (ofzoiets) en daar een wandeling naar een vervallen huis gemaakt. Onderweg kregen we honger en plukte we wat appels. We zagen een heerlijke grote appel hoger in de boom. Jason gooit de rugzak, PLOEP, de appel valt op de grond, en uhhh…geen PLOEP van de rugzak, die hangt mooi op de plek waar de appel hing. Niet geheel doordacht. Met een stok hebben we hem toch bevrijd. We hebben ook nog wat appels aan een schaap met ringkelende dreadlock-haren gegeven. Beeehhhh. Voordat we terug vaarde nog even wat oesters van de bodem van de baai opduiken (lekker voor op de BBQ) en een drankje doenbij ondergaande zon op het eiland Moskieto.
En dan nu: het verhaal hoe Carla haar auto kocht! Bij Jeffersons Auctions, Autoveiling!! Met mijn veilingnummer in de hand wachtte ik tot de auto voorbij kwam die ik wou, en dan is het opletten geblazen. Die man praatte zóóóó snel!! BlaBlaBlaBlaBla…fourthousandfivehundred…neej…wachten tot hij naar bodemprijs gaat…BlaBlaBla…Threethousandonehundred…zal ik het doen?zal ik het doen? Ja! Mijn nummer vliegt omhoog…SOLD for Threethousandtwohundred….huh?...ik had niet eens door dat iemand anders ook had geboden en hij alweer een stap verder was…..haha…Maar ik heb hem dus gekocht. Lachen! Een klein grijs muisje genaamd Crevrolet Optra uit 2005 welke benzine nipt in plaats van zuipt. (hij moest echter wel meteen naar de garage…)
En dan nu…..time to go to school!
MIJN NIEUW ADRES: (voor briefjes en kaartjes enzo, hint, hint)
Jason Roberts & Carla van de Westelaken
1735 Nahmint Road
V9K 2M8 Qualicum beach, BC
Canada
Phone: 1 250 228 3748
WIST JE DAT:
- Mijn laatste weken in Nederland geweldig waren? Allemaal leuke dingen gedaan, geweldig afscheidsborrel en een onvergetelijke surpriseparty. Maar het was ook moeilijk…
- Ik 11 uur vliegen heerlijk vond? Lekker effe helemaal niks doen, dutje doen, niks doen, boekje lezen, en weer niks doen.
- Ik na de immigratie ook nog in een rij kwam bij de douane? Bloemzaadjes zijn niet toegestaan. Foei. Maar ik heb nu wel ‘Border Security’ life meegemaakt. Leuk!
- Ik al enkele aparte verschillen heb ontdekt? Rechtsafslaan mag bij rood stoplicht, je moet betalen als je pinautomaat van andere bank gebruikt en ook inkomende telefoongesprekken gaan van je belbundel af. Vreemd allemaal he?!
- Ik al tientallen herten heb gezien? De beer ook in de buurt is geweest maar ik die jammergenoeg nog niet heb gezien?
- Ik eigenlijk een grote auto wilde? Maar deze veel meer benzine verbruiken en ik toch dagelijks ruim 200 km rij een verstandige keus moest maken door een klein autootje te kopen. Snif.
SPREUK VAN DE DAG:
- Do not give up, the beginning is always the hardest.
-
31 Augustus 2012 - 07:17
Christel:
Hoi Carla.
Inderdaad, net als je spreuk: alle begin is moeilijk !!!!! Maar jij bent een doorzetter !!! Alles even op een rijtje zetten, rustig aan doen en niet teveel in 1 keer willen. Heel veel succes op school en dat vertel je de volgende keer maar in je verslag !!!
Groeten uit Erp
Christel Arlon en de jongens -
31 Augustus 2012 - 07:43
Sandra, Stefan En Saar:
Hey meissie,
Onze spreuk van de dag voor jou:
everything is going to be ok in the end, if it's not ok, it is not the end!
Snel skypen, hebben genoeg bij te kletsen!!!
Liefs Stefan en Sandra en een knuffel van Saar
(die dada, =dagdag, zegt als ik zeg: "Carla is weg")
-
31 Augustus 2012 - 08:54
Teun:
Lieve tante Carla,ik vind jou heel lief en je krijgt nog een keer een verrassing van mij. Ik hoop dat je het leuk gaat vinden in Canada samen met Jason en dat je de beer snel ziet. Ik kan al heel veel schrijfletters. Knuffel en kus van Teun. -
31 Augustus 2012 - 09:01
Niek:
Lieve tante Carla,Ik heb al 3 keer geoefend op school bij juffrouw Carola en juffrouw Nina en ik speel graag met Thijs. Nu ga ik memory spelen met teun en oma en opa.
Doei en dikke knuffel. XXX -
31 Augustus 2012 - 09:08
Ons Pap En Ons Mam:
Wij kennen ook spreuken zoals; geduld is een schone zaak, alle begin is moeilijk, zoals het klokje thuis tikt, tikt het overal, achter de wolken schijnt de zon. Maar bovenal; you never walk alone. Maak van je hart geen moordkuil en volg je gevoel !!! Hou je taai, lieve schat !!!
Knuffels en kusjes van ons. XXXXXX -
31 Augustus 2012 - 10:19
Marielle Verhoef-Ebben:
Pfh.... meisie de gevoelens gieeeerrrrreeeennnnn dus. Had al een brok maar nu ik het berichtje van "ons pap en mam" lees zit ik hier gewoon te grienen... nou ja !!!
Je maakt ook super mooie dingen mee he meis en tuurlijk is alle begin moeilijk tis ook totaly anders dan gezellie een paar weekies bij elkaar. Maar het gaat jou lukken het gaat goed komen. Je mag gewoon heimwee hebben das toch ook normaal.
Je hebt ook een totaal ander leven daar in het super mooie rustige Canada vergeleken met het drukke Den Bosch. Daar geniet je van wat de natuur je geeft en hiero in Brabant van de gezellige terrassen ja he das ff een overgang maar wel een mooie.
Don't give up, don't lett go vrouw.
Enjoy en ....
Herinner je gisteren
Geniet van vandaag
en droom van morgen.
We kijken uit naar je vlgd verhaal. Suc6 op school.
Dikke knuffel en liefs uit Best van Rich, Yel & Quinty xxx
-
31 Augustus 2012 - 11:54
Tante Ria Ome Henk:
Hoi Carla
Ik kom niet met een spreuk ,maar zou je wel even willen knuffelen en zeggen dat het allemaal wel goed komt.Wij willen nooit geen beren op de weg zien terwijl jij er naar uitkijkt.
Geniet van al het moois en veel succes op school.
Veel liefs van ons.xxx -
31 Augustus 2012 - 12:48
Yvonne:
Hee lieve schat,
De Italianen kijken mij op dit moment raar aan, een huilende Nederlander?
Nou meid, wat een tegenvaller dat het even niet zo loopt zoals je had gehoopt. Je hebt op dit moment ook nogal wat stress misschien, daar wordt iedereen net wat minder leuk van haha.
De spreuk van de dag "het komt wel goed schatje" met een glaasje ranja :)
Kop op!
Vanuit Italie een hele dikke kus en knuffel -
31 Augustus 2012 - 15:26
Ingrid:
Ha lieve kaatje.
Nou meid, ik had je eerste verhaal iets anders voorgesteld. :'( Maar toch blijft het bijzonder mooi om je verhaal te lezen. Zo eerlijk en open... ! En ook de reacties van de lezers. Ze leven allemaal met je mee. You never walk alone...!
Misschien dat nu alle gevoelens en gedachten een beetje een plaatsje beginnen te krijgen. En de heimwee naar het regenachtige Brabant.. Nou lieve zus, heel veel succes op school, zet hem op. Je kunt het. Ik heb alle vertrouwen in je. En als we kunnen skype, dan hoor ik het graag. Kunnen we effe lekker bijkletsen. Dikke kus en knuffel Ingrid -
31 Augustus 2012 - 16:44
Renate:
Lieve Carla,
Tuurlijk is het heftig in het begin, alles nieuw en zo veel te regelen en dat allemaal nu je afscheid nog zo vers is!
Gun jezelf de tijd, puzzelstukjes vallen op zijn tijd wel in elkaar.........
Liefs Renate
PS ik vind je een stoer wijf! -
31 Augustus 2012 - 16:55
Ons Pap En Ons Mam:
Kunnen we niet een gezamelijke janksessie doen ???
Maar ik wil wel afsluiten met een big familie en friends hug.
Een opsteker voor ons Kaatje.
XXXX -
31 Augustus 2012 - 22:04
Vi:
Haaaa meisje!
Mooi eerste verhaal weer, wat ben je stoer en wat kijk ik tegen je op (echt waar!!!). Je doet het gewoon maar. En natuurlijk heb je dan hoge verwachtingen, alles helemaal romantisch kaarslicht en verse vis :-) oesters!! very romantic indeed, maar dat dat dan tegenvalt dat past dan niet in het mooie plaatje wat je voor ogen hebt. That's life en helemaal top dat je ook daarover schrijft.
Alles komt goed meissie. Jij bent de sterke snowwolf jij doet dat gewoon!! En huilen lucht lekker op (waarschijnlijk dit blogje schrijven helpt ook al denk ik).
Hier alles goed, ik geniet nog steeds na van ons middagje op het gezellige Utrechtse terras, echt top dat we dat nog ff gedaan hebben samen.
Liefs en hang in there!!!
Kiss xxx
Viool -
31 Augustus 2012 - 22:55
Nicole:
Ha Carla,
wat enorm knap dat je gewoon zegt dat het niet zo makkelijk en romantisch is als gedacht.
Door je hart te luchten, is het ergste leed misschien al geleden.
Zo veel emoties bij elkaar in zo'n korte tijd, ja... zeker niet makkelijk.
Maar... je doet het allemaal wel. En ondanks de snik in het verhaal ook hele mooie, leuke, stoere dingen ondernomen. Dus ik heb er alle vertrouwen in dat het jullie gaat lukken!!
Ik sluit me aan bij "you never walk alone" en zoals het hoort bij familie van Gemert.... met tranen in mijn ogen.
Kijk uit naar je volgende verhaal! En dan hoop ik dat we kunnen kiezen tussen geen nieuws of goed nieuws :-)
xx Nicole -
01 September 2012 - 10:49
Niki:
Hey Carla,
Ik had me je eerste verhaal ook anders voorgesteld.. Jammer dat het tegen valt, maar zoals iedereen al zegt heeft zoiets ook tijd nodig! Om te wennen aan de situatie, het land en elkaar!
Super dat je deze stap hebt genomen, want is die stoere canadees de man van je leven? Lekker op je af laten komen!! Een nieuw avontuur!
Noem je dat een kleine auto? Op de foto lijkt ie best groot!! :-)
Benieuwd hoe je eerst dagen school zullen zijn!
Toi toi toi, veel liefs uit Den Bosch!
-
01 September 2012 - 12:33
Sandra:
Hey als er hier mensen zijn die gezamenlijk uit de ogen willen zweten, dan sluit ik me aan! Ging de afgelopen zo goed dat synchroon-janken!
Een extra kus van mij!
X San -
01 September 2012 - 16:01
Reinier:
Vakantieliefdes en en thuisliefdes het is toch anders. laat het het bekoelen. Jij heb jouw domein verlaten jij komt in zijn domein. En vrouwen die alles opruimen vinden wij mannen niet praktisch, je moet dan eerst alles zoeken, en maar hopen dat je het vindt!! Kortom beiden een plekje gunnen en vinden in de neiuwe situatie................. Welke bessen pluk je???? terug naar school, wat leer je???? Hebben ze in Canada dan eerder bezoek gehad van Geert wilders????Blijf lachen en je weet het je kan beter spijt hebben van die dingen die je wel heb gedaan dan van die je niet heb gedaan!!!
-
02 September 2012 - 11:51
Bettie:
Ha Carla,
Kon mijn tranen nauwelijks bedwingen toen ik je berichtje las. Jammer dat de eerste week een beetje is tegen gevallen. Jullie moeten nog even aan elkaar wennen. Is ook niet zo vreemd als je beide zo lang alleen bent geweest. Probeer niet alleen aan elkaar te irriteren maar ook dingen te accepteren van elkaar. Ja ik weet het, het is makkelijker gezegd dan gedaan. Het heeft even tijd nodig. Volgende week begint je school. Hierdoor krijg je ook je eigen leventje met je eigen vrienden. Lieve Carla je bent een doorzetter. Het komt zeker goed. Geef het even de tijd en heb vertrouwen.
"Vertrouwen, is geloven wat je nog niet kunt zien. De beloning voor dit vertrouwen is zien wat je gelooft."
Dikke kus
Bettie
-
05 September 2012 - 21:48
Tante Wil En Ome Ger:
Hoi carla
alle begin is moeilijk, maar je hebt al zo veel dingen overwonnen dat dit je ook wel gaat lukken !
wij willen ook wel mee doen met de jank s essie want daar zijn wij goed in.
verder wensen wij jullie samen veel liefde en geluk toe en tot het volgende verslag met hopelijk heel veel positief nieuws
dikke knuffel van ons -
07 September 2012 - 21:39
Tante Joke:
Hoi Carla, Ik heb je verslag een week geleden al gelezen en ik werd er helemaal stil van. Wat moet ik daar op antwoorden??? Het raakte me diep. Daarna denk je ook , niemand heeft ooit gezegd dat het leven makkelijk is !!!! Dus kop op en er tegenaan. Als jij en Jason allebei daar extra aandacht aan besteden gaat dat goed komen. Dat weet ik zeker. Ondertussen ga je ook alweer naar school. Wat een spannend geheel is dat allemaal. En Carla , iedereen weet dat maar we vergeten het wel eens : ALLES HEEFT ZIJN TIJD NODIG !!!.
Dikke kus en knuffel van Hans en mij. Nog wat nieuws, Hans wordt volgende week dinsdag ,11 september geopereerd. Voor ons ook weer spannend. Voor jou en Jason, heel veel plezier samen. Houdoe.
-
10 September 2012 - 19:43
Jacqueline De Jong:
"Op het geluk moet je niet wachten, je moet het tegemoet gaan"
met een klein tril-lipje lees ik je verhaal waar alle gevoelens de revu passeren!
hou vertrouwen en geniet van al het moois wat komen gaat.
en good luck at school girl!
See ya!
x Jacqueline -
12 September 2012 - 15:02
Geertje (vriendinnetje Yv):
Wat een dapper bericht! Kijk dat laat zien dat je dit avontuur helemaal aan kan. En dat het vast en zeker helemaal goed gaat komen.
Een oppepper, hier is het 's-ochtend al donker als je naar je werk gaat. We stemmen vandaag na een heleboeel saaie debatten op tv. Patty Brard springt nog steeds van springplanken op tv en de avonturen die wij meemaken zijn vogelhuisjes pimpen (al was dat wel echt gruwelijk leuk, mede dankzij je pa).
Kop op! Geniet van de kleine dingen (en hopleijk komen de grote genietmomenten dan ook snel).
Xx -
14 September 2012 - 16:16
Trienke:
Heyyyy meissie...... En gaat ie al weer wat beter??? Tja vakantie liefde en in het eggie is denk ik toch wel heel anders.
Zo knap van je wat je hebt durven doen. Als je een jaar verder bent zul je lachen over de eerste maanden.
We missen je enorm. Erg stil zonder onze Carla. Zelf thee water halen 's-morgens....
Ze zijn druk bezig met sollicitaties voor een "nieuwe Carla", dat gaat natuurlijk nooit lukken.
Carla een hele dikke knuffel en geniet van de mooie momenten.XXX!!!
-
02 Oktober 2012 - 17:44
Odeke:
Hey Carla,
Hopelijk valt het studeren straks wat minder tegen als je gewend bent aan alle engelse termen en je wat meer gewend bent aan alles er omheen.
Hou vol en geniet van alle leuke dingen die je meemaakt!
groetjes Odeke
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
